Την εσκεμμένη κουτσουκέλα πολλοί εμίσησαν, την κατά λάθος κανείς. Βλέπετε, υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να ξέρεις ότι κάτι είναι λάθος πολύ πριν το κάνεις πράξη και το να καταλαβαίνεις ότι κάτι είναι λάθος τη στιγμή που πράττεται. Στην πρώτη περίπτωση ξέρουμε πολύ καλά τι θα γίνει κι έχουμε όλα τα σημάδια για να αποφύγουμε άβολες κι αχρείαστες καταστάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση ίσως και να έχουμε κάποια λίγα στοιχεία αλλά δεν είναι αρκετά για να πάρουμε προφυλάξεις. Βάλτε αυτές τις περιπτώσεις στο πλαίσιο μιας φιλίας και BOOM! Ξαφνικά δημιουργείται μια ιστορία που είτε θα έχει η παρέα να λέει και να κλαίει απ’ τα γέλια είτε έχουμε το μήλο της Έριδος στα χέρια μας.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μετά από μια φιλία πολλών χρόνων το μέτρο άνεσης ανάμεσα στα φιλαράκια αυξάνεται με κάθε μήνα που μπαίνει και κάθε μέρα που βγαίνει. Αν βάλουμε στην εξίσωση τρία, τέσσερα, πέντε, άντε έξι ποτάκια μπορεί και να παίζουμε με τη βαλβίδα χωρίς να το καταλάβουμε αμέσως. Αποτέλεσμα; Έκρηξη στα μούτρα μας. Όλης της παρέας. Κι ένα φιλί. Όχι ό,τι κι ό,τι φιλί όμως. Ένα φιλί μεταξύ σας. Εσάς, που είστε φίλοι.
Παρ’ όλο που το μόνο που λείπει από αυτή την περίπτωση είναι η ψυχραιμία, θα πρέπει να τη βρούμε, όχι αναγκαία 5 λεπτά μετά το συμβάν, αλλά σύντομα. Όλοι θα έχουν κάτι να πουν, αστείο ή σοβαρό, θα θέλουν όλοι να το συζητήσουν. Αυτό κακό δεν είναι. Όσο πιο πολύ συζητάμε κάτι, τόσο πιο εύκολο μας είναι να το χωνέψουμε αλλά και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε τον κόμπο που πρέπει να λύσουμε, γιατί σ’ αυτές τις περιπτώσεις το «ό,τι δε λύνεται, κόβεται» δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Το να διαλύσουμε μια φιλία χρόνων για ένα συμβάν που έτυχε υπό την επήρεια ποτού ή βαριάς στεναχώριας, πέφτει λίγο βαρύ. Και μετά από αυτό, βρισκόμαστε στην άβολη κατάσταση που κανένας δε θέλει να βρεθεί· να πρέπει να συζητήσουμε.
Έχουμε κι ένα έκτακτο δελτίο με ενημερώνουν από το κοντρόλ. Δεν είναι ανάγκη να τα συζητάμε όλα παιδιά. Το ξέρω, ακούγεται άσχημο και λίγο κρύο και λίγο κακό και λίγο σαν να αποφεύγουμε τις ευθύνες μας. Το ακούω αυτό που λέτε. Αλλά, εάν για σας είναι ξεκάθαρο αυτό που έγινε, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συνεχίσετε να συμπεριφέρεστε κανονικά. Εάν το άλλο άτομο έχει την ανάγκη να μιλήσει, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σας προσεγγίσει. Να θυμάστε το μόνο που μπορείτε να ελέγξετε είναι το πώς νιώθετε εσείς αλλά και το πώς θα αντιδράσετε. Ένας από τους χρυσούς κανόνες της ζωής είναι να μην υπερβάλλουμε. Ζυγίζουμε την κατάσταση κι αναλόγως προχωρούμε, χωρίς υπερβολές και δράματα.
Το αρνητικό αυτής της κατάστασης είναι και ταυτόχρονα θετικό. Ναι μεν φιλί μεταξύ φίλων, αλλά φιλί μεταξύ φίλων! Στην περίπτωση που θα πρέπει να συζητηθεί το συμβάν, θα μιλάμε με ένα άτομο που μας ζει και μας ξέρει. Αυτός ο άνθρωπος μας ξέρει αρκετά καλά για να υπάρχει η βάση για μια ώριμη τυχόν συζήτηση.
Εάν όμως όλα ήταν τόσο απλά δε θα είχα και λόγο να γράφω γι’ αυτά έτσι; Τι κάνουμε εάν ο ένας από τους δύο τελικά το εννοούσε το φιλί; Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε το αίσθημα, αρχικά θα κάνουμε το σταυρό μας. Μετά θα προσεγγίσουμε την κατάσταση με όση λεπτότητα μπορούμε να βρούμε μέσα μας. Όπως προανέφερα, έχουμε το προτέρημα να μιλάμε με ένα άτομο με το οποίο μοιραστήκαμε αρκετά προβλήματα, προβληματισμούς, χαρές και λύπες. Ακόμα ένας χρυσός κανόνας: πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Μπορεί να νιώθουμε άσχημα να πληγώσουμε ένα αρκετά κοντινό άτομο, αλλά η αρχή έγινε.
Εάν πρέπει να υποβληθούμε στη διαδικασία της συζήτησης και πόσο μάλλον στη διαδικασία της απόρριψης, θα πρέπει να σκεφτούμε το καλό του άλλου και μετά το δικό μας. Το τσιρότο το τραβάμε γρήγορα και με πυγμή. Σ’ αυτή την περίπτωση θα το τραβήξουμε γρήγορα, αλλά όχι και με τόση πυγμή, θα σκεφτούμε τον συνομιλητή μας κι ώριμα και όμορφα θα βάλουμε κάτω τα συναισθήματά μας.
Μετά απ’ όλο αυτό βέβαια, οφείλουμε να δεχτούμε και την απόφαση της άλλης πλευράς. Εάν χρειάζεται κάποιος χρόνο ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να μπορέσουμε να το δεχτούμε χωρίς να «κλωτσήσουμε». Όπως και να το κάνουμε όλοι νιώθουμε κι όλοι σκεφτόμαστε, απλά λίγο διαφορετικά ο καθένας απ’ τον άλλο.
Κι ο τρίτος, χρυσός και τελευταίος κανόνας για σήμερα, να μπαίνετε στα παπούτσια αυτού που έχετε απέναντί σας. Όχι απαραίτητα για να δικαιολογήσετε συμπεριφορές που μπορεί να βρίσκετε απαράδεχτες ή λάθος βήματα, αλλά τουλάχιστον θα μπορείτε να καταλάβετε το «γιατί» πίσω από διάφορες κινήσεις και ίσως και να σωθείτε από το να πάρετε κάποια πράγματα πολύ κατάκαρδα.
Συντάκτης: Σμαράγδα Σαββίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
