Όταν αγγίζονται δυο σώματα που νιώθουνε το ίδιο

Έχει άλλη υπόσταση ο έρωτας, όταν είναι αμοιβαίος. Και τι είναι το αμοιβαίο στην προκειμένη περίπτωση; Είναι η αίσθηση του πόθου που σε διακατέχει και ξέρεις πολύ καλά, πως τον άνθρωπό που έχεις απέναντί σου τον θες χωρίς φραγμούς. Κι εκείνος, το ίδιο.

Δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, δε σε χαλάει κάτι. Κάποια κίνηση, κάποιο γυμνό σημείο που θα σε φέρει σε δύσκολή θέση ή ακόμη κάποια μυρωδιά που θα σε κάνει να μορφάσεις και ν’ αλλάξεις σκεπτικό. Όλα είναι εναρμονισμένα κι αγγίζουν την τελειότητα και το μόνο που θες, είναι να χαθείς  μαζί με το άλλο σώμα, κάτω από τα σκεπάσματα. Κι εκείνο, το ίδιο. Αν είναι σκεπάσματα, αφού μπορεί να είναι οπουδήποτε, σε οποιοδήποτε σημείο. Ούτε σε αυτό υπάρχει περιορισμός, πάρα μόνο μια δίψα να γευθείς το σώμα του άλλου.

Δεν υπάρχει τίποτα που να χαλάει την εικόνα της τελειότητας στο αμοιβαίο. Ακόμη κι αυτά που ίσως να είναι πταίσματα, είναι ασήμαντα σε σύγκριση με κάποιον άλλον άνθρωπο, που θα αποτελούσαν αιτίες. Θα ήταν όλα αυτά που σαν μηρυκαστικό θα αναμασούσες ξανά και ξανά σε κάθε σου κουβέντα στον φίλο, το κολλητάρι και τον άμεσο συγγενή. Ουσιαστικά, θα ήταν όμορφες δικαιολογίες που θα έκρυβαν μέσα τους ένα «δε θέλω». Γιατί μας ταιριάζει περισσότερο να ολοκληρώνουμε την άρνησή μας με ένα σωρό λόγους, μα ποτέ τον πραγματικό. Για να μην πληγώσουμε, για να μην προσβάλλουμε.

Στο αμοιβαίο, όμως, τον θες τον άλλον από τη στιγμή που το μήνυμα ή το τηλέφωνο θα επισφραγίσει τη συνάντηση. Θα τον θες ακόμη πιο πολύ, όταν θα μετράς τις ώρες, τα λεπτά και δευτερόλεπτα που θα τον σφίξεις στην αγκαλιά σου. Κι όταν βρεθείτε ο ένας πάνω στον άλλο, θα τον κοιτάς στα μάτια κατά τη διείσδυση και δε θα ξέρεις αν αυτό που ζεις είναι όνειρο ή μια φανταστική πραγματικότητα.

Κάθε σας σκέψη, παλμός και βλέμμα έχουν άρτια σύνδεση. Τα μάτια είναι φλύαρα κι όλα συμβάλλουν στη συντονισμένη κορύφωση. Στο σώμα του άλλου, εκείνο το οποίο έχεις ερωτευτεί, θα ταξιδεύουν οι κινήσεις σου οι απαλές. Θα νιώθει το βελούδινο άγγιγμά σου και μαζί θα βυθίζεστε ολοένα και περισσότερο, στα πιο υγρά μονοπάτια της ηδονής.

Δεν υπάρχει τίποτα για να αμφιβάλλεις. Το έχεις νιώσει, το νιώθεις και κάθε φορά επιβεβαιώνεσαι και πιο πολύ. Κολλάς, ή αλλιώς, γεννάται μια γλυκιά εξάρτηση κι αναζητάς με πείνα τα χάδια και το σώμα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του κι όλο αυτό ενισχύει το συναίσθημά σου.

Ακόμη κι οι πιο απαιτητικές στάσεις, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι παιχνιδάκι. Τις ακολουθείς πιστά και θέλεις να τις εκπληρώσεις με τον παρτενέρ σου γιατί ξέρεις πολύ καλά πως όλο αυτό συμβάλλει στη δική σας απόλαυση. Ξέρεις πως μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, μπορείς να γνωρίσεις κρυφά ερωτικά μονοπάτια, γιατί είναι κάτι που σου το βγάζει αβίαστα. Κι αυτή είναι η μαγεία του έρωτα, να ξέρει ο άλλος τι να κάνει, πριν το ζητήσεις. Να ξέρει πώς να σου το προσφέρει και να σε νιώθει, να αφουγκράζεται τις ανάγκες του σώματός σου. Μόνο τότε η στιγμή της συνουσίας, έχει νόημα κι υπόσταση. Είναι το συναίσθημα που συμβάλει σαν το αλατοπίπερο, ένα βασικό συστατικό που θα δώσει νοστιμάδα. Θα κάνει τον πόθο και την επιθυμία, να έχουν άλλη χροιά από το συνηθισμένο.

Η συνουσία, είναι μια απλή διαδικασία. Ο έρωτας την κάνει να διαφέρει και το συναίσθημα που λειτουργεί ως καύσιμο, να ταξιδέψει και να απογειώνει την ερωτική πάλη των σωμάτων. Αν δεν επαρκεί ο έρωτας θα φθίνει. Κάθε μέρα, θα τείνει να χαθεί κι όλες αυτές οι στιγμές θα θυμίζουν τις ένδοξες μέρες μιας άλλης εποχής.

Τον νου σου στο συναίσθημα, όσο υπάρχει αυτό, τα σώματα θα ξέρουν να μιλήσουν.