Ζώντας στον Πειραιά είσαι διακοπές και δεν το ξέρεις

Η θάλασσα σε σαγηνεύει, ενώ γύρω σου φιγουράρουν εντυπωσιακά κτήρια και δρομάκια που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Πλοία που έρχονται και φεύγουν κι άνθρωποι βιαστικοί κι αγχωμένοι δίνουν την πρώτη εικόνα που θα συναντήσεις στον Πειραιά. Μια περιοχή γεμάτη ζωή, που όπου κι αν κοιτάξεις η ματιά σου καταλήγει στο μπλε της.

Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αφού και το ίδιο το όνομά του προέρχεται απ’ το «περαιόω» που σημαίνει «περνώ αντίκρυ». Ο Πειραιάς είναι πέρασμα κι η κινητικότητά τους τις καθημερινές το επιβεβαιώνει. Ένας σταθμός, ένα σημείο συνάντησης για χιλιάδες άγνωστους, ντόπιους, περαστικούς, τουρίστες, με τον καθένα να ακολουθεί τον προορισμό του.

Κι όσοι κι αν πηγαινοέρχονται, για κάποιους δεν είναι απλή περαντζάδα, είναι ο τόπος τους, η βάση τους, η γειτονιά τους. Είναι το δικό τους λιμάνι, που δύσκολα θα το αποχωριστούν. Αν ζήσεις εδώ δεν μπορείς να φύγεις κι όσοι το τόλμησαν, επέστρεψαν αργά ή γρήγορα. Η μαγεία αυτού του μέρους, εξάλλου, δε συγκρίνεται.

Θα περπατήσεις στο κέντρο στην πασίγνωστη οδός Σωτήρος κι όταν βγεις στο Δημαρχείο θα αντικρίσεις το πιο επιβλητικό κτήριο, το Δημοτικό Θέατρο. Το στολίδι του Πειραιά, το σήμα κατατεθέν και το σημείο όπου όλη την ημέρα τα ραντεβού διαδέχονται το ένα το άλλο. Είναι εκεί και στέκει με δέος κι όσο το κοιτάζεις, τόσο κάθε φορά καταλαβαίνεις πως ενώ οι δρόμοι και τα μαγαζιά διαρκώς αλλάζουν, αυτό κρατάει το χαρακτήρα του. Μάρτυρας τόσων καλλιτεχνικών θαυμάτων, φιλοξένησε τόσες συναυλίες κι άλλα τόσα θεατρικά έργα με τόσα τρανταχτά ονόματα.

Θα θυμηθείς, παιδί, να κάθεσαι στην απέναντι πλατεία στο «Σκάκι», που υπάρχουν πια μόνο τα μαυρόασπρα τετράγωνα να μαρτυρούν την ύπαρξή του. Να ακούς τις πρόβες και μια γλυκιά μελωδία να αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Ονειρικά σε ταξιδεύει κι ήδη σκέφτεσαι τα πλοία που αντικρίζεις στο βάθος, στην Ακτή Μιαούλη, σαν να είσαι μέσα σ’ ένα από αυτά, έτοιμος να μπαρκάρεις για το άγνωστο. Οι μνήμες είναι θησαυρός που δε χάνεται από μέσα σου.

Τα μαγαζιά ανεβάζουν κι άλλο τον παλμό αυτής της πόλης. Η αναγέννηση της Τρούμπας την έκανε το στέκι όσων θέλουν ζήσουν μια ξέφρενη βραδιά ή λίγες αυθεντικές στιγμές. Σφύζει από ζωή, όποια στιγμή της ημέρας κι αν βρεθείς εκεί. Ένα μέρος, όπου κάποτε φιλοξενούσε κακόφημα μπαρ, καμπαρέ κι οίκους ανοχής, Πόσα έχουν ειπωθεί και πόσες ιστορίες έχουν ακουστεί. Η Τρούμπα κουβαλά ζωή και για τους Πειραιώτες είναι δύναμη κι απελευθέρωση, το κάτι διαφορετικό, η διάψευση των στερεότυπων κι η γοητεία του παρελθόντος, με ό,τι αυτό κουβαλά.

Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο η πόλη που φιλοξενεί τόσες Ναυτιλιακές εταιρείες, αλλά είναι εδώ ουσιαστικά που χτίστηκε το εμπόριο. Όταν εργάζεσαι εδώ, ρίχνεις μια ματιά έξω απ’ το παράθυρο και δεν προλαβαίνεις να χορτάσεις τις εναλλαγές του τοπίου. Κάτι θα έχει αλλάξει, κάποιο άλλο πλοίο θα έχει προσαράξει ακόμα και την ίδια τη θάλασσα θα τη δεις διαφορετική. Είναι το χρώμα που αλλάζει, είναι τα εσωτερικά ρεύματα που θα τη δεις να ‘ναι άλλοτε ήρεμη κι άλλοτε θεριεμένη.

Είναι κι εκείνο το διάλειμμα με τις πολλές επιλογές, που μπορείς να γευτείς το κολατσιό σου στα βραχάκια της Πειραϊκής. Ο τόπος κι η στιγμή θα σε ξεγελάσουν, θα πιστέψεις ότι είσαι σε κάποιο δύσβατο σημείο ενός νησιού. Είσαι διακοπές και δεν το ξέρεις.

Ίσως μετά τη δουλειά να κατευθυνθείς στο Πασαλιμάνι και δίπλα στα πλεούμενα να αράξεις με καλή παρέα για να μοιραστείς τα νέα σου. Με πασατέμπο κι ένα αναψυκτικό στο χέρι, εστιάζεις στα απλά πράγματα που έχουν ουσία. Συνήθειες που ξεχνούν οι μεγάλες πόλεις, μα εδώ όλα σε κάνουν να νιώθεις οικεία.

Είναι η φιλοξενία αυτού του τόπου κι η αυθεντικότητά του. Δε χρειάζεται να ταξιδέψεις για να το εισπράξεις αυτό το συναίσθημα. Είναι ωραία, τελικά, να ζεις εδώ. Η νύχτα έχει τη ζωή που λαχταράς κι η ημέρα έχει την ανεμελιά που αναζητάς. Πουθενά καλύτερα απ’ τον Πειραιά!