10 σκέψεις που τρώνε έναν φρεσκοερωτευμένο

Αχ, αυτός ο έρωτας. Τι δύναμη που έχει! Ταράσσει έναν άνθρωπο μέχρι τον πυρήνα του σε δευτερόλεπτα. Τον αλλάζει τόσο πολύ που ποτέ δεν είναι ξανά ο ίδιος. Κι είναι πράγματι πολύ δυνατός. Παντοδύναμος, θα ‘λεγαν κάποιοι. Σε παρασύρει και σε ξεσηκώνει, σε ταξιδεύει ψηλά στον ουρανό, εκεί που ό, τι έχτιζες με κόπο τόσα χρόνια αποκρυσταλλώνεται και μένει με την ουσία του και μόνο.

Μα όπως για καθετί, η αρχή μιας καψούρας είναι ίσως η πιο δύσκολη απ’ όλες. Γιατί ένα τόσο αφοπλιστικό μεγαλείο θα ήταν χαζό να μη μας τρόμαζε, εμάς τους καημένους τους ανθρώπους. Θα ήταν, μάλιστα, παράξενο αν δε μας ταρακουνούσε κιόλας, τόσο που να χάναμε και τ’ αυγά και τα πασχάλια. Κι είναι σπουδαίο, αν το σκεφτείς, που οι περισσότεροι κάνουμε τις ίδιες σχεδόν σκέψεις όταν η τύχη μας χαμογελά και μας φέρνει επιτέλους την άνοιξη. Εδώ έχουμε δέκα.

1. Πολύ καλό για να είναι αληθινό

Η ουσία του self-sabotage σε όλο της το μεγαλείο; Ένας τέλειος μηχανισμός άμυνας; Εσύ θα μου πεις. Πάντως αυτό είναι κάτι που όλοι λέμε στον εαυτό μας και μην προσπαθήσεις να με πείσεις για το αντίθετο. Είναι η αυθόρμητη σκέψη του ταλαιπωρημένου μας εγκεφάλου όταν τα πράγματα πάνε εξαιρετικά καλά. Ψάχνουμε να βρούμε το πταίσμα, έστω, λες κι αυτό θα μας ηρεμήσει, αντί να το απολαύσουμε.

2. Αν με ήθελε, θα…

Αχ αυτό το ρημάδι το «αν»! Αν μπορούσα, θα το εξαφάνιζα! Μα είναι ποτέ δυνατόν να κάνουμε αυτό το κακό στον εαυτό μας; Να βάζουμε σαν υπόθεση -δηλαδή να αμφισβητούμε- το πιο βασικό στοιχείο που έχουμε (πως δηλαδή ο άλλος ενδιαφέρεται για την πάρτη μας) και να ψάχνουμε όλους τους λόγους που αυτό μπορεί να μην ισχύει; Ρε, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως πρέπει και όλα θα φανούν αργά ή γρήγορα!

3. Πού να ‘ναι τώρα;

Να σου πω την αλήθεια μου, αυτό εδώ το ψιλοκαταλαβαίνω και δε θα σου βάλω τις φωνές. Πρώτες μέρες είναι, σκέφτεσαι κι εσύ το νέο σου ενδιαφέρον συνέχεια. Έλα, όμως, που δεν μπορείς να απαιτήσεις να σου δίνει αναφορά και για τα πάντα. Ξέρω, δύσκολο να το διαχειριστείς, μα κάνε μια προσπάθεια. Όλοι χρειάζονται λίγο προσωπικό χρόνο και ο άνθρωπος αυτός δεν έψαχνε για κάποιον να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα όταν σε γνώρισε.

4. Μπας και μιλάει και με άλλα άτομα;

Αυτό το χαστούκι που δίνουμε μόνοι μας στον εαυτό μας, όπως κατανοείς, ανήκει -μαζί με τα περισσότερα αυτής της λίστας- στην κατηγορία του self-sabotage που είπαμε νωρίτερα. Τι να σου κάνω, όμως, εγώ που έχεις φάει τα μούτρα σου στο παρελθόν και προσπαθείς να προσέχεις για να έχεις; Μπορώ τουλάχιστον να σου πω πως και σε ένα δωμάτιο να τον έχεις κλειδωμένο τον άλλον τον άνθρωπο, αν θέλει θα βρει τρόπο να σε απατήσει. Το ωραίο είναι να έχει την ευκαιρία και να μην το κάνει. Τα ‘χουμε πει τόσες φορές, όμως, δε με προσέχεις!

5. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή;

Να φιληθούμε, να αγκαλιαστούμε, να γαργαληθούμε και τα συναφή. Όλοι το μελετάμε και το υπολογίζουμε γιατί δε θέλουμε ούτε να βιαστούμε πολύ και να μας περάσουν για απεγνωσμένους, ούτε να το αναβάλουμε τόσο που να φτάσει να νομίζει ο άλλος πως τελικά δεν ενδιαφερόμαστε. Μη με ρωτάς εμένα, όμως. Ιδέα δεν έχω κι εγώ τι να σου πω. Ή μάλλον, κάτι έχω: ακολούθησε το ένστικτό σου και την καρδιά σου. Χαμένος δε θα βγεις!

6. Στις πόσες καίγομαι;

Κι αν μπερδεύτηκες, εννοώ στις πόσες φορές που θα στείλεις μήνυμα με την ανυπομονησία να ξεχειλίζει από μέσα σου, παραβαίνοντας κάθε κανόνα που σου λέει να ανεβάσεις το βαθμό δυσκολίας για το έτερον ήμισυ. Και καλά κάνεις, αν με ρωτάς, γιατί αυτά τα παιχνιδάκια εγώ τα θεωρώ και ολίγον τι χαζά. Το πολύ πολύ, βρε παιδάκι μου, αν νιώσει ο άλλος καμιά φοβερή και τρομερή πίεση από μέρους σου, να πάρει τα κουβαδάκια του και να πάει σε άλλη παραλία. Ε, και;

7. Επιχείρηση «έξοδος»

Σε μια μόνιμη αγωνία σε βλέπω και κάπως ανησυχώ, μα ξέρω πως κι εγώ απ’ τα ίδια πέρασα και θα ξαναπεράσω και θα περνάω μέχρι να βρω έναν έρωτα να στεριώσει. Αλήθεια, κανείς δε μου είπε ποτέ τι θα ‘πρεπε να βάλω στο πρώτο ραντεβού. Σου έχω πει για τη φορά που ντύθηκα για μπουζούκια και πήγαμε στην παραλία για περίπατο; Ε, στο λέω τώρα, δράμα. Αλλά να σου πω και κάτι άλλο; Καθόλου δε νοιάστηκε ο άνθρωπος. Και κανέναν δεν τον νοιάζουν όλα αυτά, να είσαι βέβαιος. Άλλα νοιάζουν τον φρεσκοερωτευμένο!

8. Είμαι αυτό που θέλει;

Αχ, αυτή η αμφιβολία. Τελικά, όση δύναμη μας δίνει η σαγήνη του έρωτα, άλλη τόση αμφιβολία μας γεμίζει. Μας κάνει να αμφισβητούμε ακόμα και τα πιο προφανή, τα πιο γνωστά σε μας, όπως, για παράδειγμα, την αξία μας. Είναι αυτόματος μηχανισμός του οργανισμού, μην παλεύεις να τον αλλάξεις. Λίγο λασκάρισε μόνο τα παξιμάδια μπας και δεις άσπρη μέρα, γιατί η πολλή αμφιβολία θα σε κάνει τελικά πολύ ανεπιθύμητο.

9. Θα αρέσει στην παρέα μου;

Ναι. Στο λέω από τώρα, ναι. Αν αξίζει τα λεφτά του, θα την κερδίσει την παρέα σου στο πιτς φιτίλι. Αν, πάλι, υπάρξει πρόβλημα, να μου το θυμηθείς, το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ό, τι νομίζεις. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, η παρέα σου και σε ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα και θέλει πάντα το καλό σου. Σαν εξωτερικοί παρατηρητές, λοιπόν, θα κρίνουν ορθά, ακόμα κι αν η ετυμηγορία τους εσένα δε σου γεμίζει το μάτι. Κράτα ό,τι θα σου πουν στο πίσω μέρος του μυαλού σου, λοιπόν, και πες τους κι ένα ευχαριστώ στο τέλος.

10. Να πω «σ’ αγαπώ» ή να περιμένω να το πει;

Αν το νιώθεις, γιατί να μην το πεις; Για να μην τρομάξεις τον άλλο, θα μου πεις. Ε, καλά, και που τον τρόμαξες τι έγινε. Κοίτα να δεις, το να νοιάζεται κάποιος άνθρωπος για μας είναι ό, τι ομορφότερο μπορεί να μας συμβεί.  Είναι γεμάτο μαγεία και όμορφες μυρωδιές και στιγμές που θα μας δίνουν ζωή για όσο είναι ακόμα νωπές μέσα μας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο να πεις σε έναν άνθρωπο πέρα απ’ το «σ’ αγαπώ», αν φυσικά το νιώθεις.

Εσύ πόσα απ’ αυτά έπιασες τον εαυτό σου να σκέφτεται όταν πρωτοερωτεύτηκες;