Στο τέλος θα μείνουν όρθιοι μόνο οι ψύχραιμοι

Η κάθε μέρα μάς δίνει πολλές στιγμές που συμπληρώνουν το κάδρο της ζωής μας. Βέβαια, δεν είναι κι όλα ρόδινα στο κάδρο αυτό. Η ρουτίνα που συνήθως απεχθανόμαστε και μας κουράζει, τα πράγματα κι οι καταστάσεις που γίνονται πολλές φορές μηχανικά, όλα όσα μας κάνουν να μην είμαστε εκεί, αλλά οξύμωρα και ταυτοχρόνως, τα ζούμε.

Ο χρόνος δίνει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση κι η ζωή ακολουθεί κάθε φορά. Μόνο μια πορεία είναι χαραγμένη, το παρακάτω. Κι όσο κι αν αυτό είναι για κάποιους οδυνηρό, είναι αναγκαίο να συμβεί. Ο χρόνος δεν καταλαβαίνει από συναισθήματα, αγάπες κι έρωτες. Δεν έχει ενσυναίσθηση, δεν ξέρει, δε γνωρίζει. Είναι αδιαφιλονίκητος, είναι αυτός και θα περάσει το δικό του. Ποτέ μην τα βάλεις με τον χρόνο και ποτέ μη θεωρήσεις ότι έφταιγε το timing. Πάντα υπάρχει μια αιτία, που τη μαθαίνεις αργότερα βέβαια. Τότε, που δε θα σου είναι χρήσιμη.

Ίσως τότε να είχες κάνει τον ψυχικό σου κόσμο άνω-κάτω για να μάθεις, αλλά οι απαντήσεις καθυστερούσαν να έρθουν. Κι όλες εκείνες τις φορές που αναρωτήθηκες γιατί δεν έρχεται η απάντηση, σε κατάπιε και πάλι η ροή και ξεχάστηκες. Έτσι, κάθε μέρα, θα σηκωθείς το πρωί, θα φορέσεις τα ρούχα σου κι εκείνο το ταλαίπωρο χαμόγελο για να καταφτάσεις στον χώρο εργασίας σου. Θ’ ασχοληθείς με τα ίδια άτομα και θα παραμείνεις μια μαριονέτα που κάθε μέρα κάνει τα ίδια, με διαφορετικά ρούχα.

Αυτή είναι η καθιερωμένη πορεία που καλείσαι να έχεις, διατηρώντας την ψυχραιμία σου ανέπαφη. Μέσα απ’ αυτήν, μεταμορφώνεις την ημέρα σου, την κάνεις μαγική και τότε είναι που αλλάζεις την έννοιά της. Δεν είναι ρουτίνα πια, δεν είναι καθημερινότητα απάλευτη, είναι η ζωή σου. Τη ζεις συνειδητά, την απολαμβάνεις και χαίρεσαι για όλα όσα έχεις. Προτέρημα κανονικό, να έχεις μια γαλήνια στάση απέναντι σε οτιδήποτε καλείσαι ν’ αντιμετωπίσεις. Κάποιες φορές, το αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει η ψυχραιμία είναι η αποστασιοποίηση, αντί για την υπερεμπλοκή. Κι ενδεχομένως να χαρακτηριστεί κι ως δειλία, γιατί είμαστε εξοικειωμένοι με τη δεύτερη. Είναι προστασία της ψυχικής υγείας, όμως να κρατάς απόσταση απέναντι στην τρέλα της ζωής. Είναι ένας πόλεμος νεύρων, ένας αγώνας που θέλει πολλές μάχες για να δοθεί και να επιτευχθεί μια ισορροπία. Γι’ αυτό είναι ευτυχής αυτός που το έχει καταφέρει, γιατί είναι επίτευγμα.

Αργότερα κι αφού βρεθεί μια βάση, πάνω στην οποία θα μπορεί να πατήσει, θα έρθει κάτι που δε θα τον βρει σε ετοιμότητα κι αιφνίδια θα τον προκαλέσει. Εκεί θα φανεί η αποτελεσματικότητα της εσωτερικής διεργασίας που έχει κάνει. Αν η κατάσταση ξεπεραστεί χωρίς ν’ ανάψουν τα αίματα, θα είναι δυο φορές κερδισμένος. Πρώτον γιατί κατάφερε ν’ αντιμετωπίσει μια κατάσταση με αξιοπρέπεια και σεβασμό και δεύτερον, γιατί επιβεβαιώνεται πως η εσωτερική ενδοσκόπηση έχει τελικά την αποτελεσματικότητα που επιθυμούσε. Δεν είναι μόνο ότι αποδόθηκε ο τίτλος του νικητή, αλλά κερδήθηκε κι η εκτίμηση του αντιπάλου.

Αυτός είναι ένας άνθρωπος που κερδίζει σ’ όλες τις μάχες. Ακόμη και στις περιπτώσεις που υστερεί, η ψύχραιμη στάση κι ο χρόνος που μεσολαβεί του δίνουν έναυσμα για να διαχειριστεί με σοφία την κάθε ανατροπή. Όσο πιο ισορροπημένος είναι με τον δικό του εσωτερικό κόσμο, τόσο περισσότερο θ’ αντανακλά αυτό κι εξωτερικά. Γιατί τελικά η ψυχραιμία, είναι ένα όπλο που χρειάζεται κανείς στη φαρέτρα του. Ίσως τώρα, περισσότερο από ποτέ.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!