Το τίμημα της ομορφιάς είναι η ωραιοπάθεια

Η ομορφιά είναι αντικειμενική. Είναι ωραίο να έχεις ένα εντυπωσιακό παρουσιαστικό, είναι χάρισμα κι ευλογία. Ουσιαστικά, όμως, η ομορφιά προέρχεται από το εσωτερικό του κάθε ανθρώπου. Είναι αυτό που λέμε, η όμορφη ψυχή.

Συνήθως, το μέσα δε συνάπτει με το έξω. Δεν είναι πάντα έτσι, πρέπει να ασχοληθείς σε βάθος με τον άλλον για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι και τα δυο είναι εξίσου αρεστά. Δε σημαίνει πως αυτοί που δεν ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία είναι πλάσματα μιας κατώτερης κοινωνίας. Όλοι έχουν χαρίσματα και τη δική τους ομορφιά. Μιλάμε για εκείνην την ωραιοπάθεια που προέρχεται από ένα πολύ όμορφο καλούπι και μόνο.

Η ομορφιά για κάποιους είναι δώρο και για κάποιους άλλους είναι σαν κατάρα. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που ανήκουν σ’ αυτό που λέγεται «ομορφιά». Είναι εκείνοι που έχουν αυτό το θείο δώρο και το εκμεταλλεύονται, εκείνοι που ενίοτε το αξιοποιούν και εκείνοι που θέλουν με οποιονδήποτε τρόπο να το κρύψουν -δεν το αποδέχονται.

Τι έχεις να πεις για εκείνους που ζουν στο χρυσό τους κλουβί και δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Είναι εκείνοι που λάμπουν από μακριά, έχουν μια εκκεντρική εμφάνιση και νιώθουν ότι το επίκεντρο του κόσμου είναι οι ίδιοι. Δεν έχουν ουσιαστικά δυσκολευτεί στη ζωή τους γι’ αυτά που επιθυμούν, γιατί η ομορφιά τους έχει δώσει τη λύση σε κάθε πρόβλημα. Είναι εκείνοι που θα τους βρεις σε παρέα να συζητούν και ταυτόχρονα, ελαφρώς αφηρημένοι, να τακτοποιούν το ρούχο τους, μην έχει σηκωθεί, μην είναι τσαλακωμένο και μη χαλάσει τη γενική εικόνα. Εκείνοι που με ένα βλέμμα τους θα αποσπάσουν την προσοχή κι από τον περαστικό. Μπορούν, είναι εύκολο, παιχνιδάκι για εκείνους. Το διασκεδάζουν με μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι απλό, δε θέλει κόπο, ένα χαμόγελο και όλα τα έχουν στα πόδια τους.

Είναι κι εκείνοι που ενίοτε το αξιοποιούν. Δε θέλουν να δώσουν την εντύπωση ότι είναι μοναδικοί και διαφέρουν. Έχουν μια ταπεινή συμπεριφορά, αλλά όχι πάντα. Ξέρουν να διαχωρίζουν τις στιγμές, πότε να δώσουν έμφαση σ’ αυτό που έχουν και πότε να το αμελήσουν. Έχουν αυτοπεποίθηση και ξεχωρίζουν τις στιγμές. Σε μια περίπτωση που θα πρέπει να φανούν ή να αποκτήσουν αυτό που η καρδιά τους λαχταράει θα τονίσουν την ομορφιά τους για να το πετύχουν.

Είναι το δικό τους όπλο, που θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση και θα φτάσουν εκεί που επιθυμούν. Δεν το κάνουν πάντα, γιατί δε νιώθουν άνετα να εκμεταλλεύονται τα προσόντα τους.
Υπάρχει κι η τελευταία περίπτωση για την οποία κάποιοι είναι κατηγορηματικοί να κάνουν κατάχρηση αυτό που τους έχει δοθεί απλόχερα. Ούτε του δίνουν έμφαση, ούτε το τονίζουν, ούτε θέλουν οποιονδήποτε άλλον να ασχολείται με τη δική τους ομορφιά. Δεν τους απασχολεί. Με οποιονδήποτε τρόπο προσπαθούν να μη φανούν, αλλά η απλότητα κάνει τη διαφορά.

Φαίνεται όλο αυτό και κάθε φορά δυσανασχετούν σε ένα κομπλιμέντο. Μπορεί να τους ακούσεις να λένε ένα ξερό «ευχαριστώ» κι αμέσως να έχουν αλλάξει το θέμα της συζήτησης. Είναι εκείνοι που αν ανοίξουν κουβέντα μαζί σου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, θα σου πουν ότι είναι ένα δυσάρεστο γεγονός που τους ενοχλεί στο μέγιστο βαθμό. Θα μοιραστούν μαζί σου το πόσες φορές ήρθαν αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις για τις οποίες κάποιος ήθελε από τους ίδιους να αποσπάσει μια στιγμή απόλαυσης. Θα σου εξιστορήσουν στιγμές για τις οποίες φιλίες χάλασαν και τσακωμοί υπήρξαν για να τους θυμίζουν το τίμημα της ομορφιάς.
Δεν είναι ότι δεν έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους, απλά δεν τους αρέσει και δεν το θέλουν. Δε θέλουν να το χρησιμοποιήσουν, το θεωρούν τροχοπέδη στη ζωή τους. Δεν τους διευκολύνει, είναι η κατάρα της ομορφιάς και θα τους στοιχειώνει. Δε θέλουν ούτε να συμβιβαστούν μ’ αυτό το γεγονός, θέλουν να το προσπεράσουν αλλά δυστυχώς το αγαπούν, είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Είναι αυτό που λένε ότι το μίσος κι η αγάπη είναι αδερφάκια. Έτσι κι αυτό, είναι μια αγάπη μεταξύ καλού και κακού. Μια κατάσταση που την ανέχεται κάποιος και με το πέρασμα του χρόνου θα την αποδεχτεί. Ως τότε όμως, θα παλεύει μέσα του γι’ αυτό που αντικατοπτρίζεται στο μέσα του.

Είναι αυτοί οι μονόλογοι που θα πρέπει να υποστεί για να καταλήξει πως είναι δώρο της ζωής και δεν είναι κάτι αναγκαστικό. Να συμβιβαστεί, να την αρωματίσει και να της φορέσει το ωραιότερο χαμόγελο. Κάποια στιγμή θα έρθει και η συμφιλίωση, ίσως.