Η ουσιαστική επικοινωνία είναι αυτή που καθορίζει την ποιότητα μιας σχέσης. Θα μου πεις, δεν είναι μόνο αυτό, σίγουρα είναι κι άλλες τόσες βασικές προϋποθέσεις που χρειάζονται για να «δέσει το γλυκό», όπως συνηθίζεται να λέγεται. Μια σχέση, θέλει ψυχή, θέλει καθημερινό νοιάξιμο και προσπάθεια κι από τις δυο πλευρές για να κρατήσει, να δημιουργηθούν θεμέλια και να ανθίσει. Θέλει παραίτηση από το εγώ και μετάβαση στο εμείς, όπως και χρόνο για να μπορέσουν όλα αυτά να συμβούν άνευ πίεσης ανάμεσα στο ζευγάρι. Άγνωστο για εκείνους, αν τελικά το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που επιθυμούν ή όχι, άρα προχωρούν με την πίστη πως θα αξίζει ο κόπος.
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η σχέση βρίσκεται διαρκώς σε κρίσιμη κατάσταση, εξαιτίας παραπόνων, αδιαφορίας, γκρίνιας ή κι αμέλειας. Όμως, ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι οι δύο που απαρτίζουν αυτή τη σχέση, φτιάχνουν μια συνθήκη παρόμοια με τα συγκοινωνούντα δοχεία. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε ο ένας έχει μέσα του, το μεταφέρει στον άλλο και το αντίστροφο. Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί ένα χάσμα που μπορεί να οδηγήσει σε δυσαρέσκεια και στη συνέχεια, σε πιθανό καβγά, η ένταση του οποίου, θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα της κατάστασης και μπορεί σταδιακά να γίνει τρόπος επικοινωνίας. Και μάλιστα, ο μοναδικός.
Κι όταν το μόνο πράγμα που σε δένει με τον άνθρωπό σου είναι η διαφωνία, ο θυμός και η αίσθηση της αδικίας σε κατακλύζουν στον μέγιστο βαθμό, που ξεπερνάει ακόμη κι έναν μαινόμενο ταύρο σε υαλοπωλείο! Σταδιακά, κάθε άλλη σκέψη αποδυναμώνεται. Νιώθεις τη ζάλη στο κεφάλι και δεν ξέρεις αν είναι από θυμό που σε πικάρει ή απλώς ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου, είχε πάντα αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του πάντα εμφανή κι απλώς εσύ δεν ασχολήθηκες ποτέ μαζί της για να καταλάβεις ότι δε σου είναι καθόλου αρεστή. Αλλά, δεν είναι αυτό που σε τρομάζει· είναι ότι βλέπεις μια συμπεριφορά που μέχρι τώρα σου ήταν άγνωστη.
Έτσι, οι σκέψεις και τα σενάρια πολλαπλασιάζονται, μέχρι που μια συζήτηση γίνεται απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν τα ψυχολογικά βάρη που έχεις. Δε διστάζεις να την ανοίξεις άμεσα, δε σε νοιάζει αν η κουβέντα είναι δύσκολη ή αν ο άλλος τη βρίσκει δυσάρεστη. Το σημαντικό είναι να προχωρήσετε προς την επίλυση. Αν ο άλλος αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες επικοινωνίας ως πίεση ή αν νιώθει ότι απομακρύνεσαι για να οριοθετηθείς, δεν είναι αρκετό για να κάνεις πίσω. Σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς.
Θέλεις, όμως, ενδιαφέρεσαι και παραμένεις εκεί. Γιατί οι σχέσεις θέλουν ψυχή, θέληση και γερό στομάχι για να υπάρξει ισορροπία και μακροημέρευσή τους. Θέλουν ευγένεια κι όμορφο τρόπο έκφρασης και διατύπωσης συναισθημάτων, όμως θέλουν και τον ίδιο τον τρόπο. Κι ας μοιάζει καμιά φορά με χειρουργική επέμβαση που θα δείξει αν οι καβγάδες γίνονται για να σώσετε τη σχέση ή για να τη διαλύσετε.
Μέσα από άβολες κουβέντες και συζητήσεις θα καταλάβεις τι χρειάζεται και θέλει ο άνθρωπός σου, τι τον ενοχλεί, τι τον πιέζει, τι τον απελευθερώνει. Η σύγκρουση είναι φοβερά σημαντική για ένα ζευγάρι και η διαχείρισή της δείχνει για τον καθένα, πόσο νοιάζεται κι αν θέλει αυτή η σχέση να κρατήσει.
Δεν είναι καθόλου κακό να υπάρχουν συζητήσεις μεταξύ ενός ζευγαριού όπου λέγονται αλήθειες κι ορίζονται έμμεσα όρια. Πρόκειται για φυσιολογική διαδικασία όπου ορισμένα θέματα χρειάζεται να εκφραστούν για να κατανοηθούν οι προθέσεις και να εξασφαλιστεί η συνέχεια της σχέσης. Ένας καβγάς, μπορεί να αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο απελευθερώνονται καταπιεσμένες επιθυμίες κι αισθήματα. Είναι κριτήριο χαρακτήρα κι αποτελεί μια ευκαιρία για απελευθέρωση και συμφιλίωση. Είναι μια στιγμή ευαλωτότητας που κρύβει την ειλικρινή πρόθεση για συνέχεια.
ΥΓ: Μη φοβάσαι τις αντιπαραθέσεις, είναι αυτές που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο ακόμη κι αν αυτό δεν είναι προς όφελός σου.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
