Μετά την ένταση, μετά το σωματικό ξέσπασμα, η ψυχή προσπαθεί να καταλάβει την ένωση. Αυτό που η λογική βίωσε, προσπαθεί να ταυτιστεί με το εσωτερικό. Να κάνει την καταγραφή του και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εκείνη την αμήχανη κι άβολη στιγμή, το μόνο που ακούγεται είναι το φύσημα του καπνού απ΄το τσιγάρο.
Κοιτάς τον άλλον, σε κοιτάει, ίσως κι ένα χαμόγελο που με το ζόρι εμφανίζεται στα πρόσωπα για να γλυκάνει την άγνωστη ως τότε στιγμή μεταξύ σας. Έγινε, τι άλλο θ’ ακολουθήσει, αναρωτιέσαι. Τα γεγονότα είναι νωπά, ακόμη η σάρκα προσπαθεί να κατευναστεί από τους σπασμούς που άφησε εκείνη η ένταση. Ρουφάς μια ρουφηξιά από τον καφέ που πια έχει κρυώσει και σε ρωτάει αν θες νέο ή κάτι άλλο να πιεις. Ανήσυχα κι ελαφρώς αγχωμένα θ’ αποφύγεις τα πολλά, θ’ αρνηθείς και θα φροντίσεις όσο πιο διακριτικά μπορείς, να ντυθείς. Οι σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό και προσπαθείς με κάθε τρόπο να τους επιβάλεις την ησυχία, γιατί τρέμεις ότι θ’ ακουστούν, θα γίνουν αντιληπτές κι ο άλλος θα βρει «τροφή» για κουβέντα. Όχι, τώρα δεν είναι η ώρα, δεν είναι στιγμή γι’ αυτόν τον διάλογο.
Είναι η ώρα της αξιολόγησης, αλλά δεν ξέρεις αν θες να την κάνεις. Θες να το αφήσεις να κυλήσει, αλλά γίνεται; Γίνεται όταν αυτή ένωση φιγουράρει στο μυαλό σου και σου θυμίζει από πού ξεκίνησε;
Από την πρώτη λέξη που ανταλλάξατε μεταξύ σας και μέχρι σήμερα, βλέπεις τον εαυτό σου μ’ εκείνο τον ενθουσιασμό και τον στόμφο του κατακτητή. Αυτόν, που ξεδίπλωνε σε κάθε του κίνηση ένα διαφορετικό κομμάτι του εαυτού του. Κάτι τόσο όμορφο, ασυνήθιστο καινούριο κι αξιαγάπητο από εσένα. Είναι αυτό που εκείνος ο άνθρωπος σου προκάλεσε κι αναδείχθηκε μέσα από όλη αυτή την ξέφρενη επικοινωνία. Δεν είχε φρένο. Μια έξαψη που οδηγούσε με γοργούς ρυθμούς στην ερωτική κορύφωση.
Άρχισες κι εσύ να σε παρουσιάζεις, να διαφημίζεις τον εαυτό σου με έμμεσο κι άλλοτε με άμεσο τρόπο. Σαν ένα αντικείμενο με την αξία που εσύ ορίζεις. Ένα «προϊόν» προς πώληση ψάχνοντας τον ιδανικό αγοραστή. Θα φύγεις, θα απομακρυνθείς για να δεις ξανά και ξανά τα αποτελέσματα αυτής σου της έκθεσης. Ίσως να μη θες, ίσως να είναι αυτό που μόνο ήθελες. Μπορεί άλλοτε να νιώθεις εκείνη τη συναισθηματική αδυναμία που σε καθιστά ανήμπορο να γίνεις δοτικός. Κάποτε στο παρελθόν σου σε στιγμάτισαν γεγονότα που άφησαν πληγές που εμποδίζουν καθετί νέο.
Δε θες να γίνει τίποτα από όλα αυτά, θες μόνο να επιβιώνεις και η συνουσία τελικά να συμπληρώνει τη λίστα με τις βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες σου. Εκείνες που οι life coach θετικής ενέργειας έχουν ως βασική προϋπόθεση στην «to do list». Είναι κάτι που θα το δουλεύεις καθημερινά μέσα σου για να το επιτύχεις,- ένα ακόμα κατόρθωμα σε έφερε πιο κοντά στην εκπλήρωση εκείνης της λίστας.
Βέβαια, το κενό που μεσολαβεί από την πράξη μέχρι την επόμενη συνάντηση θα σε προβληματίσει. Δεν ξέρεις αν ήταν ένας ενθουσιασμός. Ίσως να ήταν κι αυτός ένας στόχος, τον όποιο είχες στο μυαλό σου σε καθημερινή βάση. Αν είναι κάτι που σου αρέσει, η συνέχεια θα ακολουθήσει αβίαστα, αν δε λειτουργήσεις με διάθεση σαμποτάζ. Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί μια μανία καταστροφής σε οτιδήποτε ανθίζει στη ζωή μας, μόνο και μόνο επειδή η αρμονία κι ευτυχία δεν είναι κατάσταση που αναγνωρίζεις όταν επιτυγχάνεται, παρά όταν φεύγει. Δε μας είναι οικείες, είναι κάτι άγνωστο και μας τρομάζει.
Κάπως έτσι, εκείνο το όμορφο, το ωραίο που σε μαγεύει, θα το φοβηθείς. Οι σκέψεις θα είναι αμέτρητες και τα πίσω-μπρος δε θα έχουν σταματημό. Κι όσο περνάνε τα χρόνια, όσο η ηλικία αλλάζει αριθμό κι οι εμπειρίες πληθαίνουν, θα δυσκολεύεις το αύριό σου. Θα το πνίγεις σε χιλιάδες στιγμές που αναζήτησες στη βιβλιοθήκη τους μυαλού σου. Όχι, για κάποιον άλλον λόγο, αλλά για εκείνον τον έναν και μοναδικό: «να μην κάνεις τα ίδια λάθη». Τότε, όμως, είναι που θα κάνεις χειρότερα. Όπως το να μη μείνεις σ’ έναν έρωτα που είχε πολλά να δώσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
