Την αγωνία του τεστ εγκυμοσύνης την περνάς με την κολλητή

Ωχ, όχι. Μόλις τσέκαρες το ημερολόγιό σου. 35 μέρες. 35 μέρες απ’ την τελευταία σου περίοδο. Κάτι πάει λάθος, το νιώθεις. Εσένα πάντα ερχότανε ρολόι. Πού είναι αυτή τη φορά;

Το πρώτο πράγμα που κάνεις; Τηλέφωνο στην κολλητή. Είσαι μόνη στο σπίτι κι έχεις ήδη αρχίσει να φρικάρεις. Της ζητάς να πάει σε ένα φαρμακείο και να σου φέρει ένα τεστ εγκυμοσύνης. Σ’ ακούει περίεργα και ξέρει ότι πρέπει να κάνει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Νιώθεις τον λαιμό σου να στεγνώνει, τα χέρια σου να ιδρώνουν, τις σκέψεις σου να συναγωνίζονται σε ταχύτητα το φως. Θα κάψεις καμιά φλάντζα, αν δεν ηρεμήσεις.

Μισή ώρα αργότερα, το κουδούνι χτυπάει, κι ο ήχος του σε τραβάει έξω απ’ την άβυσσο των πιθανών μελλοντικών σεναρίων που σε ‘χει καταπιεί. Τρέχεις στην πόρτα, τραβάς την κολλητή σου μέσα και κλείνεις βιαστικά, προσέχοντας να μην πάρει χαμπάρι κανείς στην πολυκατοικία. Ούτε έμπορο ναρκωτικών να έβαζες σπίτι σου!

Μέσα στον πανικό σου, την ακούς να σου λέει με σταθερή φωνή να ηρεμήσεις. Σου υπόσχεται πως όλα θα πάνε καλά και πως, ό,τι κι αν γίνει, θα ‘ναι δίπλα σου. Τα ξέρεις όλα αυτά, μα δεν είναι αυτά που θες να ακούσεις. Θέλεις να μάθεις όσο πιο γρήγορα γίνεται τι συμβαίνει στο σώμα σου, τι μπορεί να συμβεί στη ζωή σου.

Έχεις κοκκινίσει απ’ την ένταση και το μόνο που ψάχνεις να βρεις τώρα είναι η σακούλα του φαρμακείου που έχει κρύψει στην τσάντα της. Με το που την εμφανίζει, την αρπάζεις και τρέχεις προς την τουαλέτα. Εκείνη σε ακολουθεί και περιμένει να δει τι θα συμβεί. Αυτό ίσως είναι το πιο δύσκολο τεστ της ζωής σου, κι έχει μόνο μία ερώτηση.

Η αναμονή σε σκοτώνει. Ούτε για πτυχίο να περίμενες. Και τότε πέφτει η ερώτηση που δεν είχες καν σκεφτεί. «Του είπες τίποτα;» Το πιο πιθανό πως δε θα ‘χεις πει λέξη. Δε θες να ανησυχήσεις και τον άλλο, αν δεν υπάρχει, τελικά, λόγος. Ή ίσως δε θες να φορτωθείς και το άγχος του. Είναι εντάξει παιδί κι όσο καιρό (λίγο ή πολύ) μετράτε μαζί δεν υπήρξατε ποτέ επιπόλαιοι, πάντα προσέχατε. Κανονικά δεν υπάρχει λόγος να ‘σαι έγκυος.

Κι εκεί έρχεται στο μυαλό σου εκείνη η σκηνή απ’ τα φιλαράκια. «Τα προφυλακτικά λειτουργούν μόνο το 97% των φορών» είχε πει η Ρέιτσελ κι ο Ρος είχε φρικάρει. Έπαιρνε τηλέφωνα στην εταιρεία για να το επιβεβαιώσει, έκανε ολόκληρο χαμό με φωνές κι υστερίες, κι όλα αυτά επειδή δεν ήθελε να δεχτεί ότι η κοπέλα ήταν έγκυος. Κι εκείνοι ήταν ο Ρος κι η Ρέιτσελ, ένα απ’ τα πιο επικά ζευγάρια. Τι θα γινόταν με σας, αν τα πράγματα έγιναν έτσι με αυτούς; Τι θα γινόταν αν ήσασταν το ίδιο άτυχοι; Αν τα κάνατε όλα σωστά, μα το σύμπαν, ο θεός, η μοίρα, η τύχη –όπως το ονομάζει ο καθένας, τέλος πάντων– είχε άλλα σχέδια για σας;

Τα τρία λεπτά πέρασαν. Ήρθε η ώρα της αλήθειας. Όχι, δεν μπορείς να το κοιτάξεις. Το πασάρεις στην κολλητή σου. Γι’ αυτό είναι οι φίλες, άλλωστε, για να σε βοηθούν στις δύσκολες στιγμές. Το πρόσωπό της αδιάβαστο. Δεν ξέρεις τι νιώθει, δεν μπορείς να καταλάβεις τι είδε. Η καρδιά σου χτυπάει όλο και πιο γρήγορα, όταν σηκώνει το βλέμμα της για να σε κοιτάξει και παγώνεις ολόκληρη. Σε κοιτάζει σοβαρά. Δε θα ‘ναι τα νέα που θες να ακούσεις, φοβάσαι. «Δεν το πιστεύω ότι με έβαλες να πιάσω κάτι που κατούρησες χωρίς λόγο» σου λέει και σκάει στα γέλια. Ίσως να τρέμεις ακόμα, να σου πάρει λίγο χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι έγινε.

Μία γραμμή. Παίρνεις το χαρτί με τις οδηγίες πάλι στο χέρι σου, θες να ‘σαι απόλυτα σίγουρη. Ανακούφιση! Όλα καλά. Η κολλητή σε παίρνει αγκαλιά. Ήξερες ότι ήταν η μόνη που θα μπορούσε να σε καταλάβει, η μόνη που θα σε στήριζε και που θα σε βοηθούσε να μην τρελαθείς. Δεν έκανε περίεργες ερωτήσεις, δε σε έκρινε. Προσπάθησε απλά να σε κάνει να νιώσεις ασφαλής.

Ξαφνικά όλες οι παρανοϊκές σκέψεις που έκανες λίγα λεπτά πριν, σου φαίνονται αστείες. Η φίλη σου, τώρα που ηρέμησες, σε πιάνει στην καζούρα. «Αν ήσουν, εγώ θα το βάφτιζα, ε;». Καλύτερα που δεν ειδοποίησες τον άλλον, περιττός πανικός και για τους δυο σας. Ίσως να φρίκαρε περισσότερο κι από ‘σένα. Είχες, εξάλλου, δίπλα σου το καλύτερο στήριγμα!

Το επόμενο πρωί, αν όχι την ίδια μέρα, η περίοδός σου σού έρχεται κανονικά. Άλλη μία απόδειξη για το πόσο σωματοποιείται το άγχος. Και τώρα που όλα είναι εντάξει, συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη τύχη είναι να ‘χεις πλάι σου μια αληθινή φίλη. Γιατί εκείνη άφησε το πρόγραμμά της, έτρεξε να σου συμπαρασταθεί, να σε βοηθήσει, να σε ηρεμήσει, προσπάθησε να χαλαρώσει τη φρίκη σου κι έμεινε δίπλα σου, όσο κι όπως την είχες ανάγκη. Τώρα πια ξέρεις πως εκείνη θα θέλεις να ‘χεις δίπλα σου κι όταν θα περιμένεις μια θετική απάντηση απ’ αυτό το τεστ.