Μέχρι κι ο έρωτας έγινε δικαιολογία

Όλοι ξέρουμε ότι τον έρωτα και τον βήχα δύσκολα τον κρύβεις. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, κάτι αλλάζει πάνω μας. Έχουμε αυτόματα μια χαρά που δεν ξέρουμε από πού πηγάζει, ξαφνικά ξεκινάμε να πετάμε σε άλλους γαλαξίες. Κι όπως είναι φυσικό κι επόμενο αλλάζουμε λίγο συμπεριφορές και συνήθειες. Για την ακρίβεια, ο έρωτας μπορεί να χτυπήσει κάποια άτομα κατακούτελα, σε σημείο που να νομίζουμε ότι κυριολεκτικά κάπου σκόνταψαν, αφού βλέπουμε άλλο άτομο μπροστά μας, εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που ξέραμε. Και κάποιος θα πει τη θρυλική φράση «Ας τον/την, ερωτεύτηκε». Ότι τι; Είναι και δικαιολογία ο έρωτας τώρα;

Άλλο πράγμα η αγάπη κι άλλο ο έρωτας, ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα αυτό. Η αγάπη είναι ώριμη, κρύβει κατανόηση και δύσκολα φεύγει παρά ακόμα κι αν υπάρξουν άσχημες καταστάσεις. Μπορείς να αποκοπείς από ένα άτομο –και απότομα μάλιστα– αλλά η αγάπη σου γι’ αυτό να μη χαθεί ποτέ. Ο έρωτας είναι το έφηβο ζιζάνιο της αγάπης. Ένα παιδαρέλι που ζει και αναπνέει για να παίρνει βιαστικές αποφάσεις και να δημιουργεί μόνιμο χάος σε ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Κι όπως εμείς πρώτα περάσαμε από την εφηβεία και μετά ωριμάσαμε (ως ένα βαθμό κι αυτό δηλαδή, μη φανταστείτε τέρατα ωριμότητας, η φωτιά μέσα μας καίει ακόμα), πρώτα θα ερωτευτούμε και μετά θα αγαπήσουμε κάποιον.

Στο στάδιο του έρωτα είναι σαν να προχωράμε φορώντας ένα ζευγάρι γυαλιά με ροζ φακούς. Όλα μοιάζουν τέλεια! Δεν καταλαβαίνουμε το απειροελάχιστο που συμβαίνει γύρω μας γιατί βρισκόμαστε στη ροζ φουσκαλίδα μας με πεταλουδίτσες και λουλουδάκια. Προσπαθήστε να το αρνηθείτε, όταν καταφέρετε να πείσετε τον εαυτό σας ότι αυτό δε σας συνέβη ποτέ, μπορείτε να έρθετε σ’ επαφή μαζί μου να με πείσετε και μένα. Θέλοντας και μη, είμαστε λίγο αλλού γι’ αλλού, τουλάχιστον όσο η κατάσταση παραμένει. Θα μου πείτε, πώς μπορεί μια τέτοια κατάσταση να είναι αρνητική;

Μπορεί. Ας θυμηθούμε όλες τις φορές που χάσαμε φίλους σε εσώρουχα ανθρώπων που πιστεύαμε εξαρχής ότι δεν τους κάνουν καλό, ας θυμηθούμε κι εκείνες που είδαμε ένα άτομο να αλλάζει τόσο πολύ σε σχέση και πιστέψαμε στη θεωρία συνομωσίας των ανθρώπων-ερπετών (διότι μόνο αυτά αλλάζουν έτσι δέρμα). Δοκιμάσατε εσείς ποτέ γυαλιά με ροζ φακούς και, αν ναι, μπορούσατε να τα δείτε όλα φυσιολογικά; Λίγο δύσκολο. Μαζί με τα γυαλάκια, ο έρωτας τυφλώνει καμιά φορά. Κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα.

Ο έρωτας είναι φίλος κι εχθρός ταυτόχρονα, καλό είναι να τα λέτε πού και πού αλλά άμα σου ξεφύγει και του πεις κάτι παραπάνω, θα φροντίσει να το μάθουν όλοι. Πρέπει να τον κρατάμε σε κάποια απόσταση. Ο έρωτας είναι κάτι τόσο ασταθές που μπορεί να είναι παροδικό, αλλά μπορεί και να διαρκέσει. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δικαιολογία για οποιαδήποτε συμπεριφορά. Καταλήξαμε να κάνουμε τον έρωτα αφορμή-αιτία ακόμα και για συμπεριφορές που κρύβουν βλάβη ή εκμετάλλευση. Κάπου όπα! Κι εμείς ερωτευτήκαμε, αλλά δεν κάναμε κι έτσι.

Πρέπει όμως κι υπόλοιποι να σταματήσουμε να δίνουμε πάσο σε αυτούς που το θέλουν. Ο έρωτας δεν είναι μεταμόσχευση χαρακτήρα και συμπεριφορών. Όταν ερωτευόμαστε πρέπει να κοιτάμε να βελτιωθούμε κι όχι να γνωρίσουμε στον κόσμο το alter ego μας που είχαμε κρυμμένο. Είναι πολύ εύκολο να πετάμε στα σύννεφα όταν είμαστε ερωτευμένοι αλλά πρέπει να παραμένουμε προσγειωμένοι, για να προστατέψουμε όχι μόνο τους γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, γιατί με τα γυαλιά που φοράμε είναι δύσκολο να δούμε τα σημάδια σ’ έναν λάθος άνθρωπο κι εκεί μας εκθέτουμε σε κίνδυνο.

Ο έρωτας είναι σαν την μπίρα. Θα έπρεπε να μας λένε enjoy responsibly. Πόσες φορές ήπιαμε ένα ποτήρι παραπάνω, γιατί «ντάξει, μπίρα είναι, τι θα πάθω;» και στο τέλος πάθαμε; Ύπουλος και ταραχοποιός ο έρωτας. Ένα συναίσθημα που θα έπρεπε να έχει φρένα, αλλά επειδή η ζωή είναι άδικη πρέπει να μάθουμε εμείς να του βάζουμε. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πού στεκόμαστε και τι είναι σημαντικό για εμάς. Με το παραμικρό σημάδι ότι χάνουμε τον εαυτό μας πρέπει να έχουμε τη δύναμη να ερχόμαστε στα λογικά μας και να αξιολογούμε την κατάσταση. Ας ανοίξουμε τα αφτιά μας κι ας ακούσουμε τα καμπανάκια που χτυπάνε μια στο τόσο για να μας υπενθυμίσουν ποιοι είμαστε.