Εγωισμός∙ το φάρμακο και το φαρμάκι

Τι κάνεις όταν ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν ανταποκρίνεται όπως θα ήθελες σε όσα πράττεις και λες; Πώς νιώθεις όταν κάποιος που μόλις γνώρισες φέρεται με έναν πρωτόγνωρο για ‘σένα τρόπο και σε φέρνει στη δύσκολη θέση του να βγεις απ’ την απολυτότητα της βολεμένης στάσης σου; Τι γίνεται όταν ένας άλλος άνθρωπος εισβάλλει απρόοπτα στον εσωτερικό σου κόσμο κι αγγίζει κομμάτια σου που πονάνε; Μήπως αρχίζεις να βγάζεις μία πρωτοφανή άμυνα σε ένα τέτοιο σημείο; Μήπως νιώθεις την ανάγκη να φύγεις; Μήπως αισθάνεσαι ευάλωτος;

Αν απαντήσεις ειλικρινά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις κι αναλογιστείς όλες τις εμπειρίες που έχεις απ’ τη μέχρι τώρα ζωή σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που κρύβεται πίσω από όλη αυτή τη στάση σου είναι ο εγωισμός σου. Δε θέλεις να πληγωθείς. Δε δέχεσαι να ανοιχτείς ή να αλλάξεις τις αποφάσεις που έχεις πάρει, για κάποιον άλλο άνθρωπο. Δε θέλεις να ρισκάρεις να τα παίξεις όλα ή τίποτα, γιατί ξέρεις καλά ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή όσο μπορεί να οδηγήσει και στην ευτυχία σου. Όταν τα βάζεις κάτω και το σκέφτεσαι, μία πιθανή σχέση δε φαίνεται να αξίζει τη θυσία του εγώ σου. Ή μήπως αξίζει;

Είναι αμέτρητες οι φορές που οι άνθρωποι βάζουν τον εαυτό τους πάνω απ’ τους γύρω τους. Δεν υποχωρούν, δεν αλλάζουν γνώμη, δεν τολμούν να αλλάξουν τη στάση τους, εφόσον εκείνη τους κρατάει ασφαλείς για αρκετό καιρό. Και κάποτε έρχεται η στιγμή που δε νιώθουν πλήρως ικανοποιημένοι απ’ τη ζωή που ζουν. Δεν τους αρκούν τα ψίχουλα που δίνουν και παίρνουν, θέλουν να πάνε παρακάτω, θέλουν να νιώσουν τα συναισθήματα που δεν ήξεραν ότι έψαχναν τόσο καιρό. Και για να το καταφέρουν αυτό, πρέπει να δεχτούν να ανατρέψουν ολόκληρη την κοσμοθεωρία τους.

Είναι, αλήθεια, άδικο να φέρεσαι άσχημα στον εαυτό σου. Να μην του επιτρέπεις να βιώσει όλες τις χαρές της ζωής, από φόβο και πείσμα. Γιατί να ρισκάρεις να χάσεις τον πιθανό έρωτα της ζωής σου, για κάτι στιγμιαίο που όσο κι αν σε ενόχλησε ή σε ξεβόλεψε σε δέκα χρόνια δε θα το θυμάσαι καν; Γιατί να νευριάζεις, να τσακώνεσαι και να επιμένεις σε μία κατάσταση που καταλήγει στο αδιέξοδο της λήξης;

Την ίδια στιγμή που βάζεις τον εγωισμό σου μπροστά, πέρα απ’ τον εαυτό σου, αδικείς και τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Δεν μπορείς να φέρεσαι το ίδιο σε όλους, γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι. Ο κάθε άνθρωπος έχει να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό, κάτι που σίγουρα αξίζει να εξερευνήσεις και που θα χάσεις αν δε φερθείς σωστά στο δικό σου κομμάτι. Μην ξεχνάς ότι κι οι γύρω σου μπορούν να γίνουν εγωιστές, αν το θελήσουν, κι η δική σου άμυνα απλώς θα τους δώσει μεγαλύτερη ώθηση να το κάνουν. Απ’ την άλλη, αν φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται, ίσως να κέρδιζες πολλά παραπάνω απ’ όσα ελπίζεις.

Κάθε συναίσθημα που νιώθεις υπάρχει εκεί για κάποιο λόγο. Ο εγωισμός δεν είναι μονάχα κάτι αρνητικό, κάτι που πρέπει διαρκώς να αποφύγεις. Είναι στη φύση σου ως άνθρωπος κι –όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο αυτό– έχει δύο όψεις. Απ’ τη μία, μπορεί στ’ αλήθεια να σου καταστρέψει κάποιες απ’ τις ομορφότερες στιγμές της ύπαρξής σου, κάνοντάς σε να φέρεσαι με τρόπους που υπογράφουν την κακή κατάληξη της ιστορίας σου, αλλά αυτό μόνο αν τον χρησιμοποιήσεις σε μεγάλο βαθμό και για τους λάθος λόγους. Απ’ την άλλη πλευρά του ο εγωισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ως ίαση για τις ανοιχτές πληγές σου.

Όταν δεν αφήνεις, για παράδειγμα, μια κατάσταση να σε πάρει από κάτω, γιατί δε θεωρείς ότι αξίζει τόση σημασία, φέρεσαι εγωιστικά για να προστατευτείς από κάτι που, αντικειμενικά, δε θα έπρεπε να σε λυπεί. Καθετί που σε λυτρώνει κι εξασφαλίζει την ευεξία σου είναι πολύτιμο και πρέπει να το κρατάς κοντά σου.

Ακόμα και το καλύτερο φάρμακο, όμως, μπορεί να αποβεί θανάσιμο στην υπερδοσολογία του. Το συμπέρασμα, λοιπόν, που πρέπει να κρατήσεις από όλο αυτό είναι η αναγκαιότητα της αίσθησης του μέτρου σε κάθε τομέα της ζωής σου. Πάψε να φοβάσαι, πάψε να κρύβεσαι, ζήσε όπως σου αξίζει και κάν’ το όλο για τον εαυτό σου.