Αναμμένα κάτι φωτάκια πάνω απ’ την κορνίζα να φωτίζουν ίσα-ίσα τις χρωματιστές σου κάλτσες και τις πιτζάμες του με τον Ταζ. Χαμογελάς και σκέφτεσαι ότι πέρασαν κιόλας τρείς μήνες κι ήταν ομολογουμένως οι πιο περιπετειώδεις μήνες της ζωής σου, άλλωστε αυτό δεν ήταν που σε τράβηξε σε εκείνον;
Η απίστευτη λαχτάρα του για ζωή.
Είναι υπέροχο όταν οι άνθρωποι που σε περιβάλλουν παρουσιάζουν μια τέτοια απίστευτη δίψα για ζωή, μια ικανότητα, ένα χάρισμα για μένα, που σε παρασέρνει και σε τραβάει στις πιο σκοτεινές και φωτεινές στιγμές που μπορείς να βιώσεις. Εκείνον τον άνθρωπο που δε θα παραπονεθεί για το λερωμένο μάγουλο με σοκολάτες, αλλά θα τρίψει το μάγουλό του στο δικό σου ισχυριζόμενος πως όλοι αξίζουν μια νοστιμιά πάνω στο πρόσωπό τους.
Ντρέπεσαι που το λες, αλλά δεν περίμενες να αντέξετε, δεν περίμενες να τραβήξει τόσο πολύ και δεν έδινες στο εαυτό σου ελπίδες για παραπάνω. Φοβόσουν είναι η αλήθεια μην είναι όπως τις προηγούμενες φορές, σαν όλους αυτούς που σου στέρησαν την ελπίδα. Κι όμως αντέξατε κι έμαθες να διασκεδάζεις με το γούστο του στις πιτζάμες και στα περίεργα γλυκά που εν τέλει δεν τρώγονται.
Όπως κι εκείνος προσαρμόστηκε στην ανάγκη σου να υπεραναλύεις τα πάντα και να θέλεις κι από πάνω να τα ονοματίζεις. Γιατί έχεις εκείνη την παράξενη άποψη πως αν οι καταστάσεις που βιώνετε δεν έχουν από μια ταμπέλα, ένα παρατσούκλι, είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ στο χρόνο.
Γι’ αυτό, εξάλλου, έφτασες τώρα εδώ κουλουριασμένη στον καναπέ μαζί του βλέποντας μια ταινία που δεν καταλαβαίνεις ιδιαίτερα, σκεπτόμενη πως γίνεται ακόμη να μην έχεις βαρεθεί; Δεν έχεις βαρεθεί γιατί ακόμη παρατηρείς τα μικρά, τα ουσιώδη, γιατί ακόμη τον θαυμάζεις. Για να σε βοηθήσω, ο θαυμασμός είναι αυτό που δυσκολεύεσαι να περιγράψεις και να δώσεις ως απάντηση σε φίλους και γνωστούς όταν σε ρωτούν το λόγο που θες να είστε μαζί.
Είναι αυτό ακριβώς που σου έρχεται στο μυαλό και απ’ τη μια πλευρά θες να το φωνάξεις, αλλά από την άλλη φοβάσαι πως αν το μαρτυρήσεις θα υπάρξουν προβλήματα. Προβλήματα γιατί μπορεί κι άλλοι να αρχίσουν να τον θαυμάζουν και δεν είσαι σίγουρη πως θες κάτι τέτοιο ή μπορεί εσένα να μη σου φανεί τελικά τόσο άξιο θαυμασμού αυτό το χαρακτηριστικό.
Η μαγεία στον έρωτα ίσως φθείρεται όταν ζωντανεύει με λέξεις, γι’ αυτό κι ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο από συνώνυμο του θαυμασμού. Ανείπωτου θαυμασμού, από αυτόν που κοιτάζεις απλώς τον άλλον θέλοντας να σιωπήσεις και να σταματήσεις το χρόνο. Θαυμάζεις στον άλλον αυτό που λείπει σε κάποιο βαθμό από σένα, αυτό που άλλος το έχει σε περίσσια ποσότητα και μάλιστα νιώθει περήφανος και καμαρώνει γι’ αυτό.
Τον θαυμάζεις για τον τρόπο που σε καταλαβαίνει, την ανάγκη του για χάδια που με ευκολία φανερώνει σε σένα, το γεγονός ότι ανάβει το θερμοσίφωνο για να βρεις ζεστό νερό όταν γυρνάς μες στην κούραση απ’ τη δουλειά ή απλώς για τη φωνή του.
Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα αισθανθείς ότι σε κουράζει η ακαταστασία του, η απάθεια με την οποία επιλέγει να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις καθώς κι οι χαρούμενες πιτζάμες του, σκέψου τα χάδια, το ζεστό νερό ή καλύτερα τη φωνή του να σου μιλά για παραμύθια κι όνειρα κι είναι σίγουρο πως θα νιώσεις τον έρωτα να καίει πάλι μέσα σου.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη