Τα ωραία στη ζωή είναι τα αναπάντεχα

Για τα αναπάντεχα έχει νόημα η ζωή και μην το πολυσκέφτεσαι, χωρίς αυτά θα έπληττες, θα απορούσες αυτή είναι άραγε η ζωή που όλοι θαυμάζουν;

Τα έχεις προγραμματίσει όλα στην εντέλεια για το ταξίδι που θέλεις να κάνεις σε έξι μήνες, για τη συναυλία που θες σαν τρελός να δεις σε δυο μήνες και νιώθεις ότι έχεις πιάσει τη ζωή απ’ τα μαλλιά. Τα έχεις όλα έτοιμα συνεχίζοντας την ίδια καθημερινότητα βουλιάζοντας όλο και περισσότερο στη ρουτίνα και συγγνώμη αν στο χαλάω, αλλά δε θεωρείται ζωή αυτή.

Θα έρθεις βέβαια τώρα και με το δίκιο σου θα μου πεις γιατί να αγαπάω το αναπάντεχο της ζωής αφού πάντα με πιάνει απροετοίμαστο κι ανέτοιμο για το οτιδήποτε κουβαλάει περιμένοντας εγώ να μπορώ να το αντιμετωπίσω, να μπορώ να το φέρω στα νερά μου και να το προσαρμόσω στα μέτρα μου. Ακριβώς γι’ αυτό όμως πρέπει να το λατρέψεις και να αποδεχτείς το γεγονός πως η ζωή είναι πάντα και παντού πρωταγωνίστρια ακόμη και στη δική σου ιστορία. Γιατί δεν ανέχεται κανένας να τη βάζει σε πρόγραμμα κι όταν νομίζει πως το κατάφεραν τότε είναι που ξυπνάει κι ανατρέπει όσα θεωρούνταν δεδομένα.

Έτσι όταν έρχεται η ώρα της πολυπόθητης συναυλίας κι εσύ εκείνη την ήμερα χάνεις το λεωφορείο, έχει απεργία το μετρό και νιώθεις πως δεν προλαβαίνεις, είναι φυσικό να σιχτιρίζεις θεούς και δαίμονες για την κακή σου τύχη και τη ζωή που σύμφωνα με σένα δε σε συμπαθεί ούτε στο ελάχιστο. Τότε όμως έρχεται το απρόοπτο να σου θυμίσει πόσο ανόητος είσαι, με το αυτοκίνητο που θα σταματήσει μπροστά σου και θα σε ρωτήσει αν ξέρεις πού είναι το Κύτταρο και πώς θα πάει, δίχως εσύ να μπορείς να το πιστέψεις του εξηγείς ότι πας στο ίδιο μέρος οπότε με μεγάλη σου χαρά να βοηθήσεις.  Αλλά και να έχανες τη συναυλία, να μην κατάφερνες ποτέ να φτάσεις και να μην εμφανιζόταν ποτέ κανένας για να βοηθήσεις και πάλι η ζωή κάποιο τρόπο θα έβρισκε να σε ανταμείψει, γιατί δεν είναι μοχθηρή, όταν νιώθει πως δεν αντέχεις άλλο τότε θα εμφανιστεί για να βοηθήσει με τον τρόπο της. Και λέω με τον τρόπο της γιατί εσύ μπορεί να μην το θεωρήσεις βοήθεια νομίζοντας πως απλώς σου χαλάει τα σχέδια επειδή είναι μια υπεροπτική σκύλα. Όμως όπως έχει ήδη ειπωθεί κι από ανθρώπους που πάντα κάπνιζαν φθηνά τσιγάρα, η ζωή ξέρει κι εμείς την εμπιστευόμαστε.

Άλλωστε αν δεν αφεθείς και λίγο με το κύμα, αν δεν πας στο λιμάνι μια μέρα του καλοκαιριού που δεν αντέχεις άλλο τον εαυτό σου να επιβιβαστείς στο πρώτο καράβι που θα σου αρέσει για ποιο λόγο αξίζει να ζεις; Μάθε να αγαπάς το απρόοπτο και να μην το υποτιμάς, όχι γιατί έτσι θα δείχνει την καλή του πλευρά μόνο σε σένα, αλλά επειδή ό,τι και να εμφανιστεί στο δρόμο σου με αυτό τον τρόπο μπορείς να το γυρίσεις υπέρ σου. Να είσαι αισιόδοξος, όχι γκρινιάρης, κανείς δε συμπαθεί του ανθρώπους που βρίσκουν λόγο να μιζεριάσουν για όλα προκαλώντας την καταστροφή. Στις δυσκολίες να χαμογελάς γιατί θα καταλάβουν πως δεν μπορούν να σε νικήσουν, όταν λοιπόν θα καταφέρεις κάτι τέτοιο, τότε σίγουρα λατρεύεις το αναπάντεχο, εκεί εξάλλου κρύβεται όλο το νόημα.

Μεταξύ μας βέβαια, δεν μπορεί να μην το έχεις παρατηρήσει πόσο κρυφά θαυμάζεις, αλλά και πόσο φανερά λατρεύεις τους «ανθρώπους απρόοπτα», τους λίγο τρελούς ως το κόκαλο που δεν τους ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων κι είναι ικανοί να έρθουν να σε βρουν μόλις ακούσουν σε ένα σου τηλεφώνημα πόσο καλά δεν είσαι για να σου φτιάξουν το κέφι κι ας μένεις μακριά και ας πνίγονται στις υποχρεώσεις.

Οι «άνθρωποι απρόοπτα» ξέχασαν λίγο να μεγαλώσουν, φύλαξαν κι ανέθρεψαν το παιδί που ήταν κάποτε κι αυτό αγαπάς σε εκείνους γιατί κι εσύ ως παιδί δεν προγραμμάτιζες τίποτα κι ανυπομονούσες για το αναπάντεχο να εμφανιστεί στη ζωή σου.