Γονείς, η πιο περίπλοκη και δύσκολη ιδιότητα στον άνθρωπο, ο πιο αναμενόμενος ρόλος που μπορεί να αναλάβει σύμφωνα με την κοινωνία κι ο πιο πολυδιάστατος σύμφωνα με τον άνθρωπο. Ένας γονέας είναι ψυχολόγος, μάγειρας, στυλίστας, καθαριστής, διασκεδαστής κι ό,τι άλλο χρειάζεται για να καλυφθεί η οποιαδήποτε ανάγκη του παιδιού του.
Οι ανθρώπινες σχέσεις αντικειμενικά είναι αρκετά επίπονες επικοινωνιακές καταστάσεις καθώς είναι δύσκολο στην αρχή να ανοιχτούμε και να αφεθούμε με τον καιρό σε κάποιον άγνωστο ενώ αφού ξεπεραστεί αυτό γινόμαστε πιο επιθετικοί κι ειλικρινείς απέναντί τους καθώς θεωρούμε πως έπειτα από όσα έχουμε μοιραστεί δεν πρόκειται να τους χάσουμε ποτέ απ’ τη ζωή μας.
Φαντάσου, λοιπόν, το δεύτερο βήμα στη σχέση σου με τους γονείς, σε αυτή τη σχέση που καλλιεργείται από πολύ μικρή ηλικία με όλα τα υπέρ και τα κατά που αυτό φέρνει. Πόσο εύκολα τους κατηγορείς για όλα, τους επιρρίπτεις ευθύνες ακόμα και όταν δε φταίνε γιατί έτσι έχεις μάθει, να σηκώνουν εκείνοι το φορτίο αντί για σένα. Μα δε βγαίνει η ζωή με αυτό τον τρόπο κι αυτό δυστυχώς το αγνοούν κι εκείνοι κι εσύ.
Περίεργη φάρα, λοιπόν, οι γονείς, θα μπορούσαν να θυμίζουν εκείνους τους ρόλους στις ταινίες που ενώ στον πρωταγωνιστή έχουν συμβεί τα πάντα, αυτός καταφέρνει κι επιζεί, ανατρέπει τα στοιχήματα και βγαίνει μέσα από τις φλόγες έτοιμος να παλέψει με καινούριους εχθρούς. Κάπως έτσι είναι κι οι γονείς, αφανείς ήρωες έτοιμοι να σε υπερασπιστούν μπροστά στον άδικο κόσμο και να σε προστατέψουν από όλες τις τυχόν απειλές καταλήγοντας πολλές φορές να σε πνίγουν και να νιώθεις σαν φυλακισμένος από την υπερπροστατευτικότητά τους. Δεν μπορείς, όμως, και να τους θυμώσεις γιατί έχουν έναν περίεργο τρόπο αφενός να σε γεμίζουν τύψεις όταν τους φωνάζεις κι αφετέρου να έχουν δίκιο τις περισσότερες φορές οπότε να καταλήγεις να αμφιβάλλεις για τις επιλογές σου.
Όμως όσες φορές κι αν έχουν επιζήσει δεν πρέπει να ξεχνάς πως είναι άνθρωποι, δηλαδή, όντα τρωτά με αδυναμίες κι ανασφάλειες ακόμη κι αν δε θες να πιστέψεις κάτι τέτοιο για τους δικούς σου γονείς. Είναι αλήθεια, όμως, πρόκειται για ανθρώπους που δεν έλαβαν οδηγίες χρήσης για την ανατροφή ενός παιδιού κι ίσως ορισμένες στιγμές να μετέφεραν ασυνείδητα σε αυτό δικές τους επιθυμίες, αλλά τουλάχιστον πρέπει να τους αναγνωρισθεί πως προσπάθησαν να είναι η βελτιωμένη έκδοση συγκριτικά με τους δικούς τους γονείς.
Γι’ αυτό μην τους χρησιμοποιείς ως σάκο του μποξ κάθε φορά που σε εκνευρίζουν άλλα γεγονότα εκτονώνοντας πάνω τους νεύρα και θυμό. Θα αντέξουν, προς Θεού, απλώς μεγαλώνεις και καταλαβαίνεις, με αποτέλεσμα να μπορείς τέτοιου είδους σκηνές -αν όχι να τις αποφεύγεις- έστω να τις ελαττώνεις.
Μην τους κατηγορείς για όσα δεν προσπάθησες αρκετά, για όσα θεωρείς πως σου στέρησαν γιατί κατά βάθος μπορεί εσύ να τα στέρησες απ’ τον εαυτό σου. Στην αρχή, πράγματι είναι φυσικό να σε μπέρδεψαν και να νόμιζες πως πρόκειται για μαγικά πλάσματα που πραγματοποιούν ό,τι θελήσεις, όμως, δεν είναι έτσι, το ξέρεις και δεν έχεις πλέον κανένα λόγο να περιμένεις από εκείνους να φέρουν τη ζωή στα μέτρα σου. Το δικό τους καθήκον ήταν να σε μεγαλώσουν όσο καλύτερα νομίζουν και πιστεύουν κι απ’ τη δική τους οπτική τα κατάφεραν και τα κατάφεραν καλά, γι’ αυτό από εδώ και μπρος όλα τα υπόλοιπα είναι στο δικό σου χέρι.
Εσύ προσπάθησε να τα κάνεις καλύτερα, βρες πιο σωστές ισορροπίες για τη δική σου οικογένεια, σταμάτα, όμως, όσο είναι καιρός την κριτική γιατί πονάει και ξεκίνα να αποδέχεσαι ορισμένα πράγματα.
Άλλωστε, μεταξύ μας, όπως εκείνοι δεν υπήρξαν οι τέλειοι γονείς έτσι κι εσύ με τη σειρά σου δεν υπήρξες το τέλειο παιδί κι αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ σου.
Συντάκτης: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
