Εσύ γνωρίζεις για τα "ponds" για LGBTQ+ άτομα;

Αλήθεια, έχεις ακούσει ποτέ για τα ponds του LGBTQ+ community; Ούτε κι εγώ είχα γνωριστεί με τον όρο, μέχρι που πέτυχα μια Ισπανική σειρά στο πολυαγαπημένο μας Netflix. Δε σου λέω το όνομα της σειράς γιατί δεν έχω λόγο να την κράξω (λέμε τώρα). Θα σου πω μόνο για το θέμα που μου έκανε εντύπωση, αυτό που χρησιμοποίησα και σε τίτλο και σε εισαγωγή και σε καμιά πεντακοσαριά λέξεις στη συνέχεια. Αυτά τα μαγικά “ponds” που ξέρουν όλοι όσοι ανήκουν στην κοινότητα LGBTQ+.

Απ’ ό, τι η σειρά δείχνει, πρόκειται για ομάδες που γνωρίζονται κι ενώνονται απλώς επειδή ανήκουν στην εν λόγω κοινότητα. Από ‘κει και πέρα, λέει, όλα τα μέλη αυτής της ομάδας ερωτοτροπούν μεταξύ τους, χωρίς όρια και περιορισμούς, αποκτώντας έτσι νέες εμπειρίες και κατανοώντας καλύτερα τη σεξουαλικότητά τους.

Στη σειρά, μάλιστα, μια από τις πρωταγωνίστριες πέρασε δεν ξέρω κι εγώ πόσα επεισόδια ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει ένα τέτοιο pond, μια τέτοια παρέα, διότι πίστευε πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βρει κάποια κοπέλα να κάνει κάτι -από ξεπέτα μέχρι σχέση. Ο σεναριογράφος μας έδειξε την κοπέλα αυτή σχεδόν απελπισμένη. Έβλεπε τις φίλες της να έχουν -καθόλου- τέλειες ερωτικές ζωές κι εκείνη μαράζωνε που ήταν μόνη της, αφού η παρέα της την πήγαινε μόνο σε straight club. Σκοπός μου, όμως, δεν είναι να σου αναλύσω τη σειρά και νομίζω πως κάπου ξέφυγα. Ξεφύγαμε μαζί, δηλαδή, γιατί κι εσύ κι εγώ χάσαμε το νόημα αυτού που θέλω να πω. Είναι όμως θεμιτό στην εποχή μας να βγαίνουμε σε μια πλατφόρμα με τόση απήχηση και να λέμε στον κόσμο πως ο μόνος τρόπος να βρει κανείς ταίρι είναι α) να κάνει λογαριασμό σε εφαρμογή γνωριμιών και β) να ψάχνει αποκλειστικά άτομα που έχουν τις ίδιες προτιμήσεις με αυτόν;

Ψάχνοντάς το λίγο παραπάνω, βρήκα πως η ύπαρξή τους δεν εντοπίζεται μόνο στον τομέα των γνωριμιών, αλλά και για ψυχολογική υποστήριξη, ιατρική περίθαλψη, ακόμα και συμβουλευτική σχέσεων, για τα οποία υφίστανται αυτά τα ponds αποκλειστικά για άτομα με LGBTQ+ ταυτότητα. Ωστόσο μήπως διαφοροποιώντας και κατηγοριοποιώντας τις ανάγκες μιας κοινότητας, αντί να επιδιώκουμε ισότητα, πετυχαίνουμε το αντίθετο;

Ναι, οι LGBTQ+ άνθρωποι κάνουν παρέα με LGBTQ+ ανθρώπους. Και οι straight με straight. Και οι LGBTQ+ με τους straight και ξανά κύκλος. Και οι μεν συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με τους δε -εκτός από μεταξύ τους- πάρα πολύ συχνά και καλά κάνουν. Και γενικότερα γιατί να πρέπει να το ορίσουμε λες και πρέπει να μπούμε στη σειρά για προσευχή στο σχολείο; Όλοι ζούμε στον ίδιο κόσμο ως άνθρωποι και θα έπρεπε μόνο αυτό να μας ορίζει. Κανένας δεν αξίζει να περπατάει με -τύπου- ταμπέλα στο στήθος για να εξασφαλίσει το πώς θα βρει ταίρι, ψυχολογική υποστήριξη, περίθαλψη κλπ σ’ αυτόν τον κόσμο.

Γυρνώντας στο φλερτ, να σου πω και το άλλο. Ή μάλλον να μου το πεις εσύ. Απ’ την εμπειρία σου, πόσο μπορεί κανείς -ανεξαρτήτου σεξουαλικότητας- να εξασφαλίσει πως θα αρέσει σε κάποιον άλλο; Ή πως θα βρει σύντροφο; Έτσι, λοιπόν, όταν πρωτο-συνάντησα τον όρο “pond” κάτι μέσα μου κλότσησε. Σκέφτηκα πως δεν μπορεί να υπάρχει κάτι τόσο στερεοτυπικό σε έναν κόσμο που μάχεται να καταρρίψει όλα τα στερεότυπα. Ίσως πάλι κάτι να μην πιάνουμε, να είναι τόσο έντονη η κοινωνική κατακραυγή που -πολύ κακώς- έχουν δεχτεί τα εν λόγω άτομα, που να νιώθουν την ανάγκη να προστατευτούν πίσω από την κλειστή κοινότητα των ponds. Το να μη χρειάζεται, εκεί είναι το ζητούμενο.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, έθεσα στον εαυτό μου -και τώρα και σε σένα που διαβάζεις αυτό το άρθρο- το εξής ερώτημα: τι αλλάζει στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας αν μάθουμε τις ερωτικές του προτιμήσεις; Ή αν αυτές διαφέρουν απ’ τις δικές μας; Αλλάζει ο χαρακτήρας του; Η ψυχή του; Τα ταλέντα του, η ιστορία του, η καριέρα του, η ύπαρξή του; Τίποτα δεν αλλάζει! Τίποτα εκτός από το ποιον επιλέγει να βάζει στο κρεβάτι του, πράγμα που δε θα έπρεπε να μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο, με δεδομένη τη συναίνεση πάντα.

Άρα, όταν μια σειρά μιλάει τόσο βροντερά για ponds, για κλειστούς, δηλαδή, κύκλους ανθρώπων που αποτελούν τη μόνη σωτηρία ενός LGBTQ+ ατόμου και δεν είναι -τουλάχιστον- για να το βοηθήσει αλλά να το περιορίσει και να το κατευθύνει, αναρωτιέμαι αν είναι σαν να στιγματίζουμε αυτά τα άτομα και να τους λέμε «Ωπ, τι νόμιζες; Θα μπορούσες απλώς να γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου σε μία καφετέρια ή σε ένα κλαμπ; Όχι, κάνεις λάθος. Ο μόνος τρόπος είναι να βρεθείς μαγικά με άλλους όμοιούς σου και να ικανοποιηθείς από αυτούς και μόνο, μη σου πω και κρυφά. Τέλος».

Όλοι είμαστε άνθρωποι, όλοι ζούμε σε έναν κόσμο τεράστιο κι αχανή με δισεκατομμύρια άλλους σαν κι εμάς. Δε χρειάζεται να περιορίζουμε τους ορίζοντές μας, απλώς και μόνο επειδή έτσι μπορεί να μας πει η κοινωνία. Οι δυνατότητές σου, όπως και οι δυνατότητες όλων μας, είναι τεράστιες και δε γίνεται να υποτιμηθούν απ’ τον κάθε τυχόντα. Εσύ ξέρεις τι αξίζεις κι εγώ το ίδιο κι ο διπλανός μου κι ο διπλανός σου κι όλοι μας. Κι αξίζουμε όλοι την ελευθερία του να διαλέξουμε με ποιον θέλουμε να είμαστε, χωρίς κανέναν μπαμπούλα πάνω απ’ το κεφάλι μας να μας το υπαγορεύει και χωρίς να χρειάζεται να το δηλώσουμε για να έχουμε τα αυτονόητα.

Η αγάπη υπάρχει από πάντα μέσα μας. Μένει μόνο να την αφήσουμε να μας οδηγήσει και να έχουμε πίστη σε αυτήν, αλλά και στον εαυτό μας. Όσο της βάζουμε ταμπέλα και την περιορίζουμε, τόσο θα ριζώνουν όλοι οι λάθος λόγοι να υπάρξει.