Οι ρομαντικές κομεντί μας λένε ψέματα

2019, λοιπόν, κι όπου σταθείς κι όπου βρεθείς σου τάζουν αγάπες κι έρωτες. Τραγούδια θες; Σειρές θες; Διαφημίσεις θες; Όλοι! Μέχρι κι οι ρομαντικές κομεντί, που κάποτε τις σνομπάραμε σαν να μην υπάρχει αύριο, έχουν αναγεννηθεί τα τελευταία χρόνια, με παραγωγές που φτάνουν να παίρνουν το ένα όσκαρ μετά το άλλο και να μας βάζουν στο τριπάκι να τις παρακολουθήσουμε.

Και κάθε φορά που τελειώνει μία από αυτές τις ταινίες-αριστουργήματα –αισθανθείτε την ειρωνεία μου, απευθύνομαι στον μέσο όρο– οι μισοί κλαίμε, οι άλλοι μισοί γελάμε, αλλά όλοι φτάνουμε να αναρωτιόμαστε αν θα βρεθούμε ποτέ αρκετά τυχεροί για να νιώσουμε έναν τέτοιο, παθιασμένο κι αξιοζήλευτο έρωτα. Κι από ‘κει και πέρα, αρχίζει το ντόμινο του «Τι πρέπει να αλλάξω για να γνωρίσω τον άνθρωπο της ζωής μου;». Με την αυτοπεποίθησή μας να ‘χει ποδοπατηθεί απ’ το δευτερόλεπτο που θα μπει αυτή η σκέψη στο μυαλό μας. Και μετά, τι;

Θέλοντας και μη, ας το παραδεχτούμε, όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα αυτή. Είναι η φυσική ακολουθία των πραγμάτων: συνήθεια-ερέθισμα-αυτοκριτική-αλλαγή-πρόοδος-εξέλιξη. Κάπως έτσι, λοιπόν, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε κι εξελισσόμαστε ως προσωπικότητες κι ως άνθρωποι. It’s ok, θα συμφωνήσουμε, μια αλλαγή πού και πού. Σίγουρα, είναι καλύτερο απ’ το να μένουμε στάσιμοι. Το θέμα, όμως, είναι να αλλάζουμε και να εξελισσόμαστε για τους σωστούς λόγους.

Για παράδειγμα, το να αλλάξεις ολόκληρη την κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής σου, επειδή θες να μοιάσεις στον χαρακτήρα που υποδύεται ένας ηθοποιός σε μία ταινία, που το σενάριο λέει ότι θα βρει τον έρωτα της ζωής του, είναι αυτό-υποτίμηση, όχι εξέλιξη. Το να αλλάξεις ολόκληρη την κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής σου επειδή θεωρείς ότι δε σε καλύπτουν πια και θες να πας ένα βήμα παρακάτω, να ανακαλύψεις νέα πράγματα και να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο, ε, ναι, αξίζει!

Και στην τελική, να σου πω κι ένα μυστικό; Όλα αυτά που βλέπεις στις ρομαντικές ταινίες; Ναι… Ψέματα είναι. Και πριν το πάρεις με τον λάθος τρόπο, άφησέ με να εξηγηθώ.

Αρχικά, απ’ τη μία πλευρά, πες μου ποιες είναι οι πιθανότητες να αλλάξεις σχολείο και να βρεθείς (ένα-δυο χρόνια αργότερα) παντρεμένη με έναν βρικόλακα κι έγκυος με το παιδί του. Ρητορική ερώτηση, προχωράμε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα σενάρια παρουσιάζουν εξιδανικευμένους έρωτες τους οποίους μας πουλάνε για προσιτούς, με τη διαφορά ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να τους ζήσουμε ποτέ.

Μπορούμε, λοιπόν, να σταματήσουμε να ελπίζουμε στο γεγονός ότι κάποια στιγμή θα κρατάμε δέκα χιλιάδες πράγματα, θα σκουντουφλήσουμε, θα μας πέσουν και θα ‘ρθει ο έρωτας της ζωής μας να μας βοηθήσει να τα μαζέψουμε. Ναι, μπορεί και να συμβεί, αλλά οι πιθανότητες κλίνουν προς το να τα μαζέψουμε μόνοι μας και να φύγουμε ντροπιασμένοι κι εκνευρισμένοι, με καμιά μελανιά κληρονομιά και πιθανότατα κουτσαίνοντας απ’ την τούμπα. Επόμενο.

Αν πιάσουμε το θέμα απ’ την άλλη πλευρά, θα διαπιστώσεις κι εσύ ότι και πάλι πέφτουμε σε αδιέξοδο.  Ο έρωτας των ρομαντικών ταινιών δεν είναι παρά το ένα δέκατο αυτού που θα ζήσεις εσύ (κι εγώ κι όλοι μας) όταν θα ‘ρθει η στιγμή σου. Αν πιστεύεις ότι οι δύο ηθοποιοί που βλέπεις να ερωτεύονται σε μία ώρα και πενήντα οχτώ λεπτά είναι το ίδιο ερωτευμένοι με τα ζευγαράκια της πόλης που ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά στη μέση του δρόμου κι αδιαφορούν για το τι συμβαίνει γύρω τους, είναι σαν να μου λες ότι στις ταινίες πορνό παίζουν μόνο όσοι αγαπιούνται αληθινά κι όσοι θέλουν να κάνουν παιδιά.

Ο καθημερινός, πραγματικός, έρωτας είναι μακράν καλύτερος από όλα αυτά τα εντυπωσιακά που βλέπεις στο σινεμά. Και δε χρειάζεται ούτε ηρωικές διασώσεις ούτε τίποτα φανταχτερό για να αξίζει. Την πληρότητα την ευτυχία που φέρνει μαζί του θα τα νιώσεις τη στιγμή εκείνη που θα κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, μετά από μια απαιτητική μέρα στη δουλειά, ένα κουραστικό ξενύχτι για διάβασμα ή έναν άσχημο καβγά και θα συνειδητοποιήσεις πως εκεί ανήκεις κι εκεί αποκτούν όλα νόημα. Κι η στιγμή αυτή θα ‘ρθει από μόνη της, χωρίς να το πιέσεις εσύ. Αν το πιέσεις, θα το χάσεις, κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Έτσι, λοιπόν, μπορείς να καταλάβεις γιατί σου λέω ότι οι ρομαντικές κομεντί είναι ένα ψέμα.  Είτε θα σου παρουσιάσουν κάτι τόσο φαντασμαγορικό, που δεν πρόκειται να το ζήσεις ποτέ σου –όχι επειδή δεν το αξίζεις, αλλά επειδή είναι απλώς αδύνατον– είτε θα σου ζωγραφίσουν μια εικόνα τόσο φτωχή, που μια ζωή θα ψάχνεις για το λάθος πράγμα, και τελικά θα χάσεις το σωστό.