Πιο λαμπρό μυαλό απ' το παιδικό δεν υπάρχει

Λένε πως ο κάθε γονιός θεωρεί τον εαυτό του μοναδικό και το παιδί του μοναδικότερο. Δηλαδή, πως εκείνος έχει το καλύτερο παιδί στον κόσμο και πως όλα τα υπόλοιπα –δίχως να έχει καμιά υποτιμητική πρόθεση– ακολουθούν. Το συναίσθημα εκείνο για κάποιον που γίνεται πρώτη φορά γονιός είναι πρωτόγνωρο κι αρκετές φορές υπερβολικό.

Το να γίνεις γονιός, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Δεν απέκτησες μια κούκλα για την οποία θα τη φροντίζεις κι ύστερα όταν βαρεθείς θα την κλείσεις στο πατάρι. Έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο, που είναι πιο μικροσκοπικός από σένα, έχει ψυχή, νιώθει αναπνέει κι έχει τις ίδιες ανάγκες που έχεις κι εσύ. Πρέπει να είσαι προστάτης, με λογική κι ωριμότητα, για να είσαι άξιος γονιός. Αν είσαι σωστός ή λάθος, άσ’ το να το κρίνει το αποτέλεσμα, μην έχεις άγχος. Θα το δεις στην πορεία, αν αυτό το πλάσμα απορρόφησε τα σωστά εφόδια για τη δική του ζωή.

Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς, αλλά ούτε να μπεις στη διαδικασία να κρίνεις τον απέναντί σου, που είναι στην ίδια θέση με σένα. Οι ρόλοι στη ζωή αλλάζουν εύκολα κι από εκεί που είσαι στην ασφάλεια, ξαφνικά μπορεί να βρεθείς στην αστάθεια και την αμφιβολία, αλλά ίσως και σε μια χειρότερη θέση. Επομένως, έχε ορθάνοιχτα τα μάτια κι ερμητικό κλειστό το στόμα. Προσπάθησε να σωπάσεις και τις διπλές σου σκέψεις, γιατί αν τρέφεις τη φοβία, να ξέρεις πως θα την καλλιεργήσεις κι αργά ή γρήγορα θα τη βιώσεις.

Απόλαυσε τις στιγμές με το παιδί σου, αγκάλιασε και τα παιδιά του διπλανού. Να είσαι γλυκός και τρυφερός, γιατί παιδάκια είναι και δεν έχουν καμία κακοπροαίρετη πρόθεση. Θα παίξουν, θα γελάσουν και θα τσακωθούν. Αθωότητα έχουν σε όλα αυτά που κάνουν, μην κρίνεις για τις αντιδράσεις τους. Αντιθέτως, δώσε σημασία στο πώς εκείνα αντιμετωπίζουν τη δική μας κοινωνία. Αυτή που εμείς έχουμε υποδεχτεί πριν από χρόνια και πορευόμαστε με αυτοματοποιημένο τρόπο.

Εντυπωσιάζεσαι που βλέπεις την τεχνολογία, την επιστήμη και τον κόσμο να σημειώνει εξαιρετική πρόοδο κι εξέλιξη. Πες μου, όμως, πώς νιώθεις όταν το παιδί σου, σου δίνει λύση σε ένα δικό σου πρόβλημα. Μένεις άναυδος και δεν μπορείς να πιστέψεις πως αυτό το πλάσμα που στέκεται μπροστά σου σού έλυσε τόσο εύκολα κάτι για το οποίο παιδεύεσαι μέρες. Ίσως να το προσπαθείς και βδομάδες, αλλά ποτέ δε φαντάστηκες ότι αυτή η λύση θα ερχόταν από εκεί.

Είναι η χαρά που αποκομίζεις από αυτή την αιφνίδια μα κι ουσιαστική επίλυση του προβλήματός σου. Έχεις ήδη εκλάβει το ερέθισμα κι αρχίζεις να παρατηρείς πως το παιδί σου έχει μια αναπτυγμένη εξυπνάδα, μάλιστα στο ίδιο επίπεδο και με τα υπόλοιπα παιδάκια που συναναστρέφεται. Ολοένα παρατηρείς, αφομοιώνεις συμπεριφορές, αντιδράσεις, τόσο του δικού σου παιδιού όσο και των συμμαθητών, φίλων και τυχαίων παιδιών σε κάποια παιδική χαρά.

Αναρωτιέσαι, αν θα μπορούσες να κάνεις κάτι παραπάνω γι’ αυτό το μυαλουδάκι που σε εντυπωσιάζει, αν θα έπρεπε να γράψεις το παιδί σου σε μια ιδιαίτερη σχολή ή έστω να ακολουθήσει κάποια τέχνη. Συνειδητοποιείς, όμως, πως αυτή η ευφυΐα δεν έχει να κάνει μόνο με το δικό σου παιδί, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Κι αυτό σε χαροποιεί αφάνταστα, γιατί μια ολόκληρη γενιά, η δική του γενιά, έχει μια σχετική προοδευτική ευφυΐα σε σύγκριση με τη δική σου.

Νιώθεις χαρά κι ευλογία γιατί αυτά είναι τα παιδιά του αύριο. Αυτά που θα βρουν λύσεις σε προβλήματα που εμείς ως εκείνο το σημείο δεν μπορέσαμε να φτάσουμε. Αυτή είναι η λογική έννοια κι εξέλιξη της κατάστασης. Πως εμείς ήμασταν αυτοί που διαδέχτηκαν τους προηγούμενους κι εκείνοι θα διαδεχτούν εμάς. Έτσι είναι η ροή της ζωής κι επιβεβαιώνεσαι, αφού αυτή η αθώα κουβέντα σε έκανε να σκεφτείς πολλά περισσότερα για τη ζωή.

Είναι μια ραγδαία εξέλιξη, που έχει μια φυσιολογική διαδρομή. Υπάρχουν, όμως, κι οι αντιδράσεις απ’ τη δική σου γενιά. Πολλοί γονείς θεωρούν πως τα παιδιά μας έχουν την άγνοια κινδύνου κι οι πράξεις τους θα έχουν δυσάρεστες συνέπειες. Δηλαδή, πιστεύουν ότι οι πρωτοβουλίες τους είναι άκρως ανώριμες κι οφείλεται, θεωρούν, στο νεαρό της ηλικίας τους, με αποτέλεσμα αυτή την εξέλιξη να την μπλοκάρουν.

Δυστυχώς, δημιουργούν απωθημένα, πείσμα και νεύρα, με αποτέλεσμα, κάποιες φορές, να καταστρέφουν ορισμένες επιλογές τους. Η επιμονή πως οι μεγαλύτεροι τα «ξέρουν όλα», δεν ισχύει πάντα. Να δίνεις τη συμβουλή σου ή να εκφράζεις την άποψή σου, αποδεκτό ως ένα σημείο. Δεν είναι, όμως, δεκτό το να ευνουχίζεις τα όνειρα των νέων. Παράμεινε στη θέση σου, δεν πάλιωσες, ούτε ήρθε η στιγμή της απόσυρσης.

Ήρθε εκείνη στιγμή, να θαυμάσεις το έργο των νέων παιδιών κι εσύ να νιώσεις τη σοφία, που είσαι εκεί, δίπλα τους, για να εκφράσεις την άποψή σου. Θα συμβάλει συλλογικά, αλλά δε θα γίνει εμπόδιο για να χτιστεί αυτό το αύριο. Αγκάλιασε κι αγάπησε αυτή την εξέλιξη κι ευφυΐα που έχουν τα παιδιά μας. Αυτοί είναι το αύριο, γι’ αυτό που εσύ έθεσες τις σωστές βάσεις. Θαύμασέ το, είναι και δικό σου έργο.