Να πονάς για να μαθαίνεις

Ο πόνος σε σκληραίνει, σε αλλάζει κι άλλοτε σε εκπαιδεύει. Όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό και δυσνόητο, ο πόνος έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα. Είναι εκείνη η πληγή, που κάθε φορά θα σου υπενθυμίζει τι είχε συμβεί. Χαράσσει μέσα σου την ένταση του πόνου, τα σημάδια του κινδύνου που από εδώ και πέρα θα ξέρεις να αποφύγεις, τις συνέπειες που θα έχει το να μην το κάνεις. Φτιάχνει έναν κανόνα ζωής κι έτσι, όλο αυτό λειτουργεί αμυντικά σε καθετί που θυμίζει εκείνο που κάποτε σε πόνεσε.

Φυσικά κι ο πόνος διδάσκει ένα απολύτως δικό του μάθημα, για το τι να αποφύγεις Σε κάνει να θυμάσαι, σου εξηγεί πως δε χρειάζεται να ξανά ακολουθήσεις την ίδια τακτική. Το σίγουρο είναι πως όταν κάποιος έχει πληγωθεί, ωριμάζει. Αντιλαμβάνεται τα λάθη του κι όπως εκείνος δε θέλει να πληγωθεί ξανά, δε θα θέλει και να πληγώσει.

Ακόμα κι αν στην αρχή είσαι ευάλωτος, ακόμα κι αν δεν έχεις καν συνειδητοποιήσει μια αλλαγή, μια έξοδο από μια σχέση ή μια απώλεια, ακόμα κι αν ο συναισθηματικός σου κόσμος είναι πολύ ρευστός και νιώθεις αδύναμος να πας παρακάτω, μαθαίνεις. Απλώς, χρειάζεσαι κι ένα διάλειμμα, τον χρόνο σου ενδεχομένως, για να μπορέσεις να βάλεις σε μια σειρά όλες σου τις σκέψεις και να κρατήσεις αποστάσεις, από όσα ή όσους επιβάλλεται να το κάνεις. Μαθαίνεις, κι όταν αδυνατείς και πέφτεις στην παγίδα κι επικοινωνείς ξανά, όταν ξύνεις μόνος την πληγή σου για να πλησιάσεις λίγο ακόμα, όταν ελπίζεις ακόμη.

Εκείνο το μπέρδεμα που θα σου φέρει μια σύγχυση, που δε θα σε αφήνει να χαρείς και που θα σε αποπροσανατολίζει, και πάλι κάτι σου διδάσκει. Ακόμα κι όταν δεν μπορείς τίποτα να απολαύσεις, ακόμα κι όταν σαμποτάρεις τον εαυτό σου και τον κρατάς πίσω. Διότι ο πόνος, ξέροντας πως θα προχωρήσεις, θα έρθει να σε βρει όταν θα μπορέσεις να τον αντέξεις. Κι ίσως αυτό να μην μπορεί να επιτευχθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά είναι μια κατάσταση που κάπως, κάποτε θα συμβεί. Θα θυμηθείς, θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου, θα ξεσπάσεις και θα μπορέσεις έτσι να έρθεις σε άμεση σύνδεση με σένα. Θα μάθεις κάτι που δεν ήξερες.

Κι έπειτα, αφού ο πόνος έρθει και δείξει τον δύσκολο τρόπο, η βοήθεια των ανθρώπων σου ή ενός ειδικού θα μπορέσει να εξαλείψει τις δύσκολες στιγμές που βίωσες, και να σε βοηθήσει να περάσεις στο επόμενο στάδιο. Πλέον έχεις και την πληροφορία και τη γνώση για το πώς να την αξιοποιήσεις. Κι εσύ, σοφότερος πια, θα ξέρεις πως προσφέροντάς ένα δώρο στον εαυτό σου, να τον ακούσεις και να τον ψάξεις λίγο βαθύτερα θα σε κάνει να επενδύσεις σ’ εκείνον, έχοντας πια καθαρίσει τις πληγές του.

Μόνο έτσι θα μπορούσε κάποιος να βοηθήσει τον εαυτό του και μόνο έτσι θα μπορούσε να ετοιμάσει τον εαυτό του για την επόμενη σελίδα. Να τον γνωρίσει, να τον αγαπήσει κι όπως εκείνος θα μάθει να συνυπάρχει μαζί του, έτσι να μπορέσει να συνυπάρξει και με μια όμορφη σχέση στη ζωή του. Όταν ο ίδιος νιώσει την ασφάλεια μέσα στο δέρμα του, τίποτα δεν πρόκειται να κλονίσει τη δική του σχέση με κανέναν εξωτερικό παράγοντα. Αυτή είναι η πρώτη σχέση που πρέπει να δημιουργηθεί προτού, προχωρήσει στην επόμενη. Η μπερδεμένη σχέση με τον εαυτό του, θα είναι η σίγουρη αποτυχία με έναν νέο σύντροφο. Και μάλλον ο πόνος, είναι ο καλύτερος δάσκαλος για να ξεδιαλύνει αυτό το ομιχλώδες τοπίο, κάθε που δεν ξέρουμε από πού να το πιάσουμε. Μας δίνει την επιλογή να αλλάξουμε όσα γύρω μας χρειάζεται ν’ αλλάξουν. Κι έπειτα, μας αφήνει να ζήσουμε ευτυχισμένοι.