Είναι η πόλη σου είτε γιατί μεγάλωσες σε αυτή και την ξέρεις από τότε που πήγες στο δημοτικό με τα πόδια είτε γιατί σπουδάζεις σε αυτή κι αναγκαστικά ίσως γίνεται δική σου. Έχεις, όμως, μια συνεχή αίσθηση ότι σε πνίγει, ότι αναγκάζεσαι να μένεις εκεί επειδή δεν υπάρχει διέξοδος καθώς βιώνεις όλες τις υποχρεώσεις σου. Είναι φυσικό, όμως, να αισθάνεσαι έτσι καθώς σε αυτή την πόλη περνάς τον περισσότερο χρόνο σου, ζεις έρωτες, απογοητεύσεις και συζητήσεις επί συζητήσεων σε κάτι ξεχασμένα σκαλάκια.
Είναι αυτή η πόλη που καθώς μεγαλώνεις και περπατάς ανάμεσά της βρίσκονται όλο και περισσότερα μέρη να σου θυμίζουν τι έχεις ζήσει, με ποια πρόσωπα δέθηκες και με ποια θα προφασισθείς ως δικαιολογία τη μυωπία σου όταν τα δεις για να μην τους μιλήσεις. Δεν πρέπει, λοιπόν, αυτήν την πόλη να την αντιμετωπίζεις ως φυλακή, ως ένα μέρος που σε κρατάει χωρίς να το θέλεις γεμίζοντάς σε ευθύνες. Μην την αντιμετωπίζεις έτσι γιατί τότε όντως θα περπατάς στους δρόμους και θα νιώθεις ότι οι πολυκατοικίες σε πλακώνουν και δεν υπάρχει αέρας για να αναπνεύσεις.
Ουσιαστικά, εσύ δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται γιατί είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει νόημα, δεν πρόκειται να νιώσεις ευχαριστημένος στην πόλη σου. Μα είναι δυνατόν; Τα πράγματα αποκτούν το νόημα που τους δίνουμε εμείς, αν εσύ επιλέξεις να δεις την πόλη σου ως το μέρος εκείνο που μπορεί να σου στεγνώσει τα δάκρυα όταν θα νιώθεις μόνος, να σου προσφέρει θάλασσα να αγναντέψεις όταν νιώθεις πως βουλιάζεις σε μια κατάσταση, τότε πράγματι μπορεί να σε βοηθήσει. Αν πάψεις συνεχώς να την αντιμετωπίζεις ως μια φυλακή απ’ την οποία πρέπει συνεχώς να δραπετεύεις κάνοντας ταξίδια, τότε θα σου φανεί πολύ όμορφη.
Καταρχάς, μάθε την πόλη σου, περπάτησέ την κι εξερεύνα όλες τις κρυμμένες ομορφιές της. Μέρη που μόνο εσύ θα ξέρεις και θα επιλέξεις σε ποιον θα τα δείξεις, ποιος θα κερδίσει την εμπιστοσύνη σου ώστε να του φανερώσεις τι ανακάλυψες. Γίνε για μια φορά τουρίστας στην πόλη σου, πήγαινε στο ίδιο μέρος από διαφορετικές διαδρομές. Μπορεί να χρειάζεσαι τη δουλειά και να μη σου αρέσει, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να κουβαλάς αυτή την αρνητικότητα μαζί σου και όλη την υπόλοιπη μέρα. Υπάρχουν άπειρα στενάκια με ξεθωριασμένα μηνύματα στους τοίχους που μπορεί να προορίζονται να διαβαστούν από σένα πριν σβηστούν τελείως. Άλλωστε πολλοί «βασανίζονται» μη σκεφτείς ούτε για μια στιγμή πως είσαι μόνος.
Έπειτα, δεν είναι μόνο τα καινούρια μέρη που θα δεις αλλά κι οι άνθρωποι, οι τόσο διαφορετικοί, μα κι όμοιοι σε ορισμένα σημεία μαζί σου, άνθρωποι. Εκείνοι εφόσον ζουν σε αυτή τη μεριά της πόλης μπορεί να ξέρουν κάτι παραπάνω, μίλα μαζί τους, ρώτα τους για παλιούς μύθους και στοιχειωμένα σπίτια, σίγουρα κάποιος θρύλος θα υπάρχει. Έχουν ζήσει διαφορετικές καταστάσεις απ’ τις δικές σου, έχουν άλλες εμπειρίες και βιώματα, γι’ αυτό είναι τόσο ξεχωριστό να μιλάς μαζί τους πάντα θα υπάρχει κάτι καινούριο να σκεφτείς, να στοχαστείς.
Μη θεωρείς την πόλη σου και τους ανθρώπους της δεδομένους, δεν είναι. Μην πιστέψεις πως τίποτα δεν αλλάζει επειδή εσύ επιλέγεις να ζεις συνεχώς την ίδια μουντή σου καθημερινότητα περιμένοντας κάποιες διακοπές για να νιώσεις ζωντανός. Η ζωή είναι εδώ, στους γκρίζους τοίχους, το καυσαέριο και τους θυμωμένους ανθρώπους. Μη γίνεις ένας από αυτούς, εσύ κάνε τη διαφορά και χαμογέλα για σένα και τη μοναδική σου πόλη.
Συντάκτης: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
