Είναι πολλές οι γνώμες κι άλλες τόσες οι λάθος γνώμες που φτιάχνουν οι άνθρωποι για τον έρωτα. Θες που τους καίει από νωρίς και μέχρι να πεθάνουν; Θες που για να τον εξηγήσουν έχουν αφιερώσει τόσο χρόνο που δε δέχονται που τόσο έξυπνα συνεχίζει και τους περιγελά; Ίσως απλώς να είναι στη φύση του ερωτευμένου να ζει με αυταπάτες. Κι εδώ, γράφτηκαν οι πέντε μεγαλύτερες.
1. Υπάρχουν οι μικροί έρωτες κι υπάρχει και ο έρωτας της ζωής σου
Πολλές αφηγήσεις θα σου πουν πως στη ζωή θα πέσεις πάνω σε μικρούς και μεγάλους έρωτες, μετρημένους σε μια δική σου προσωπική κλίμακα, με έναν από αυτούς να ξεχωρίζει περήφανα ως ο ένας και μοναδικός, ο άνθρωπος που φτιάχτηκε για σένα, το άτομο που σ’ έκανε να νιώσεις όπως ποτέ άλλοτε. Γιατί πρόκειται για ψέμα; Διότι, πρώτον, είναι αδύνατον να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, απλώς και μόνο επειδή βρίσκονται υπό την ίδια μεγάλη ομπρέλα. Κάθε έρωτας είναι διαφορετικός, γιατί κάθε στιγμή, κάθε κατάσταση, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Άλλος είναι ο έρωτας που ζεις ως έφηβος, άλλος εκείνος που ζεις όταν πια ωριμάζεις, κι άλλος εκείνος που σου δείχνει μια νέα πτυχή του εαυτού σου και σε κάνει να σ’ αγαπάς περισσότερο. Όλα τα λες έρωτα, όπως κι όλα τα φρούτα τα λες φρούτα, αλλά δε συγκρίνεις τα πορτοκάλια με τα μήλα και πάθος του εντελώς καινούριου με το πάθος αυτού που από καιρό περίμενες.
2. Ο έρωτας είναι σαν πυροτέχνημα
Η συγκεκριμένη θεωρία έχει φτιαχτεί για αρκετούς διαφορετικούς λόγους. Κάποιοι συγκρίνουν τον έρωτα με πυροτέχνημα επειδή είναι γρήγορος, θεαματικός, γεμάτος φλόγες, εντυπωσιακός. Άλλοι, λένε πως το συναίσθημα του να βλέπεις πυροτεχνήματα στον ουρανό είναι σαν αυτό που νιώθεις όταν πρωτοερωτεύεσαι. Σε μαγνητίζει και σε παραλύει, λες και δεν μπορείς να κοιτάξεις αλλού πέρα από αυτόν. Είναι, όμως, όντως έτσι τα πράγματα, ή έχουμε καταλήξει να φτιάχνουμε αφορμές για να δούμε τον έρωτα ως κάτι άλλο από αυτό που είναι; Δεν μπορεί, για παράδειγμα, ο έρωτας να κρατήσει παραπάνω από ένα μικρό χρονικό διάστημα; Δεν υπάρχουν τριγύρω μας ζευγάρια που είναι ερωτευμένα για χρόνια, ακόμα κι αφού έχουν κάνει παιδιά κι εγγόνια; Ή, από την άλλη, είναι ο έρωτας στ’ αλήθεια τόσο καθηλωτικός; Δεν υπάρχουν, δηλαδή, άνθρωποι που να μπορούν να κρατούν τον εαυτό τους ακέραιο όταν ερωτεύονται, καταφέρνοντας να συνεχίσουν τη ζωή τους ως έχει με ένα μικρό κερασάκι on top; Μήπως, τελικά, ο έρωτας να είναι πιο μαγικός από ένα ανθρώπινο, πύρινο κατασκεύασμα;
3. Υπάρχει και ο μονόπλευρος έρωτας
Ναι, υπάρχει. Ίσως, όμως, να υπάρχει μόνο αυτός. Ακόμα κι όταν βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να βρίσκουμε μια κάποια ανταπόδοση στα συναισθήματα που νιώθουμε, ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον βαθμό στον οποίο υφίστανται για τον άλλο. Τον έρωτα, λοιπόν, αν το δούμε εντελώς κυνικά, τον ζούμε μόνοι μας, στο μυαλό μας, υποθέτοντας το πόσο το νιώθει κι ο άλλος που έχουμε απέναντί μας. Γιατί, λοιπόν, να αποτελεί διαφορά το αν ο άλλος ενδιαφέρεται 0 ή 100, για να πούμε πως εμείς είμαστε ερωτευμένοι; Όποιο και να είναι το ποσοστό, μιλάμε για έρωτα. Υπάρχει, λοιπόν, ο έρωτας κι υπάρχει και η περίπτωση να ανταποδίδεται από το άλλο άτομο.
4. Ο κεραυνοβόλος έρωτας
Μπορώ να δεχτώ -μέχρι ένα σημείο- πως μπορεί να υπάρξει κεραυνοβόλο πάθος. Η χημεία των σωμάτων να κάνει όλη τη δουλειά και να δώσει το σήμα στον εγκέφαλο των δύο εν λόγω ατόμων πως θέλουν το ένα το άλλο σε τεράστιο βαθμό, παρά την ολιγόλεπτη γνωριμία τους. Το αν αυτό θα καταλήξει σε έρωτα, όμως, είναι μια άλλη ιστορία, που δεν πρέπει να την μπερδεύουμε. Είναι λάθος να λέμε πως ο έρωτας έχει να κάνει κυρίως με την εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου. Αυτό, σαν επιχείρημα από μόνο του, μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε πως δε στέκει. Πόσες φορές, άλλωστε, δεν έχει τύχει να ερωτευτούμε κάποιον που είχαμε κατά νου; Αυτό που μας κερδίζει είναι η προσωπικότητα, το ταμπεραμέντο, ο θαυμασμός, και χίλια δυο άλλοι παράγοντες. Μπορεί, λοιπόν, η αγάπη να έχει τη φήμη του χρονοβόρου συναισθήματος, μα κι ο έρωτας δεν πάει πίσω. Πώς, άλλωστε, μπορεί κανείς να ερωτευτεί αν δε γνωρίζει καθόλου το αντικείμενο του πόθου του;
5. Ο έρωτας είναι κάτι που ελέγχεται
Μια σύντομη αναζήτηση στο Google θα σε πείσει σε δευτερόλεπτα που από τις απαρχές του κόσμου οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τι είναι αυτό που μας κάνει να ερωτευόμαστε. Από μάγια κι ερωτικά φίλτρα μέχρι «δέκα τρόπους να ρίξεις το άτομο που θες» κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες γεμάτες με ατάκες πεσίματος, γλώσσα σώματος και παιχνίδια κυριαρχίας. Στο τέλος της ημέρας, όμως, η πραγματικότητα έχει ως εξής: ο έρωτας είναι από τα λίγα πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν ξέρεις πότε θα τύχει, με ποιον κι υπό ποιες συνθήκες, κι αυτό είναι κομμάτι της απερίγραπτης μαγείας και της αίγλης που τον περιβάλει. Όταν τα πράγματα εξαναγκάζονται στον έρωτα, τότε εκείνος χάνεται αυτόματα, γιατί έχει χαθεί ο σκοπός της ύπαρξής του. Το μόνο που ισχύει 100% στα δικά του πλαίσια είναι το ότι ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, ό,τι κι αν κάνουμε εμείς για να το επηρεάσουμε.
Επειδή ακριβώς ο έρωτας είναι κάτι τόσο περίπλοκο, τόσο μη απτό, τόσο θείο, είναι αδύνατον να το περιγράψουμε με μία λέξη που θα ταιριάζει σε όλους. Ίσως η κοντινότερη παρομοίωση που θα μπορούσαμε να κάνουμε να ήταν εκείνη της ελεύθερης πτώσης, όπου, γνωρίζοντας πως έχεις ένα αλεξίπτωτο στην πλάτη σου, πέφτεις από ένα μεγάλο ύψος που είναι έξω απ’ τα νερά της ανθρώπινης φύσης σου, νιώθεις έντονα τον φόβο μήπως σκάσεις στη γη με τα μούτρα, μα απολαμβάνεις την αδρεναλίνη που ρέει στις φλέβες σου. Όταν τελικά πατήσεις τα πόδια σου στη γη, έχεις βρει κάτι υπέροχο που, είτε θα το αγαπήσεις και θα το ξαναδοκιμάσεις αργότερα, είτε θα το αφήσεις να ζει στο μυαλό σου σα γλυκιά ανάμνηση. Κι έκανες καλά που τη συνέλεξες.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
