Πώς ορίζεται ένα καταθλιπτικό επεισόδιο;

Το 75% των ψυχικών ασθενειών, ξεκινούν πριν το παιδί κλείσει τα δεκαοχτώ, την ίδια στιγμή που το 75% πασχόντων με προβλήματα ψυχικής υγείας μένουν αβοήθητοι και δε λαμβάνουν καθοδήγηση. Τα ποσοστά, σε συνδυασμό με το 51% των πασχόντων που δήλωσαν αισθήματα ντροπής στο να παραδεχτούν πως έχουν κατάθλιψη, είναι τουλάχιστον τρομακτικά. Κάπως έτσι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με άτομα τα οποία ίσως να μην ξέρουν ακριβώς τι σημαίνει να πάσχεις από κατάθλιψη, ίσως να το παίρνουν και λίγο στο χαλαρό αν το εντοπίσουν σε δικούς τους ανθρώπους και σίγουρα αγνοούν ότι η κατάθλιψη βγαίνει σε πολλές και διαφορετικές «γεύσεις».

Πόσες φορές ακούσαμε «δεν είναι έτσι η κατάθλιψη», «απλώς στεναχωρήθηκε λίγο παραπάνω και νομίζει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου». Αρχικά, ας ξεκινήσουμε με μια δημόσια παράκληση: ας μην προσπαθούμε να κάνουμε διάγνωση σε ό,τι αφορά τις ψυχικές διαταραχές, καθώς δε διαφέρει σε τίποτα από το να λέμε ελαφρά τη καρδία ότι κάποιος έπαθε μια γριπούλα, ενώ έχει πνευμονία. Είναι το ίδιο επικίνδυνο. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να οδηγήσει έναν άλλο συνάνθρωπο στην κατάθλιψη και σε ποιο βαθμό επηρεάζεται. Επιβάλλεται επίσης, να μην κρίνεται η ψυχική αντοχή ενός ανθρώπου με βάση δικές μας εμπειρίες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε κεραίες ανοιχτές, έτσι ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε πως χρειαζόμαστε βοήθεια, είτε εμείς, είτε οι δικοί μας άνθρωποι.

Ξεκινώντας με το πώς μπορούμε να ξεχωρίσουμε ένα καταθλιπτικό επεισόδιο, τα σημάδια υπάρχουν. Παρατηρώντας τα παρακάτω συμπτώματα να επιμένουν για περισσότερο από δύο βδομάδες, είναι το πρώτο σημάδι πως δεν είναι μια μελαγχολία αυτό που μας συμβαίνει. Εάν νιώθουμε έντονη θλίψη, εάν η διάθεσή μας παρουσιάζει μεγάλη πτώση, εάν δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να διατηρήσουμε το πρόγραμμά μας, να φάμε κανονικά, εάν χάνουμε το ενδιαφέρον μας για πράγματα που προηγουμένως μας ενθουσίαζαν, εάν έχουμε κάποιες διαταραχές στον ύπνο μας ή αυξομειώσεις στο βάρος μας, δε σημαίνει ότι έχουμε ορμονικά θέματα, που ίσως θα ήταν το πρώτο που θα σκεφτόμασταν. Αντίστοιχα, η κατάθλιψη δεν έχει πάντα συμπτώματα υποτονικότητας ή τάσεις αυτοτραυματισμού, αλλά μπορεί να σε κάνει υψηλά λειτουργικό, σχεδόν σε μόνιμη υπερένταση, σημάδι το οποίο πολλοί θα αγνοήσουν ή και θα θεωρήσουν στοιχείο καλής ψυχολογίας.

Οι δυο βδομάδες, είναι το χρονικό όριο που ορίζει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο. Εάν μιλούμε αυστηρά με ορισμούς, διαχωρίζεται από την κατάθλιψη με βάση τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Δηλαδή, ο ορισμός ενός καταθλιπτικού επεισοδίου είναι μια περίοδος τουλάχιστον δύο εβδομάδων όπου τα συμπτώματά μας επιμένουν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να το περάσει διαφορετικά κι έτσι η διάρκεια κάθε επεισοδίου ποικίλλει για τον καθένα, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ένα καταθλιπτικό επεισόδιο μπορεί να διαρκέσει μέχρι κι 6-8 μήνες. Δυστυχώς για εμάς, τα καταθλιπτικά επεισόδια δε λειτουργούν όπως οι γρίπες. Δεν αναπτύσσουμε κάποια αντισώματα εναντίον της κατάθλιψης, οπότε είναι πιθανό να επανέρθουμε στην ίδια θέση, οποιαδήποτε στιγμή. Αυτό δε θα πρέπει να μας παίρνει από κάτω, αλλά ούτε και να μας κάνει να νιώσουμε ότι ο αγώνας που δώσαμε ήδη πήγε χαμένος.

Ένα καταθλιπτικό επεισόδιο διαγιγνώσκεται από έναν ειδικό και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μεγάλο ή μικρό. Ένα μεγάλο καταθλιπτικό επεισόδιο συνήθως χαρακτηρίζεται από 5 ή περισσότερα από τα συμπτώματα που αναφέραμε πιο πάνω. Ένα μικρό επεισόδιο περιορίζεται σε 2-4 από τα παραπάνω συμπτώματα και συνήθως το ένα από αυτά, είναι η αποστροφή από πράγματα που προηγουμένως μας ενδιέφεραν πολύ σε βαθμό μερικής ή ολικής απάθειας.

Σαφώς όσα περιγράφονται αποτελούν το τυποποιημένο μέρος αυτής της ψυχικής διαταραχής, η οποία πολλές φορές δεν ακολουθεί κανόνες και είναι δύσκολα ανιχνεύσιμη κατά περίπτωση. Ο καθένας μας μπορεί να επηρεαστεί αλλιώς απ’ αυτή και με ποικίλα συμπτώματα και διαφορετικά κάθε φορά. Τα μόνα μας όπλα ενάντια σ’ αυτήν είναι η ικανότητά μας να σταθούμε και να ζητήσουμε βοήθεια μόλις υποψιαστούμε ότι κάτι πάει λάθος αλλά κι η αγάπη κι η κατανόηση πρώτα από εμάς για εμάς κι ύστερα του περιβάλλοντός μας.

Κάποια από τα πράγματα που μας ξεχωρίζουν από τα ζώα είναι η ικανότητά μας να χρησιμοποιούμε τη συνείδησή μας για να ζούμε καλύτερα. Έτσι, χρησιμοποιώντας κι εδώ το χάρισμά μας αυτό, ας σταθούμε απέναντι στην κατάθλιψη χωρίς να τη φοβόμαστε, γιατί δεν είναι ο μπαμπούλας. Αρκεί να φύγει η αχρείαστη ντροπή και το downsizing των συμπτωμάτων, που είναι εκεί για να τα αναγνωρίσουμε. Άλλωστε κι άλλα πράγματα δεν είναι μόνο μια γρίπη, κι όμως καταφέρνουμε να τα ξεπερνάμε σε πείσμα των καιρών, γιατί αυτό κάνει ο άνθρωπος.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!