Κάποια στιγμή ξυπνάς και βλέπεις τι έχανες τόσα χρόνια

Λένε πως η πνευματική αφύπνιση είναι αυτή που γαληνεύει την ανθρώπινη υπόσταση και δημιουργεί μια άλλη ποιότητα ζωής. Το να καταλάβεις πως ένα κομμάτι του νου σου κοιμάται, είναι το πιο δύσκολο στάδιο που μπορεί να επιτευχθεί, αλλά από τη στιγμή που αυτό συμβεί, οι ανθρώπινοι ορίζοντες αποκτούν άλλη έννοια κι έχεις ήδη κάνει το πιο σπουδαίο βήμα.

Ο άνθρωπος που έχει αφυπνιστεί νιώθει ισορροπημένος και ήρεμος. Δεν ανησυχεί, δεν αμφιβάλει. Τα προβλήματα κι οι δυσκολίες που του εμφανίζονται τα αντιμετωπίζει ως ευκαιρίες. Δηλαδή, μια πρόκληση που απλά θα τον ταλανίσει για λίγο κι εκείνος θα βρει την ιδανική λύση για να επαναφέρει την ισορροπία. Μέσα από αυτή, θα νιώσει τη δύναμη και τον θαυμασμό για τον εαυτό του, κάτι που θα τον ενδυναμώσει και με χαρά θα αναμένει την επόμενη πρόκληση που θα την κατακτήσει και θα λύσει τα δεσμά που τον ταλαιπώρησαν, με τον πιο άμεσο κι ευφάνταστο τρόπο.

Η αφύπνιση, δημιουργεί και την ορθή λειτουργία της ενσυναίσθησης. Όταν κάποιος ξυπνά και φεύγει από τον μικρόκοσμό του μπορεί να καταλάβει, να αισθανθεί τον συνάνθρωπό του και να δώσει αγάπη με τρόπο πιο δίκαιο. Καταλαβαίνει περισσότερο τους γύρω του και μπορεί να συνδεθεί με τρόπο πιο ομαλό, πιο ηθικό και σίγουρα περισσότερο απολαυστικό. Μπορεί να νιώσει συμπόνοια και κατανόηση, αλλά και να αφήσει πίσω του τραύματα του παρελθόντος. Γίνεται περισσότερο αντικειμενικός αλλά και λογικός, χωρίς να χάσει τα στοιχεία εκείνα που τον εξιτάρουν και τον ενθουσιάζουν.

Απολαμβάνει την παρέα με τον εαυτό του. Δεν έχει άγχος, τι θα κάνει αν μείνει σε ένα σπίτι για μέρες κλεισμένος. Γνωρίζει πως θα περάσει ουσιαστικές στιγμές, ακούει το σώμα του, δεν έχει άγχος αποχωρισμού και δεν ανησυχεί αν θα μείνει μόνος. Ξέρει και γνωρίζει να ηρεμεί και να γαληνεύει με την ωραιότερη παρέα.

Ξέρει να περνάει, όμως, και ποιοτικό χρόνο με τους φίλους του και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Αγαπάει το παιδί που έχει μέσα του και δεν το εγκαταλείπει ποτέ. Ξέρει πώς να του φερθεί και να δώσει αγάπη, γιατί κι εκείνο το έχει ανάγκη και το θέλει. Γνωρίζει καλά πώς να μη ζει υστερημένα, ούτε αθετεί τα όνειρά του. Κάνει πράγματα που τον εκφράζουν, έχει στόχους που καθημερινά μάχεται και παλεύει να κατακτήσει. Κάθε μέρα, είναι μια μέρα που έρχεται πιο κοντά στην εκπλήρωση των επιθυμιών του. Μα κι αν αυτό δε γίνει, δεν παραλύει.

Μοιράζεται τα συναισθήματά του με τους οικείους του και δεν αφήνει τίποτα να βυθιστεί στα έγκατα της ψυχής του και να βγει σε ανύποπτο χρόνο να κάνει σαματά. Δίνει σημασία σε οτιδήποτε νιώθει κι απολαμβάνει το συναίσθημα αυτό. Του δίνει χώρο να εκφραστεί και το αποδέχεται στον χρόνο που συμβαίνει. Το αναγνωρίζει και το χαμόγελο είναι εκείνο που διαγράφεται στην έκφρασή του προσώπου του, γιατί δείχνει την εσωτερική του εικόνα.

Ακόμη κι εκείνες τις μέρες που έχουν έναν σκοτεινό ουρανό, καταφέρνει να τις κάνει να έχουν διαφορετική εξέλιξη. Δηλαδή, ο τρόπος που θα εστιάσει σε εκείνο που τον δυσαρεστεί, θα είναι τόσο αποδοτικός ώστε να το απομονώσει και να το λύσει. Άλλωστε, όλα τα προβλήματα τα θεωρεί μια πρόκληση και μπορεί σε ελάχιστο χρόνο να βρει προς τα πού είναι η κατεύθυνση που πρέπει να πάρει. Εξάλλου η εναρμόνισή του με τον κόσμο γύρω του, θα τον επαναφέρουν στη ροή του.

Δεν έχει άγχος και καμία ανησυχία για το αύριο, γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί και να ακολουθήσει. Είναι βέβαιος, πως ό,τι είναι να γίνει, δηλώνει παρών στη στιγμή και ξέρει πως θα το διαχειριστεί, όταν εκείνο έρθει. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αναγνωρίζει τις δυνάμεις του και έχει αγαπήσει την ύπαρξή του.

Η πνευματική αφύπνιση, δεν είναι κάτι που γίνεται ξέχωρα από εμάς. Δεν ξύπνησε κανείς ένα πρωί κι έγινε ένας άλλος άνθρωπος. Είναι μια διαδικασία που σε αποσυνδέει από την εγωιστική εκδοχή σου, που σε κάνει να καταλάβεις τον λόγο που ζεις και σε προετοιμάζει για την αβεβαιότητα της ύπαρξης, με το να σε κάνει να την αποδεχθείς. Σαν να φρενάρει για λίγο ο θόρυβος, για να μπορέσεις να εντοπίσεις την ουσία. Και σίγουρα αξίζει μια προσπάθεια.