Αγνοούμε το ένστικτο για να μη μάθουμε πού θα μας βγάλει

Όσο κι αν μας αρέσει η κλασική έννοια της δικαιοσύνης –αυτής με τα κλειστά μάτια που κρατάει τη ζυγαριά– στη ζωή μας για πολλά  πράγματα δεν έχουμε ούτε αποδείξεις, ούτε ονόματα (όπως αναφέρει κι ένα παλιό αγαπημένο άσμα). Αυτό μας οδηγεί συχνά στο να εμπιστευόμαστε κάτι που οριακά θα μπορούσε να μην υπάρχει –μιας και μοιάζει ανεξήγητο κι αόρατο–, το ένστικτο.

Το ένστικτο κάθε ανθρώπου λειτουργεί πολύ διαφορετικά και με βάση προηγούμενες εμπειρίες. Ανάλογα με τα άσχημα που έχουμε περάσει λαμβάνουμε και την ανάλογη αντίδραση ή προειδοποιητικά σημάδια από το ένστικτό μας. Από την άλλη, μπορεί απλώς να λειτουργεί βάσει λογικής σε φάσεις που δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε μια κατάσταση, αλλά υποσυνείδητα το μυαλό μας έχει κάνει τους υπολογισμούς και έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι παίρνουμε ένα αρκετά μεγάλο ρίσκο. Αυτό γίνεται σε όλους τους τομείς της ζωή μας, στα ερωτικά όμως κάτι άλλο συμβαίνει.

Όταν το ένστικτο μάς στέλνει ειδοποιήσεις που αφορούν τη σχέση μας ή μια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε στα προσωπικά μας, ξαφνικά δε θα διστάσουμε να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε να κρύψουμε τα αισθήματά μας. Αυτό το συναισθηματικό δίλημμα σε συνδυασμό με το παλιό κι αγαπημένο «όποιος ψάχνει βρίσκει» τις περισσότερες φορές μάς αποτρέπει να κάνουμε πράξη οποιοδήποτε σχέδιο σκεφτήκαμε για να ησυχάσουμε την ψυχούλα μας.

Είναι αρκετά σοφό όμως να αγνοούμε το ένστικτό μας; Εξαρτάται. Είναι σημαντικό να ξέρουμε τον εαυτό μας όταν προσπαθούμε να απαντήσουμε ερωτήσεις σαν αυτή, μιας και ουσιαστικά ψάχνουμε το «γιατί» νιώθουμε όπως νιώθουμε. Το να επιλέξουμε να αγνοήσουμε το ένστικτό μας συνήθως τροφοδοτείται από πείσμα, άρνηση και φόβο. Πείσμα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακάναμε λάθος, άρνηση να αποδεχτούμε ότι κάτι δεν πάει καλά και φόβο μην τυχόν οι χειρότερές μας υποψίες βγουν αληθινές και διαλυθεί το παραμύθι.  Δεν υπάρχει κάποιος να πει αν είναι σωστό ή όχι να ακολουθήσουμε το ένστικτό μας αλλά πάντα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας πως ό,τι ζήσαμε μέχρι τώρα το έχτισε. Αν έχουμε πληγωθεί είναι κάπως φυσιολογικό να είμαστε καχύποπτοι, κάτι που οδηγεί και σε υπερβολικές αντιδράσεις του ενστίκτου καμιά φορά. Το δίλημμα για το αν έχει δίκιο ή άδικο το ένστικτό σου λύνεται μόνο αν μπει στη μέση ο παράγοντας λογική, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αφοπλίσουμε το συναίσθημα που πάντα μας θολώνει.

Τώρα αν σκέφτεστε πως «όποιος ψάχνει βρίσκει» κι αυτό είναι το μόνο που σας κρατάει πίσω, ας το δούμε λίγο διαφορετικά. Υποτίθεται ότι για να ψάξεις κάτι θέλεις να βρεις, είτε ένα απόλυτο τίποτα για να ηρεμήσει η ψυχούλα σου είτε εκείνο το κάτι που θα σου δώσει την ευκαιρία να επιβεβαιωθούν οι υποψίες σου και να λυθούν οι απορίες σου. Για οποιοδήποτε λόγο κι αν μπήκαμε στη διαδικασία να παιδευτούμε και να σκεφτούμε κατ’ αυτό τον τρόπο, μάλλον θέλουμε να μάθουμε κάτι παραπάνω. Ο άνθρωπος όσο μαθαίνει τόσο πιο πλούσιος γίνεται. Αν εμπιστευτείτε το ένστικτό σας και ψάξετε για απαντήσεις, θα τις βρείτε. Πρέπει όμως να προετοιμαστείτε για παν ενδεχόμενο, διότι δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end.

Τελικά να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας ή όχι; Όσο περίπλοκα είναι τα ανθρώπινα συναισθήματα, τόσο περίπλοκο είναι και το ένστικτο καθενός, άρα κι η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση. Για ακόμη μια φορά η λύση βρίσκεται κάπου μέσα μας και σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!