Όλοι σου λένε «να αγαπάς τον εαυτό σου». Στο γράφουν με κόκκινα γράμματα σε τοίχους, σε σημαίες, σε αυτοκόλλητα, στο λένε τραγουδιστά ή με περίσσια θεατρικότητα σαν να έδωσαν το μυστικό της επιτυχίας, έτσι, τσάμπα, απ’ την καλή τους την καρδιά. Κι ύστερα εσύ γυρνάς και τους κοιτάς κουνώντας το κεφάλι, πείθοντας τον εαυτό σου πως αυτό πρέπει να κάνεις, ψάχνοντας όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Ωραία, το έκανες. Έτσι νιώθεις, τουλάχιστον. Σήμερα το πρωί ξύπνησες κι όταν κοίταξες τη φατσούλα σου στον καθρέπτη, της χαμογέλασες και της είπες πως είναι η πιο όμορφη στον κόσμο. Θυμήθηκες όταν σου είπαν πως τα πας καλά στη δουλειά, να κεράσεις τον εαυτό σου μία πάστα, έτσι για να τον καλοπιάσεις που είναι και όμορφος και επιτυχημένος. Κι όταν το βράδυ έπεσες μόνος να κοιμηθείς, δεν έψαξες στο δεύτερο μαξιλάρι το πρόσωπο του ανθρώπου που λείπει από δίπλα σου. Όχι, αυτή τη φορά το μαξιλάρι αυτό το έβαλες κάτω απ’ το δικό σου για να είσαι πιο άνετα. Υπάρχει καλύτερος ύπνος απ’ τον ατομικό σε διπλό στρώμα, άλλωστε;
Μια χαρά τα πας, λοιπόν, και μπράβο σου, σε θαυμάζω. Μα, φιλαράκι, κάπου την πάτησες, γιατί σε βλέπω κάπως. Τι έγινε; Έκλαιγες πάλι; Γιατί; Απογοητεύτηκες, ε; Εμ, λογικό εκεί που πας και μπλέκεις.
Θα μου πεις, θες κι εσύ να ερωτευτείς. Καλός και άγιος ο χρόνος με τον εαυτό σου, αλλά κάπου-κάπου θες κι έναν άνθρωπο να σου κρατήσει τρυφερά το χέρι, να σε βγάλει για ένα ποτό, να σου πει δυο λόγια βουτηγμένα στο μέλι. Θες δυο χείλη να φιλήσεις και δυο χέρια γύρω σου να σε κρατήσουν ζεστό τα κρύα βράδια του χειμώνα. Ξέρεις καλά πως αυτά θα φέρουν σε σένα την άνοιξη μια ώρα αρχύτερα, και δεν κάνεις λάθος. Αρκεί, όμως, καλό μου, να είναι τα σωστά.
Να πού κάνεις λάθος, λοιπόν. Στο πού σε προσφέρεις. Για στάσου, βρε πουλάκι μου, εσύ δεν είπαμε πως σ’ αγαπάς; Εσύ δε θέλεις το καλύτερο για σένα; Τότε τι πας και κάνεις, μου λες;
Ωραία, γνώρισες κάποιον. Και βέβαια να τον γνωρίσεις καλύτερα. Δωσ’ του και χρόνο και χώρο και ό,τι άλλο θέλεις. Πέρασαν δυο βδομάδες και όλα βαίνουν καλώς. Τι καλώς, δηλαδή, που μια φορά έχετε ιδωθεί όλη κι όλη. Σου στέλνει κάθε βράδυ. Και; Περνάει δύσκολη περίοδο. Μήπως εσύ αράζεις σε μια παραλία στην Καραϊβική απ’ το πρωί ως το βράδυ και δεν έχεις άλλη έγνοια; Γι’ αυτό μπορείς και ξεροσταλιάζεις όλη μέρα πάνω απ’ το τηλέφωνο μπας και στείλει ή φροντίζεις να έχεις ελεύθερο χρόνο μπας και αποφασίσει να βγείτε;
Και πες πως βγήκατε. Την ώρα που διάλεξε το πρόσωπο, στο μέρος που το βολεύει. Σίγουρα πρέπει να γίνονται υποχωρήσεις και κάποιος πρέπει να προσπαθεί λίγο παραπάνω, αλλά όχι και τόσο πολύ. Κάπου υπάρχουν και όρια, κι αν εσύ τα περνάς απ’ το δεύτερο ραντεβού, τότε με συγχωρείς που στο λέω, αλλά το πράγμα είναι βέβαιο πως θα στραβώσει. Ή που θα σε εκμεταλλευτεί ή που θα σε βαρεθεί. Δεν υπάρχει άλλη λύση, για το καλό σου το λέω.
Και να που στον ένα μήνα, σου σκάει το τελεσίγραφο πως «δεν είναι σε φάση». Να τα τα κλάματα, οι απογοητεύσεις, τα ρολά τα κατεβασμένα και τα καψουροτράγουδα στις πέντε το πρωί. Εγώ στα έλεγα, μα δε με άκουγες, και τώρα έφαγες τα ωραία μουτράκια σου και ποιος θα σου τα φτιάξει; Και να που τώρα άρχισες πάλι να κοιτάς όλα σου τα ελαττώματα με μισό μάτι. Εσύ δεν ήσουν που αγαπούσες τον εαυτό σου; Πού πήγε όλη αυτή η αγάπη τώρα; Εξανεμίστηκε;
Κάτσε να σου εξηγήσω εγώ τι συνέβη για να μη μπερδεύεσαι. Μα πρώτα, απάντησέ μου στο γιατί έδωσες τόσα σε αυτόν τον άνθρωπο. Άσε, μην απαντάς, θα σου πω εγώ. Επειδή τον ήθελες. Ενθουσιάστηκες και προκειμένου να μην τον χάσεις έβαλες τα δυνατά σου. Και τελικά, τα κατάφερες, τον έδιωξες μακριά.
Εκείνος γιατί δεν έδωσε όσα έδωσες εσύ; Γιατί ίσως να μην ήθελε όσο εσύ. Ίσως να μην ενθουσιάστηκε όσο εσύ, ίσως να μην τον απασχολούσε όσο εσένα το αν θα χαθείτε ή όχι. Και τελικά το απέδειξε, φεύγοντας μακριά σου πριν καλά-καλά πλησιάσει. Άνθρωπος είναι, μπορείς να τον κατηγορήσεις; Όχι, μάτια μου, δεν υπάρχει λόγος.
Γιατί όταν σου λένε να αγαπάς τον εαυτό σου, εννοούν ακριβώς αυτό: να τον αγαπάς αρκετά, ώστε να μη ζητιανεύεις την αγάπη και τη σημασία κανενός. Αν ο άλλος δε σε θέλει ολοκληρωτικά, είναι ελεύθερος να φύγει μακριά σου. Μη διανοηθείς να παλέψεις για να τον κρατήσεις, γιατί στο υπογράφω πως δεν είναι ο σωστός. Ο άνθρωπος που θα έχεις δίπλα σου, καλό θα ήταν να σε εκτιμάει. Να σε κοιτάει στα μάτια και να μην πιστεύει πόσο τυχερός είναι που σε έχει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν θα του δώσεις την καρδιά σου θα την κρατήσει σαν φυλαχτό και θα την προσέχει σαν να είναι δική του.
Όταν σου λένε, λοιπόν, να αγαπήσεις τον εαυτό σου, μη μείνεις στο να αποδεχτείς ή να προσπαθήσεις να βελτιώσεις τα ελαττώματά σου. Μη μείνεις στο να φροντίζεις την υγεία σου και την εμφάνισή σου. Πήγαινέ το ένα βήμα παραπέρα, και ενέταξέ το στον τρόπο που σκέφτεσαι, ακόμα και στις σχέσεις σου. Χίλιες φορές single and ready to mingle παρά σε μία σχέση για την οποία χρειάζεται να παρακαλέσεις. Γιατί η αξιοπρέπεια είναι κομμάτι της αγάπης προς τον εαυτό μας.
Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
