Στην εφηβεία πάντα υπάρχει αυτή η δίψα για μάθηση. Η αστείρευτη ενέργεια που πηγάζει από τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού και αναβλύζει σε αφθονία. Είναι σαν μια φωτιά που καίει σε κάποιον κινητήρα και δίνει ώθηση και ιπποδύναμη σε αυτό που κάποιος ονειρεύεται.
Όνειρα, που χρησιμοποιούν την άγνοια και τη νιότη ως ασπίδα, ώστε ο άνθρωπος να προχωρήσει και να διεκδικήσει όλα αυτά που επιθυμεί γενναία, αν κι η διαδρομή αυτή ποτέ δεν είναι ευχάριστη. Κάποιες φορές είναι δύσβατη και τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα. Όμως εκεί είναι που η έννοια της μάθησης, δε στερεύει. Μεγαλώνει και κάθε μέρα διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό που ξεπερνάει τις δυσκολίες.
Παρ’ όλα αυτά η συνεχής επιθυμία να μάθεις περισσότερες πληροφορίες δεν είναι πάντα αποτελεσματική. Ίσως, να είναι και το αντίθετο. Η υπερβολική πληροφόρηση δημιουργεί κόπωση. Η ψυχική κόπωση οδηγεί στη διαστρέβλωση των συμπερασμάτων και όλων αυτών που καλούνται να αποστηθίσουν τα παιδιά αλλά κι οι μεγάλοι -οι οποίοι με τον καιρό χάνουν και την ψυχική τους δύναμη.
Ίσως να μην είναι αναγκαίο να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο. Αν όμως, πράγματι φτάσει ας παραχωρήσει τον απαιτούμενο χρόνο να καταλαγιάσει και να επεξεργαστεί όσα έμαθε. Καθετί, χρειάζεται τον χρόνο του για να γίνει αντιληπτό. Γιατί το «δεν ξέρω» είναι μια εύκολη απάντηση που συνάμα απαλλάσσει και μπερδεύει τον κόσμο.
Όταν ακούς αυτή τη φράση, γεμίζεις με μια ακατανίκητη περιέργεια να μάθεις. Όχι μόνο να μάθεις εσύ ο ίδιος, αλλά να μελετήσεις εκείνο το στοιχείο που ο απέναντί σου έχει ως απάντηση. Γεννάται η ανάγκη για βοήθεια και για τη διαφώτιση του συνανθρώπου σου. Τελικά κάνεις τόσο αγώνα, να μάθεις, να ερευνήσεις, να ενημερωθείς και να παρουσιάσεις σε εκείνον τον άνθρωπο πως το «δεν ξέρω» περιλαμβάνει και το «ξέρω».
Και ναι, εσύ θ’ αφιερώσεις τον χρόνο σου για να εξηγήσεις και να μεταλαμπαδεύσεις τη γνώση και όλα αυτά που αποκόμισες με το ψάξιμο. Ο άλλος άνθρωπος; Γιατί ας μη γελιόμαστε, έχεις χάσει τον χρόνο σου και έχεις επενδύσει σε κάτι που θα μπορούσε να έχει δυο εξηγήσεις.
Η μία είναι ότι εκείνο το πρόσωπο γνώριζε εξαρχής την απάντηση αλλά δεν ήθελε να πιάσει κουβέντα για το συγκεκριμένο θέμα. Επομένως το δεν ξέρω» ήταν απλώς μια βολική απάντηση για να αποφύγει μια κουβέντα που θα το έκανε να νιώσει άβολα. Και από την άλλη, υπάρχει όντως κι η περίπτωση να μην ήξερε. Όμως, ούτε και τώρα θα μάθει αν ανήκει στο σύνολο της δεύτερης κατηγορίας. Γιατί ένας άνθρωπος δε μαθαίνει πάντα από τη θεωρία, πρέπει να υπάρχει και η τριβή. Τριβή είναι η πρακτική, η πρακτική που μόνο του άτομο πρέπει να κάνει.
Ωριμάζοντας, όμως διακρίνεις πως η φράση «δεν ξέρω» κρύβει μέσα της μεγάλη δόση ομορφιάς. Μήπως δε χρειάζεται να ξέρεις τελικά; Μήπως είναι η καλύτερη λύση σε πολλές απαντήσεις στις οποίες δε θες να ανοίξεις κουβέντα; Όταν δε θες να μιλήσεις, δε θες να μοιραστείς; Δεν είναι ότι δε θες να βοηθήσεις, αλλά από την εφηβεία μέχρι τη μέση ηλικία υπάρχει ένας δρόμος που έχει συνυπογράψει την πορεία σου.
Θα καθίσεις αμέριμνα σ’ ένα όμορφο παγκάκι με θέα τη θάλασσα μια μέρα και εκεί επάνω θ’ ανοίξεις έναν όμορφο διάλογο με τον εαυτό σου. Εκεί θα καταλάβεις πόσες απαντήσεις πήρες, για όλους αυτούς που έλεγαν «δεν ξέρω». Για εκείνους που σε οδήγησαν να μάθεις και παράλληλα να κάνεις και την πρακτική σου κάθε φορά που η θεωρία συνοδευόταν με τη διατριβή. Κάθε φορά που είχες μείνει με άδεια χέρια να κοιτάς το κενό, μόνο για να συνειδητοποιήσεις πως τελικά αυτό το «δεν ξέρω» είναι πολύ σωστό.
Οπότε αυτή είναι όντως η καλύτερη απάντηση σε ζητήματα που σημαίνουν ταλαιπωρία. Σ’ αυτά που θες να αποφύγεις, να σταματήσεις και να παραιτηθείς από τα ενδιαφέροντά σου. Γιατί πέρασαν τα χρόνια της νιότης και μεταβιβάστηκαν στα επόμενα χρόνια που φέρουν την ψυχική κούραση. Κι η ψυχική κούραση είναι βαρύ φορτίο για να το σηκώνεις. Το πλούσιο υλικό που έχεις συγκεντρώσει σε καθετί που ήθελες να εξερευνήσεις, να ανακαλύψεις και να ενισχύσεις τον εαυτό σου, έχει το δικό του αντίτιμο. Εκείνο το αντίτιμο που μονάχα εσύ ξέρεις.
Τελικά, η φράση «δεν ξέρω» ίσως είναι το βάλσαμο για όλες αυτές τις πληγές που η πάροδος του χρόνου σε έφερε αντιμέτωπο. Δεν ξέρεις τι θα απογίνουν, πώς θα επουλωθούν και με ποιον τρόπο. Δεν ξέρεις την αιτία που έπρεπε να σχηματιστούν και να γίνουν σημάδια. Δεν ξέρεις τίποτα απ’όλα αυτά και ίσως δεν έχει κανένα νόημα να αναζητείς την αλήθεια. Εκείνη μια μέρα, θα έρθει σε σένα. Όλα μια μέρα θα γίνουν «ξέρω» αλλά μη βιάζεις τον χρόνο και τις καταστάσεις για να μάθεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
