Το πισωγύρισμα ακούγεται καλύτερο όταν το λέμε «δεύτερη ευκαιρία»

Ένας χωρισμός δεν αποτελεί κανόνα ότι όλα τελείωσαν, σημαίνει πολλά κι ίσως να είναι η αφετηρία μιας νέας σχέσης. Δεν είναι ευχάριστο γεγονός, αλλά έχει πολλές συνέπειες που λειτουργούν εκ των υστέρων. Η έννοια της συγκεκριμένης «λειτουργίας», είναι ότι για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο τα πράγματα εξελίχθηκαν κατά αυτό τον τρόπο κι έπρεπε οι τίτλοι τέλους να πέσουν. Ο χρόνος, θα δώσει τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα για να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.

Εκεί επάνω, θα προκύψει το «πισωγύρισμα» ή η «δεύτερη ευκαιρία».  Διαφέρουν μεταξύ τους, όσο κι αν έχουν να κάνουν με τον ίδιο άνθρωπο.

Το πισωγύρισμα έρχεται σε περιπτώσεις που ο άλλος δεν είναι σίγουρος κι έτοιμος για το αύριο. Έχει έντονο το συναίσθημα του φόβου κι αυτό τον στοιχειώνει σε κάθε νέα του προσπάθεια. Είναι καταβεβλημένος από αρνητικά συναισθήματα, έχει ήδη βάλει ταμπέλες σε κάθε υποψήφιο πρόσωπο και λειτουργεί αμυντικά. Δηλαδή, απορρίπτει πριν τον απορρίψουν.

Είναι οι περιπτώσεις, που ο άλλος ψάχνει σε νέες καταστάσεις ένα ψεγάδι ή ελάττωμα για να τον βγάλει εκτός πεδίου. Είναι η σύγκριση που τον κυριεύει και δε θέλει με τίποτα να πάει παρακάτω. Ούτε ο ίδιος δεν το ξέρει και δεν είναι σε θέση να διαχωρίσει τις ανθρώπινες απ’ τις βιολογικές τους ανάγκες. Φυσικά, όλο αυτό που γίνεται είναι υπέρ του γιατί εισπράττει την επιβεβαίωση που θέλει, όμως, από λάθος άτομα.  Συνεχίζει ακάθεκτος σε αυτή τη λανθασμένη του πορεία, γιατί πιστεύει πως έτσι θα αποδοθεί λύση στο συναισθηματικό του πρόβλημα.

Είναι δύσκολο το μεταβατικό στάδιο απ’ το «εμείς» να μεταβεί κάποιος στο «εγώ». Θέλει πολλή δουλειά κι οι φυγόπονοι του είδους τολμάνε το πισωγύρισμα. Γεμάτοι αμφιβολίες επιστρέφουν γιατί δεν έχουν το σθένος να προχωρήσουν παρακάτω. Επανέρχονται στην παλιά γνώριμη κατάσταση, που ξέρουν τον απέναντί τους και δε φοβούνται για το αύριο. Νιώθουν ασφάλεια μαζί του κι ας έχουν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες προβλήματα.

Είναι ένα είδος μαζοχισμού και δειλίας γιατί το νέο, το επόμενο απαιτεί προσπάθεια και χρόνο για εξερεύνηση. Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο για εκείνους που προτιμάνε να «καταθέσουν τα όπλα» πριν τη μάχη της διεκδίκησης. Δυστυχώς, η επιστροφή σε μια πρόσφατη κατάσταση δεν έχει αλλάξει έστω κι αν αυτό αριθμείται σε ένα ή δύο χρόνια.

Πρέπει να σκεφτεί αυτός που επιστρέφει τι ακριβώς έχει μεσολαβήσει κι ο άλλος άλλαξε. Μήπως, δε βρέθηκε άλλο ιδανικό δεδομένο; Ή απλά υπάρχει ο χρόνος που πιέζει και κυλάει  γρήγορα για να προλάβει να εκπληρώσει τα όνειρά του; Ίσως να είναι κι αυτό το βιολογικό ρολόι που ξύπνησε μέσα του και να θέλει διακαώς οικογένεια. Θλιβερές φιγούρες οι αθώες ψυχές ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει ωριμότητα και λογική.

Απ’ την άλλη πλευρά, όμως, η «δεύτερη ευκαιρία» έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που έχει ήδη βιώσει τη δική του διαδρομή. Ένας άνθρωπος, που έφυγε από σένα και προχώρησε παρακάτω. Έκανε νέες σχέσεις, δημιουργήθηκε επαγγελματικά κι όλο αυτό το διάστημα εκτίμησε την απουσία σου. Εκτίμησε στο πρόσωπό σου, όλα αυτά που του είχαν προσφερθεί κι είχε ζήσει μαζί σου. Αυτή είναι η ουσιαστική αιτία της δικής του επιστροφής.

Έχει διαφορετική εξήγηση γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος τόλμησε να πάει παρακάτω. Δε φοβήθηκε να μπει σε νέες καταστάσεις και να χτίσει ένα καλύτερο αύριο. Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, αν ήταν θλιβερό το νέο, το παρακάτω που εκείνος επέλεξε. Αλλά ήταν γενναίο που έφυγε κι έκανε μια νέα αρχή στη ζωή του.

Σε μια τέτοια περίπτωση είναι αξιόλογο να μπει κάποιος στη διαδικασία να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Δεν ισχύει ό,τι δεν έγινε τότε, γιατί να γίνει τώρα; Είναι άλλη η ωριμότητα που τον διακατέχει και γνωρίζει τα λάθη που έκανε. Η συμπεριφορά του δείχνει μεταμέλεια, αναγνωρίζει πως είχε λάθος κριτήρια αξιολόγησης και θέλει να επανορθώσει. Στο «φιλτράρισμα» της δικής του πορείας, ξεχώρισε εσένα κι απολογείται για τους ανώριμους λόγους που απομακρύνθηκε.

Η επιστροφή, γενικά, σε μια προηγούμενη σχέση, είναι ένας προβληματισμός και χρειάζεται αρκετή σκέψη. Είναι δεδομένο πως πράγματα, καταστάσεις και σχέσεις ακολουθούν έναν προκαθορισμένο τρόπο που επαναλαμβάνονται με διαφορετικά ή και τα ίδια πρόσωπα. Εξαρτάται πάντα απ’ τις δικές μας αποφάσεις και τα συναισθήματα που μας βγάζει ο εκάστοτε άνθρωπος. Δε σημαίνει πάντα ότι πρέπει κάποιος να αποδεχτεί το πισωγύρισμα ή να ενδώσει σε μια δεύτερη ευκαιρία.

Υπάρχει κόσμος, που λατρεύει το πισωγύρισμα γιατί είναι ένα είδος παιχνιδιού «φύγε-έλα» κι έτσι δεν πλήττει στην καθημερινότητά του. Ουσιαστικά, όμως, δεν υπάρχει εξέλιξη για κανέναν απ’ τους δυο. Είναι μια προσκόλληση σε κάτι νοσηρό που δεν έχει προοπτική κι αν υποθετικά υπάρξει, θα είναι μια υπόθεση με κακή κατάληξη.

Στον αντίποδα δε, η δεύτερη ευκαιρία σαν επιλογή είναι μια κατάσταση που προκάλεσε πλήγμα κι έμεινε στο «τότε». Μια αγάπη που έμεινε στο χρόνο, σε χρόνο παρελθοντικό που δεν καλλιεργήθηκε και δεν αναπτύχθηκε. Ξεχάστηκε και παρέμειναν τα σημάδια για να θυμίζουν ξεθωριασμένες στιγμές.

Εν τέλει, σημασία έχει το αύριο κι ο καθένας μας το ορίζει όπως εκείνος κρίνει συνετό. Η ζωή είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας. Όποιος θέλει της βάζει φωτιά και την καίει κι όποιος θέλει την ακολουθεί ως έχει.