Συχνά πυκνά όλοι βρίσκουμε τον εαυτό μας σε σταυροδρόμια ή σε διάφορα διλήμματα που δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα με τα ερωτικά μας. Απλά είναι κάποιες σημαντικές αποφάσεις οι οποίες θα καθορίσουν μεγάλα πράγματα στη ζωή μας. Όταν έχουμε ένα άτομο δίπλα μας, θα ζητήσουμε τη βοήθειά του, κι αν δούμε ότι έχει τη λύση έτοιμη ή μας βγάζει από το δίλημμα, στα μάτια μας ανεβαίνει σκαλιά. Ίσως γιατί μας «έσωσε»; Ίσως γιατί μας βοήθησε; Ό,τι και να είναι όμως αυτό είναι γεγονός, άνθρωποι που μας έχουν λύσεις έτοιμες και θα μας βοηθήσουν να λύσουμε προβλήματα που για μας φαίνονται βουνό, αυτόματα παίρνουν μια θέση στην καρδιά μας.
Παίρνουμε σαν σταθερό παρονομαστή ότι είμαστε κι εμείς άνθρωποι και συνεχίζουμε την ανάλυσή μας. Είναι πολύ φυσιολογικό όταν δεχόμαστε βοήθεια από ένα άλλο άτομο ξένο για μας ή μη, να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για το πρόσωπό του και στην περίπτωση που αυτό το άτομο είναι ήδη κοντά μας, με το να μας βγάλει από το βάλτο της πιθανής υπερανάλυσής μας τότε έρχεται ακόμα πιο κοντά μας. Όμως όταν μιλάμε για σχέσεις (βέβαια-βέβαια) τα πράγματα αλλάζουν.
Πάντα θα ζητάμε βοήθεια ή μια άλλη άποψη από τον άνθρωπό μας για όλα τα θέματα που μας απασχολούν σαν δεύτερη άποψη από ένα άτομο που μας ξέρει καλά κι ίσως να είναι πιο αποστασιοποιημένο από την κατάσταση που μας βασανίζει. Την άποψη την εκτιμούμε και την αναμένουμε κιόλας σαν κάτι δεδομένο. Εάν όμως το ταίρι μας έχει τη λύση έτοιμη, αυτό μας ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο και μας κάνει να δεθούμε ακόμα πιο πολύ. Γιατί να συμβαίνει άραγε αυτό;
Ίσως να είναι ένα κατάλοιπο από τα παιδικά μας χρόνια. Σαν παιδιά πάντα ξέραμε ότι αν κάτι πάει λάθος, ή αν έχουμε ένα πρόβλημα, τότε μπορούμε να απευθυνθούμε σε γονείς ή κάποιον μεγαλύτερο. Σαν ενήλικες πάντα παλεύουμε με το γεγονός ότι πλέον έχουμε την ευθύνη ν’ αποφασίσουμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά. Έτσι, εάν έχουμε έναν σύντροφο στη ζωή μας που μας βρίσκει λύσεις, αυτόματα στα μάτια μας γίνεται προστάτης. Την πρώτη φορά που θα μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση θα νιώσουμε χαρά, ευγνωμοσύνη ίσως και μια επιβεβαίωση ότι κάναμε τη σωστή επιλογή ατόμου που έχουμε δίπλα μας. Στην τρίτη, τέταρτη, πέμπτη φορά όμως, ίσως νιώσουμε μια χαλαρότητα που θα προκύψει από το γεγονός πως ό,τι κι αν ρίξουμε στο άτομο αυτό πάντα θα έχει τη λύση.
Κάποια άτομα το έχουν έμφυτο αυτό το ταλέντο. Είναι σπουδαία στο να βρίσκουν λύσεις για όλα τα προβλήματα και να δίνουν συμβουλές. Εάν βρούμε έναν άνθρωπο με αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς, φυσικά και θα νιώσουμε τυχεροί! Κι αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να νιώθουμε άσχημα. Υπάρχουν κι άλλα άτομα, που ίσως να μην το έχουν έμφυτο αλλά λόγω της αγάπης που έχουν για μας θα προσπαθήσουν όπως μπορούν και ξέρουν να μας βοηθήσουν. Όμως κάπου εκεί, υπάρχει μια νοητή γραμμή, την οποία θα πρέπει να προσέξουμε να μην περάσουμε.
Επαναλάβετε δυνατά μετά από μένα: «κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να γίνει γραμματέας μας ή το δεξί μας χέρι». Η βοήθεια που μας προσφέρει το ταίρι μας δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ποτέ δεδομένη. Ναι, το άτομο που έχουμε δίπλα μας θα πρέπει να μας βοηθά και να μας νοιάζεται, αλλά αυτό θα το κάνει εάν κι εφόσον το νιώθει και το ίδιο το άτομο. Κι αν δούμε ότι το κάνει συνέχεια και απ’ την καρδιά του, είναι πολύ σημαντικό να μη χαλαρώσουμε και να τα φορτώσουμε στον κόκορα ή σ’ αυτή την περίπτωση- στο ταίρι μας.
Ναι, ο άνθρωπός μας είναι αυτός που καμιά φορά θ’ αναλάβει την ευθύνη και θα μας βγάλει απ’ τον βάλτο αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι δεδομένο για κανέναν! Ακόμα και σε μια σχέση διατηρούμε την αυθεντικότητα και την μοναδικότητά μας. Η σχέση είναι δύο μονάδες που ενώνονται, όχι για να γίνουν μία, αλλά για να συνεχίσουν με παρέα ο ένας τον άλλο. Οπότε ναι, η αρχική μας δήλωση είναι σωστή αλλά μέσα στην πρόταση κρύβεται το κλειδί. «Καμιά φορά» είπαμε, όχι συνέχεια και δεν είναι υποχρέωση του άλλου ατόμου που έχουμε δίπλα μας να βάλει ένα στοπ στο να μας βοηθάει. Εάν μας αγαπάει και νοιάζεται, θα το κάνει από φυσικού του. Εμείς θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να δείξουμε στο ταίρι μας την εκτίμηση μας για τη βοήθειά του αλλά και το ότι δεν είναι ανάγκη να βουτάει μέσα στον βόθρο για μας συνέχεια.
Κάθε φορά που μας βοηθάει ο/η σύντροφός μας, αν δώσουμε βάση στις συμβουλές, θα δούμε ότι μας δείχνουν τον δρόμο για μελλοντικά διλήμματα ή προβλήματα που μπορεί ν’ αντιμετωπίσουμε. Θα δούμε πως βρήκαν τη λύση με βάση τον δικό μας χαρακτήρα και τα δικά μας δεδομένα κι αντί να κάψουμε τους ίδιους από τη σκέψη και την προσπάθεια για μας, καλό θα ήταν να δούμε πως το κάνουν για να το κάνουμε κι ίδιοι για τον εαυτό μας. Έτσι, θα αποφύγουμε τυχόν υπερσύνδεση, η οποία θα κάνει έναν χωρισμό ακόμα πιο δύσκολο, αλλά και μια σχέση που ο ένας θα λειτουργεί για τον άλλον σαν νάρθηκας σε χέρι που δε θα φτιαχτεί ποτέ για να δουλεύει μόνο του. Κι είναι κρίμα να μην μπορούν ν’ αγκαλιαστούν κατά βούληση, δεν είναι;
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σμαράγδα Σαββίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
