Υπάρχει σεξ μετά από είκοσι χρόνια γάμου;

Οι σχέσεις στις μέρες μας, ως γνωστόν, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουν. Θέλει δουλειά, επικοινωνία και προπαντός θέληση και απ’ τις δυο πλευρές. Κανείς δεν είπε ότι μια σχέση είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι αξιοπερίεργο πως οι σχέσεις των γονιών μας έγιναν κατάσταση ζωής. Δηλαδή, τι είχαν εκείνες οι σχέσεις που κατέληξαν σε γάμο και διατηρήθηκαν σε βάθος χρόνου;

Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί ν’ απαντηθεί, γιατί οι συνθήκες, οι συνήθειες κι οι νοοτροπίες ήταν εντελώς διαφορετικές με τη σημερινή εποχή. Τα ζητούμενα του καθενός μας κι η απελευθέρωση που «τερμάτισε» πολλά ταμπού εκείνης της εποχής, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν εμφανείς αλλαγές. Βέβαια, δε θα επικεντρωθούμε στη σύγκριση για να εντοπίσουμε τις διαφορές. Θα βασιστούμε, σ’ αυτό που απασχολεί την πλειοψηφία, το σεξ.

Είναι γεγονός, πως σε μακροχρόνιες σχέσεις το σεξ αρχίζει να φθίνει κι είναι ένας βασικός παράγοντας που μια ουσιαστική γνωριμία χρόνων δεν καταλήγει σε γάμο. Δηλαδή, πολλοί υποστηρίζουν πως απ’ τη στιγμή που ο άλλος δεν είναι επιθυμητός, δεν υπάρχει κι η κατάλληλη διάθεση για περαιτέρω. Κατά κάποιο τρόπο, έρχεται ο χωρισμός κι η αναζήτηση για κάτι νέο. Με μια επαναλαμβανόμενη μορφή.

Το θέμα εδώ δεν είναι το σεξ, αλλά η συμπεριφορά του ζευγαριού στη σχέση. Πόσο διατεθειμένοι είναι κι οι δύο να προχωρήσουν τη σχέση τους. Πόσο συνειδητοποιημένοι είναι να αντέξουν τα «χτυπήματα» της καθημερινότητας και της εναλλαγής ρόλων. Με το γάμο, οι ευθύνες είναι πιο πολλές και δεν αλλάζουν σε καμία άλλη μορφή συμβίωσης. Ακόμη και σε μια συγκατοίκηση, υπάρχει φθορά.

Η φθορά παντού θα χτυπήσει την πόρτα άπαξ και υπάρχει η χαραμάδα για να εισχωρήσει. Πώς αυτό μπορεί να προβλεφθεί; Με την επικοινωνία φυσικά, μπορεί το ζευγάρι να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζονται. Τίποτα δεν είναι εύκολο, χρειάζεται προσπάθεια. Είναι εκείνοι οι ρόλοι που αναγκάζουν το ζευγάρι, να νιώθει την απομάκρυνση και να μεγαλώνει ολοένα.

Όσο οι ευθύνες κι οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας τους εξαντλούν, δεν υπάρχει η επιθυμία για ερωτική συνεύρεση. Η υποδοχή ενός νέου μέλους, θα τους εξαντλήσει ακόμη πιο πολύ με τις νέες τους ευθύνες. Σίγουρα τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου μειώνουν την ερωτική ζωή του ζευγαριού. Σε εκείνο το σημείο, χρειάζεται κατανόηση κι αμερόληπτη προσπάθεια και απ’ τους δυο. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο, που ουσιαστικά θα έχει μεγάλη διάρκεια στη ζωή τους.

Δε θα πρέπει ν’ αμελήσουν τον εαυτό τους, ούτε να θεωρήσουν ως δεδομένο ο ένας τον άλλον. Σε εκείνες τις περιπτώσεις είναι που, είτε κι οι δυο εγκαταλείπουν τα δεσμά του γάμου είτε ο ένας αποχωρεί, γιατί είναι αβάσταχτη η ζωή του. Η επικοινωνία θα τους φέρει κοντά, αυτό θα γεφυρώσει την απομάκρυνση και θα επαναφέρει με αργούς ρυθμούς την ομαλή εξέλιξη στη σχέση τους.

Έστω κι αν η λέξη «επικοινωνία» ακούγεται απλή, έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που θα θέσει ο άλλος τον προβληματισμό του. Δεν είναι απαραίτητο, να υπάρχουν εντάσεις κι ο τόνος φωνής να ξεπερνάει και κόρνα αυτοκινήτου. Αυτό, είναι λογομαχία και δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα, όσο κι αν ο άλλος θεωρεί ότι είναι ένα είδος προσπάθειας. Η επικοινωνία, θέλει σωστή τοποθέτηση λέξεων, οι λέξεις είναι αυτές που θα αποτυπωθούν ψυχικά και είτε θα ενεργοποιήσουν το σύντροφό να συνεισφέρει ενεργά είτε θα δημιουργήσουν ακόμη μια ρήξη που θα σημάνει την τελική ευθεία για τον γκρεμό.

Θέλει σωστό χειρισμό, όχι φωνές κι ακρότητες. Θέλει υπομονή, ανοχή κι οι μικρές βελτιώσεις θα φέρουν ξανά τον έρωτα στο προσκήνιο. Ούτε όμως κι ο καταλογισμός ευθυνών θα αποδώσει. Θα πρέπει ουσιαστικά να επικεντρωθούν στο πρόβλημα που δημιουργεί τη δυσλειτουργία στο γάμο τους και να βρεθούν άμεσα λύσεις για να επαναφέρουν την αρμονία μεταξύ τους.

Δε θα ωφελήσει πουθενά, να χρησιμοποιηθεί το εγώ σ’ αυτό το σημείο, πως ο ένας απ’ τους δυο φταίει ή απλώς έχει επιβαρυνθεί περισσότερο ή λιγότερο απ’ την κοινή τους συμβίωση. Δε γίνεται διαμερισμός ευθυνών, αλλά επίλυση του θέματος που προκάλεσε το πρόβλημα. Αυτή είναι η σωστή διαχείριση.

Το σεξ στις μακροχρόνιες σχέσεις είναι υγεία για το ζευγάρι. Πέρα απ’ τη σωματική εκτόνωση είναι κι η ικανοποίηση των συναισθηματικών αναγκών που έχει ο ένας για τον άλλον. Είναι η επιβεβαίωση πως τίποτα δεν έχει χαθεί, δεν έχει παραμεληθεί κι εν τέλει δεν έχει αλλάξει μέσα απ’ όλα αυτά που περνάνε. Ενδυναμώνει το ζευγάρι, τους δένει και τους φέρνει πιο κοντά. Σαφώς, υπάρχει η συντροφικότητα κι η αγάπη μεταξύ τους κι αυτό είναι το πιο σημαντικό στη σχέση τους. Δηλαδή, το συναίσθημα τους βοήθησε να έχουν τη σωστή επικοινωνία για ν’ αντέξουν και να ξεπεράσουν εκείνες τις στιγμές που ο γάμος τους κρεμόταν από μία κλωστή.

Ο έρωτας, ίσως να μην υφίσταται στο βαθμό που κάποτε υπήρχε. Είναι μια έννοια που συμβαίνει στις αρχές, κάτι που συσχετίζεται με τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό. Αυτό, όμως, που παρέμεινε –η αγάπη– είναι αυτό που καθόρισε τη σχέση να μην αλλάξει μορφή. Είναι κάτι βαθύτερο, που δίνει τροφή, συνέπεια και ασφάλεια.