Φίλοι είναι λίγοι, δε θα σου σταθούν όλοι στα ζόρια

Είναι κάποιοι άνθρωποι που προσέχουν τις λέξεις τους, ποιες θα χρησιμοποιήσουν και πότε, με αποτέλεσμα να προσέχουν τα λόγια και τις ταμπέλες που θα τοποθετήσουν στους γύρω τους. Είναι εκείνοι που αν έχεις την τιμή να σε αποκαλέσουν «φίλο» τους ξέρουν πως κατάφερες να μπεις στη ζωή τους, πως ακόμη κι αν πάψετε λόγω συγκυριών κάποια στιγμή να κάνετε παρέα, δε θα σταματήσουν ποτέ να σε νοιάζονται.

Για να γίνει, βέβαια, αυτό μοιραστήκατε ορισμένες στιγμές, στιγμές περίεργες και παράξενες που ανοιχτήκατε κι οι δυο χωρίς να μείνετε στα επιφανειακά, στα γέλια απλώς για να περάσει η ώρα πίνοντας μια μπίρα. Στιγμές όπως ένα τηλεφώνημα αργά το βράδυ λέγοντας τι συνέβη και νιώθεις χάλια ή βλέποντας μια παράσταση και μετά με τις ώρες ανάλυση στην πλατεία σχετικά με το έργο και το νόημά του. Φορές που ένιωσες καλύτερος άνθρωπος, ότι βελτιώνεσαι κι αποκτάς μια συνήθεια που επρόκειτο να σε βοηθήσει, όπως είναι η ενασχόλησή σου με τη γυμναστική ή το διάβασμα.

Είναι εκείνα τα άτομα που δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν προσπαθείς συνεχώς να αποδείξεις ότι είσαι ανώτερός τους, αλλά θες να γίνεσαι μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου γιατί ακριβώς βρίσκονται δίπλα σου, γιατί εκείνοι σε κάνουν να θες να γίνεις πιο όμορφος άνθρωπος. Φιλαράκια είναι αυτά τα άτομα που ξέρουν πως έχεις βουτηχτεί στα σκατά κι ενώ σε τραβάνε με όλη τους τη δύναμη έξω, παράλληλα σε βρίζουν για το πώς τα κατάφερες έτσι αυτή τη φορά.

Φίλοι που θα σου σταθούν και θα αποδειχτούν άξιοι να βρίσκονται δίπλα σου στο πέρασμα των χρόνων δεν είναι εκείνοι που θα σε χαϊδέψουν και θα προσπαθήσουν να κολλήσουν τσιρότο στις πληγές σου έτσι ώστε με την πρώτη ευκαιρία να ξανανοίξουν. Είναι, όμως, όσοι θα ράψουν την πληγή λέγοντας τι πήγε στραβά και θα κάτσουν δίπλα σου μέχρι να θρέψει το δέρμα και να μείνει απλώς ένα σημάδι θυμίζοντάς σου τι πέρασες και με ποιους.

Να τ’ αγαπάς τα σημάδια σου και να καμαρώνεις για αυτά δείχνοντας πως είσαι περήφανος για ό,τι έζησες χωρίς να μετανιώνεις για κάτι. Κάθε φορά ακόμη κι αν τώρα δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις, κέρδιζες. Κέρδιζες αναμνήσεις, μαθήματα ή ανθρώπους και ποτέ μη θεωρήσεις κάτι από αυτά ανάξιο λόγου και σημασίας. Γι’ αυτό σου λέω, να τ’αγαπάς τα σημάδια σου και να προσέχεις με ποιον θα τα μοιραστείς, σου είναι πολύτιμα.

Να είναι λίγοι εκείνοι που θα μάθουν ότι αυτή η γρατζουνιά οφείλεται σε χωρισμό, αυτή η τρύπα στο αφτί σε μια μεγάλη επιτυχία και το τατουάζ στον αστράγαλο σε έναν αποχωρισμό που σε συγκλόνισε. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να μείνεις γυμνός κι αυτός που σε αφήνει πιο εκτεθειμένο είναι ο γυμνισμός της ψυχής.

Για αυτό σου λέω πρόσεχε, δεν είναι ούτε θέλουν να γίνουν όλοι φίλοι σου. Δε γουστάρουν όλοι να μάθουν τις παραξενιές σου, πώς πίνεις τον καφέ σου κι ότι πριν από κάθε σημαντικό γεγονός στη δουλειά καπνίζεις ένα τσιγάρο. Είναι δικαίωμά τους, γι’ αυτό όσοι δείξουν ενδιαφέρον φρόντιζε στο τέλος να αξίζουν την προσφώνηση του φίλου. Αυτού του ανθρώπου που θα χαρεί πιο πολύ από σένα με την επιτυχία σου γιατί δουλέψατε μαζί για αυτήν κι αγχώθηκε να πάνε όλα καλά. Με αυτόν να επιλέξεις να μοιραστείς τη ζωή σου.

Βέβαια, θα μου πεις και με το δίκιο σου, πώς θα ξέρεις ποιος όντως αξίζει; Και θα σου πω πως δεν το ξέρεις, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, απλώς προσπαθείς και δοκιμάζεις. Δοκιμάζεις ανθρώπους, καταστάσεις και πράττεις αναλόγως με ρίσκο να πληγωθείς και να προδοθείς.

Μα μην πεις ποτέ πως δεν άξιζε κάποιος που τον έχρισες φίλο σου κι εκείνος σου φέρθηκε απαίσια, σε πρόδωσε, αποκάλυψε ό,τι του εκμυστηρεύτηκες και στην ουσία δε σεβάστηκε τη λέξη που επέλεξες να του δώσεις. Άξιζε κι ας πληγώθηκες γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να μάθεις να ξεχωρίζεις το σκάρτο απ’ το αληθινό.

Μην πετάς λοιπόν τις λέξεις σου, μην τις υποβιβάζεις βαφτίζοντας τον κάθε γνωστό φίλο σου. Φίλος είναι αυτός που μπορείς να μοιραστείς μαζί του σιωπές και παύσεις χωρίς να νιώθεις άβολα και μετά να τον κοιτάξεις χαμογελώντας που υπάρχει με αυτόν τον τίτλο στη ζωή σου.