Λάθος τα σημάδια ή λάθος τα ερμηνεύσαμε;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, όλοι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους. Όταν γνωρίζεις ένα καινούριο άτομο, και μέχρι να καταφέρεις να το μάθεις, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το ίδιο σου το μυαλό, καθώς προσπαθείς να διαβάσεις τις σκέψεις και τον χαρακτήρα του μέσα απ’ τα λόγια και τις πράξεις του. Κανείς δεν έρχεται στον δρόμο σου με οδηγίες χρήσης, για να ξέρεις τι σημαίνει το κάθε στοιχείο που βλέπεις πάνω του. Και κάπως έτσι, με τον καιρό, αρχίζεις να ψάχνεσαι, να παρατηρείς μοτίβα, συμπεριφορές και σημάδια που θα σε βοηθήσουν να ερμηνεύσεις καλύτερα αυτό που έχεις απέναντί σου.

Όταν η συζήτηση φτάνει στον ερωτικό τομέα, βέβαια, τα πράγματα περιπλέκονται πολύ περισσότερο. Όλος αυτός ο αλγόριθμος που ‘χεις στο κεφάλι σου παύει να ισχύει και, αν ο άλλος δεν είναι ξεκάθαρος απέναντί σου απ’ την πρώτη στιγμή, βρίσκεσαι ξαφνικά κι άθελά σου στο κέντρο ενός κυκλώνα. Όσα λέει κι όσα κάνει μπορεί να ερμηνεύονται με χίλιους δυο τρόπους. Άλλοι θα τα πάρουν σαν φιλική αντιμετώπιση, ενώ ο άλλος θα καίγεται από έρωτα, ενώ άλλοι θα βιαστούν να πουν πως βρήκαν επιτέλους κάποιον να ενδιαφέρεται και θα φάνε τα μούτρα τους, όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι τους βλέπει φιλικά. Τελικά ποιος φταίει, όταν ερμηνεύουμε λάθος τις συμπεριφορές των γύρω μας; Υπάρχει, άραγε, λύση στο πρόβλημα αυτό;

Κάποιοι θα πουν ότι φταίει ο ενθουσιασμός, όταν λανθασμένα πιστεύουμε ότι κάποιος μας βλέπει ερωτικά. Αυθόρμητα και χωρίς να το σκεφτούμε βάζουμε τον εαυτό μας στη διαδικασία να ξεθάβει ψίχουλα πίσω από φυσιολογικές αντιδράσεις πείθοντάς τον ότι, κάπου στο βάθος, κρύβεται ένα δυνατό φλερτ. Πολλοί από μας μπαίνουν ακόμα και στον κόπο να βρουν δικαιολογίες για το γιατί ο άλλος ενδιαφέρεται τόσο, αλλά δε μας το δείχνει.

«Αχ, μωρέ, είναι ντροπαλός», «Ξέρεις, έχει πληγωθεί πολύ στο παρελθόν και δε θέλει να ξαναπεράσει τα ίδια», «Φοβάται ότι δεν ενδιαφέρομαι, ίσως θα πρέπει να του το δείξω για να του δώσω θάρρος». Κι ενώ υπάρχουν κάποιες λίγες εξαιρέσεις κατά τις οποίες όλες αυτές οι δικαιολογίες βρίσκουν βάση κι ισχύουν, ο κανόνας είναι ότι εθελοτυφλούμε, πάνω στον ενθουσιασμό μας, κι επιτρέπουμε στο μυαλό μας να ζωγραφίσει μια κατάσταση που αναπόφευκτα στο τέλος θα μας πληγώσει πολύ.

Απ’ την άλλη, δεν είναι λίγες κι οι φορές που ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας μάς δίνει πράγματι όλα αυτά που εμείς θεωρούμε επαρκή πατήματα για να πειστούμε για τον έρωτά του. Είτε τα λέει στην πλάκα είτε έτσι είναι ο χαρακτήρας του, τις περισσότερες φορές, οι πιο ρομαντικοί του είδους θα τα παρερμηνεύσουν, με τον άλλο να μένει έκπληκτος που κάτι που έλεγε ως αστείο έπιασε τόπο. Στο τέλος θα μας βγάλουν και παρανοϊκούς, κατάλαβες;

Κι όσο κι αν αυτή η ιστορία προκαλεί απογοήτευση και πικρία στους συναισθηματικούς φίλους μας, στην άλλη πλευρά της λίμνης βρίσκουμε τους τύπους που δεν καταλαβαίνουν με τίποτα. Δεν πα’ να έρθει ο ίδιος ο θεός του έρωτα και να τους πει πως ο διπλανός τους τούς έχει καψουρευτεί; Ζήτημα αν θα τον πιστέψουν. Πεπεισμένοι πως ο άνθρωπος που έχουν δίπλα τους τούς βλέπει φιλικά, πληγωμένοι από παρεξηγήσεις του παρελθόντος, οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας είναι η φυσική εξέλιξη των ανθρώπων της προηγούμενης. Αφού έφαγες τα νιάτα σου πέφτοντας πάνω σε τοίχους, βλέποντας φαντάσματα του έρωτα εκεί που δεν υπήρχαν και σχεδιάζοντας τη ζωή σου με βάση τους ανθρώπους που τελικά δεν έδιναν δεκάρα για ‘σένα, ξαφνικά μετατράπηκες σε ένα τυφλό πλάσμα που έμαθε να λαμβάνει κάθε είδους πληροφορία ως φιλική.

Ταυτόχρονα, η αντιμετώπιση που έχεις στους γύρω σου υπάγεται στην ίδια ακριβώς κατηγορία: της φιλίας. Δε δίνεις δικαιώματα, ακόμα κι αν καίγεσαι για τον άλλο. Τα κρατάς όλα μέσα σου κι αρνείσαι να ζήσεις αυτό στο οποίο κάποτε ίσως να πίστευες. Κουβαλάς μπόλικες συναισθηματικές γρατζουνιές και ξέρεις καλά ότι δε θα αντέξεις πολλές ακόμα. Έτσι, αφήνεις τις ευκαιρίες να περάσουν, κάνοντας την πάπια, και ξεχνώντας ότι πλέον έχεις γίνει αυτός που άλλοτε μισούσες.

Πώς βγαίνεις, λοιπόν, από αυτόν τον φαύλο κύκλο; Πού πρέπει να πας για να εκπαιδευτείς στο να διαβάζεις σωστά τα σημάδια που διακρίνεις; Υπάρχει λύση σε όλο αυτό ή μήπως είσαι καταδικασμένος να ζεις σε μία αιώνια απογοήτευση; Και τέλος, πρέπει να αλλάξεις ο ίδιος ή να αλλάξουν όλοι οι γύρω σου;

Αν θες να πάψεις να μπερδεύεσαι και να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, το μόνο που έχεις να κάνεις, για αρχή, είναι μια ενδοσκόπηση. Κοίτα βαθιά μέσα σου και προσπάθησε να ανακαλύψεις αυτό που σε οδηγεί στο να κάνεις τόσα λάθη, να τα βλέπεις όλα αλλιώς. Μήπως έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης, και γι’ αυτό αφήνεις όλες τις ευκαιρίες να ξεγλιστρήσουν μέσα απ’ τα χέρια σου; Ή μήπως είναι επιτηδευμένη η συμπεριφορά σου, σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο, έτσι ώστε να αμυνθείς ενάντια στον πόνο;

Ίσως, ακόμα, να είσαι και πολύ ευκολόπιστος, αν μετράς τα ψίχουλα και βγάζεις πόρισμα. Θες τόσο πολύ να πιστέψεις σε κάτι, που δεν ελέγχεις την κατάσταση στην οποία μπαίνεις. Ξαφνικά παύεις να ακούς τους γύρω σου και πέφτεις στο κενό, επειδή δεν ήλεγξες αν δούλευε το αλεξίπτωτό σου -απλώς το εμπιστεύτηκες.

Αφού μάθεις την πηγή του προβλήματος, βγάλε τα παραμορφωτικά γυαλιά και δες τον κόσμο όπως είναι. Το ένστικτο που λέγαμε στην αρχή, εκείνο που σε ωθεί στο να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον άλλο, υπάρχει εκεί για κάποιο λόγο. Το ότι πολλές φορές το χρησιμοποιούμε λάθος, έχει να κάνει με τον εσωτερικό κόσμο του καθενός. Στο τέλος της ημέρας, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να νικήσει τον άνθρωπο που τα ‘χει καλά με τον εαυτό του.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!