Όταν η εμπειρία γίνεται γνώση

«Από οτιδήποτε σου προκαλεί, πόνο, θλίψη, στεναχώρια να φεύγεις, αγάπη μου. Να φεύγεις μακριά και δε χρειάζεται να επιστρέφεις πίσω». Είχε μαλλιάσει η γλώσσα της γιαγιάς μου. Δεν έδινα σημασία γιατί πραγματικά δε με απασχολούσε η άποψή της. Η ζωή μόλις ξεκινούσε και τι να μου έλεγε μια γυναίκα που είχε δει χαρές και λύπες στο βίο της. Δεν είναι ότι δεν το σεβόμουν, ήταν η άγνοιά μου για τις δικές της στιγμές.

Πρέπει να μεγαλώσεις, να νιώσεις τον πόνο, τη θλίψη και τη στεναχώρια για να αποκτήσεις άποψη. Για να εκτιμήσεις μια μέρα τα λόγια των ανθρώπων που σου τα είπαν με αγάπη. Είναι η αντίδραση της στιγμής, αμφισβητείς τον άλλον, δε θες να σου λέει αλήθειες –πονάνε, λένε. Δεν ξέρω αν πονάει αυτό που δε γνωρίζεις μέχρι εκείνο το σημείο ή απλά πονάει πως κάποτε κάποιος άνθρωπος προσπάθησε να σε συνετίσει. Τι είναι χειρότερο απ’ τα δυο;

Να φας το κεφάλι σου εσκεμμένα ή απλά να παραμείνεις επιφυλακτικός και ποτέ να μη μάθεις αν ήταν σωστό ή λάθος; Ή ακόμα χειρότερα να απενοχοποιηθείς και να θυματοποιήσεις τον εαυτό σου, ότι δεν ήξερες, δε γνώριζες. Το συναίσθημα νομίζω πως δεν αφήνει να λειτουργεί κανένα εγκεφαλικό κύτταρό. Όλα είναι θολά. Λειτουργείς σπασμωδικά με επίκεντρο εκείνο το πρόσωπο.

Τη γνωρίζεις τη λύπη, τη στεναχώρια και τον πόνο και τελικά ξημερώνει μια μέρα που φωνάζεις δυνατά: «αρκετά». Το εννοείς και κάθε κομμάτι του εαυτού σου θέλει να αποβάλει αυτά που γεύτηκες. Δυσάρεστα συναισθήματα, που σε αλλάζουν. Θα θες να αγαπάς, να έχεις άμυνες και να ζεις αρμονικά. Ίσως μέσα σου να είσαι αποφασισμένος αισθηματικά να μην αφεθείς πάλι. Να μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να ερωτευτεί. Έχεις καεί στο χυλό και φυσάς και το γιαούρτι.

Όχι, δε θα μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Μεγαλώνοντας, εκτιμάς άλλα πράγματα, λεπτομέρειες ζωής που έχουν σημαντική αξία στην καθημερινότητά σου. Στιγμές, που κάποτε δε σου γέμιζαν το μάτι, τώρα πλέον τις αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Είναι όμορφο το συναίσθημα, ο περαστικός, ο άγνωστος απλά να σου μοιράζει ένα χαμόγελο και να σου λέει «καλημέρα». Σε κάποια άλλη χρονική στιγμή αυτό θα σε εκνεύριζε. Τώρα, όμως, είναι αλλιώς, το δέχεσαι κι ανταποκρίνεσαι θετικά. Είναι όμορφη η ζωή, έχεις ωραίες αναπάντεχες στιγμές με πολύ ιδιαίτερες εκπλήξεις. Αρκεί να τις ανακαλύψεις.

Εκτιμάς την υγεία σου κι όλα αυτά που σου δίνονται με σεβασμό. Δε θες να στεναχωρείς τους ανθρώπους σου. Έχεις αγάπη μέσα σου και το πρωί που θα ανοίξεις το παράθυρο να νιώσεις τον ήλιο. Φεύγεις για τη δουλειά με ενέργεια. Κάνεις αυτό που αγαπάς, με ζήλο και συγκέντρωση. Είσαι καλύτερα τώρα, γιατί η εμπειρία σου έγινε γνώση.

Προσέχεις τις κινήσεις σου, λάθη όμως θα γίνουν -όχι τα ίδια, τα γνωστά, αλλά νέα που δεν ήξερες. Σκύβεις το κεφάλι και χαμογελάς, ήσουν πολύ προσεκτικός, αλλά τσουπ, ένα λαθάκι μόλις καταγράφτηκε. Δε θα μαλώσεις τον εαυτό σου, απλά θα του κάνεις μια μικρή επίπληξη. Ακόμα και στις αστοχίες σου αγαπάς τον εαυτό σου.

Τελικά διαπιστώνεις πως δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. Δεν έχεις χρόνο να ξοδεύεις σε πράγματα που σου απασχολούν το μυαλό και δεν ηρεμούν την ψυχή σου. Δε θέλεις να νιώσεις ξανά άσχημα ούτε να θυμηθείς εκείνες τις στιγμές με αυτόν τον άνθρωπο που σε μεταμόρφωσε σε κάτι που δεν είσαι.

Ξέχασες εσένα, το παραδέχεσαι, ήταν παράφορο και τρελό. Δεν μπορείς, όμως, να το αποδέχεσαι παθητικά μόνιμα στη ζωή σου. Νιώθεις τυχερός που το έζησες, γιατί αν σκεφτείς πως υπήρχε αυτή η πιθανότητα να μην το ζούσες και ποτέ, θα ήταν σαν ένα είδος τιμωρίας. Όμως, το έζησες και σου είναι αρκετό.

Έτσι απλά κι όμορφα, χαίρεσαι, νοσταλγείς γλυκά και νιώθεις γεμάτος από ζωή. Δε θες με τίποτα να αλλάξεις το σήμερα, απλά να ζεις γαλήνια, με αγάπη!