Τσακωμένοι με το πρόγραμμα

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πάθος με τη δουλειά τους. Είναι αυτό που τους γεμίζει, τους ευχαριστεί και θέλουν να καταπιαστούν με οτιδήποτε τους προκαλεί εξέλιξη. Είναι πρόοδος, γιατί όσο θέλεις να ασχοληθείς με νέα πράγματα στην καθημερινότητά σου, τόση γνώση αποκτάς.

Δεν είναι μόνο η γνώση, βέβαια, είναι όλο το πακέτο που τη συνοδεύει. Γνωρίζεις κόσμο, δημιουργείς νέες φιλίες, νέες συνεργασίες, σχέσεις. Σχέσεις για τις οποίες αν δεν εξελιχθούν σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή, έχουν κάνει ήδη την αρχή τους. Έχεις ήδη κατατάξει στο μυαλό σου την πληροφορία ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος που γνώρισες, εκείνη την εποχή, έχει αυτή την ιδιότητα.

Στην πορεία της επαγγελματικής σου δραστηριότητας, γεννιέται μια ανάγκη για εκείνη τη δεξιότητα. Τότε είναι που σε πιάνει μια ενεργητικότητα, να βρεις, να αναζητήσεις από παλιές σημειώσεις, συνομιλίες και διάφορες καταστάσεις για εκείνο το πρόσωπο. Το βρίσκεις κι έκπληκτος κάνεις τη συνάντηση που θες. Μέχρι να γίνει η συνάντηση, νιώθεις κι επιβεβαιώνεσαι πως τίποτα δεν πάει χαμένο. Χαίρεσαι που το μυαλό σου, μέσα σ’ αυτό το χάος της διαχείρισης, βρήκε εκείνη τη χρήσιμη πληροφορία. Ήρθε κι έδεσε χρονικά, για να γίνει αυτό που θες. Γιατί τώρα ωρίμασε στο μυαλό σου, αλλά και στην αναγκαιότητα της πραγματικότητάς σου.

Ακριβώς, το μυαλό είναι ένα χαοτικό πλάνο. Ξέρεις τις βασικές κινήσεις που πρέπει να κάνεις στη δουλειά σου σε καθημερινή βάση. Δε γουστάρεις το πρόγραμμα με την ατζέντα. Αυτό το στερεότυπο, να έχεις τάξη και μια σειρά. Δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Είσαι από μόνος σου μια κατηγορία.

Όταν το ανακάλυψες, πριν χρόνια, είχες ανησυχίες πως με αυτή την ακαταστασία που σε περιστοιχίζει, δε θα μπορούσες να εξελιχθείς σε όσα θες. Ίσως και κάποιοι φίλοι και γνωστοί να σου είπαν ότι χρειάζεται να καθαρίζεις πού και πού τον προσωπικό σου χώρο απ’ την ανοργανωσιά για να ρέει σε αφθονία η ενέργεια.

Ναι, οκ, ως ένα βαθμό το δέχτηκες σαν άποψη, αλλά έλα τώρα; Αυτό μπορεί εσένα να σε εμποδίσει; Μην τρελαθούμε. Σε καμία περίπτωση δε σε μπλόκαρε, δε σε σταμάτησε να κάνεις αυτά που θες. Σιγά-σιγά συμβιβάστηκες με το κατεστημένο. Ότι έτσι είναι ο δικός σου χώρος εργασίας, δηλαδή, ένα βομβαρδισμένο τοπίο από χαρτιά γεμάτο από σημειώσεις, στοιχεία κι ονόματα να περιφέρονται πάνω κάτω, δεξιά κι αριστερά.

Αποδέχτηκες τελικά τον εαυτό σου, γιατί στη συνέχεια είδες πως ο τρόπος που λειτουργείς, δουλεύεις, σκέφτεσαι κι εργάζεσαι είναι αποδοτικός. Με έναν δικό σου τρόπο παραμένεις παραγωγικός, επομένως δεν έχεις λόγο να αλλάξεις, να βελτιωθείς. Είσαι εσύ αυτό κι αρέσκεσαι να τρέχεις σαν τρελός, αφού στην τελική τα καταφέρνεις.

Με ένα τηλέφωνο στο χέρι, με μια άνεση λόγου να γελάς, να κάνεις αστειάκια και να κλείνεις τις καλύτερες δουλείες. Με διπλωματία, σκέρτσο κι οξυδέρκεια κάνεις αυτό που θες και μάλιστα, αν κρίνουμε απ’ τα αποτελέσματα, με επιτυχία.

Συνηθίζεις να ζεις έτσι, ξεχνάς όμως και βασικά στοιχειώδη πράγματα. Ναι, είναι αναμενόμενο να συμβεί κι αυτό. Είναι ένα είδος ευφυΐας, γιατί δεν μπορείς να μπεις σε καλούπι. Όταν υπάρχουν πολλά που τρέχουν στο λογισμικό του μυαλού σου, είναι επόμενο κάποιο να παραπέσει, να ξεχαστεί.

Είσαι απελευθερωμένος στις κινήσεις σου κι αν τύχει να σου ξεφύγει καμιά κοτσάνα, θα βρεις τον τρόπο να το αντιστρέψεις. Είσαι έξυπνος, το αναγνωρίζεις στον εαυτό σου. Ξέχασες τα γενέθλια του κολλητού, πέρασαν μέρες και ξαφνικά από κάποιο τυχαίο γεγονός δέχτηκες και το κατάλληλο ερέθισμα. Δε θα μαλώσεις τον εαυτό σου ούτε θα τρέξεις για συγγνώμες. Με λογική και σωστή διαχείριση θα το επιμεληθείς. Θα επανορθώσεις έξυπνα κι η δικαιολογία θα είναι τόσο όμορφα καμουφλαρισμένη, που δε θα γίνει αντιληπτή ούτε απ’ τον κολλητό. Μπράβο σου, γιατί σε όλα βρίσκεις λύση, ακόμα και στα προσωπικά σου.

Είναι ταλέντο να ξέρεις ποιος είσαι και να γνωρίζεις πώς να διαχειρίζεσαι καταστάσεις. Είναι η δύναμη που έχεις μέσα σου κι ακτινοβολεί στον αέρα που αποπνέεις. Δε χωράει αμφιβολία ότι ξέρεις πώς να βγεις από δύσκολες καταστάσεις. Δε σε τρομάζει πλέον το πυροβολημένο τοπίο της χαρτούρας, το αγαπάς, όπως αγαπάς και τον εαυτό σου. Είναι ένα κομμάτι σου κι ειλικρινά χαίρεσαι για εκείνους που είναι εγκεκριμένοι, στο δικό σου στενό περιβάλλον, να ασκούν κριτική.

Είναι η στιγμή που στην παρέα μιλούν για τα επιτεύγματά σου, μέσα από ανόητες στιγμές που σε έζησαν. Τους ακούς με προσήλωση κι εντάσσεσαι στο αστείο της κουβέντας. Είναι τιμή σου να ασχολούνται με σένα, γιατί σε αγαπάνε, σε αποδέχονται και σε θαυμάζουν. Όπως, δηλαδή, νιώθεις κι εσύ για σένα. Σε γεμίζει, σε πλημμυρίζει χαρά και συνεχίζεις να είσαι αυτός ο επαναστατικός άνθρωπος που δεν έχει πρόγραμμα, ωράρια και ρουτίνα.

Τη δημιουργείς μόνος σου τη ρουτίνα, τη ζωή, τη δουλειά σου. Είναι διασκέδαση, ηδονή κατά κάποιο τρόπο και προχωράς με όλο σου το είναι να ανακαλύψεις κι άλλα. Διψάς για πρόοδο, αναγνωρισιμότητα και καταξίωση και πάντα βρίσκεις έναν όλοδικό σου τρόπο για να πετύχεις.