Το φλερτ είναι σαν έρευνα αγοράς

Όταν κάποιος είναι ελεύθερος, ο κόσμος είναι ένας τεράστιος ωκεανός από πιθανότητες κι επιλογές, κι εκείνος ο δύτης που εξερευνάει τον βυθό του. Κολυμπώντας μέσα σε μια ήρεμη θάλασσα, με περιπέτειες κι άγνωστους κινδύνους να ελλοχεύουν σε κάθε γωνιά, ο δύτης βουτάει όλο και πιο βαθιά, μέχρι να βρει αυτό το οποίο ψάχνει, το μαργαριτάρι του.

Στην πορεία του, θα δοκιμάσει πολλά όστρακα και κοχύλια. Κάποια από αυτά θα ‘ναι όμορφα, εντυπωσιακά, δυσεύρετα κι ελκυστικά. Μα, ταυτόχρονα, ίσως και να ‘ναι κούφια, κενά, να μην αξίζουν. Ο δύτης θα μαζεύει πολλά μαζί στην αγκαλιά του, με την ελπίδα πως κάποιο από αυτά θα αξίζει τον χρόνο και την ενέργειά του. Και, όταν τελικά θα βγαίνει έξω απ’ το νερό για να ζυγίσει τους θησαυρούς που ανακάλυψε, θα κάνει το ξεσκαρτάρισμά του και είτε θα γυρνάει σπίτι του παρέα με τα λάφυρά του είτε θα ξαναβουτάει προς αναζήτηση άλλων.

Δεν είναι κακό που ο δύτης ποντάρει σε πολλά όστρακα κάθε φορά. Η δουλειά του είναι ξεκάθαρη, όπως κι οι προθέσεις αλλά κι ο σκοπός του. Θέλει να βρει το καλύτερο για ‘κείνον, αυτό που του ταιριάζει, αυτό που θα τον μαγέψει, που θα αξίζει τα πιο πολλά. Τα όστρακα δεν πρέπει να απογοητεύονται, αν ο δύτης τα ξαναρίχνει στο νερό. Ίσως δεν ήταν αυτό που έψαχνε εκείνος, ίσως να ήταν λάθος να τα πάρει μαζί του. Ίσως, κάποτε, να ‘ρθει κάποιος άλλος δύτης να τα μαζέψει.

Όταν κάποιος είναι ελεύθερος, οι άνθρωποι που συναντά είναι σαν μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, κι εκείνος σαν τον οδηγό που, με ορισμένο μπάτζετ και γούστο, ψάχνει για τη νέα κούρσα του.

Ο οδηγός θα κοιτάξει πολλά αμάξια, κάποια παλιά, κάποια καινούρια, κάποια γρατζουνισμένα απ’ το παρελθόν και κάποια λαμπερά και τέλεια, που όμως έχουν πολλά χιλιόμετρα και τεχνικά προβλήματα, που μόνο ο μηχανικός του θα μπορέσει να διακρίνει. Ο οδηγός θα μελετήσει το κάθε όχημα ξεχωριστά, χωρίς να δώσει καμία υπόσχεση στον σχεδόν πρώην ιδιοκτήτη ότι θα τα αγοράσει. Θα τα οδηγήσει, κάνοντας ένα test drive για να δει αν του ταιριάζουν, θα επισκεφτεί μαζί τους διάφορους φίλους του μηχανικούς για να πάρει γνώμες, κι είτε θα προχωρήσει στην καινούρια επένδυση είτε θα ψάξει να βρει κάτι άλλο.

Τα αυτοκίνητα που μένουν πίσω, δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι δεν είναι αρκετά καλά. Ίσως να μην ήταν αυτό που έψαχνε ο άνθρωπος που τα δοκίμασε, μα μαζί πέρασαν όμορφες στιγμές που θα θυμούνται κι οι δύο. Τώρα, αργά ή γρήγορα, κάποιος άλλος οδηγός θα έρθει να τα υιοθετήσει. Κάποιος άλλος θα επενδύσει σε αυτά, ίσως πολλά περισσότερα απ’ τον προηγούμενο. Και κάποια μέρα θα γίνουν κι αυτά οδηγοί, που θα βγουν στην αγορά ψάχνοντας το αμάξι που τους ταιριάζει ή το μαργαριτάρι τους.

Όχι, οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα, ούτε πρέπει να τους φερόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Ο κόσμος, όμως, διέπεται από κάποιους κανόνες, άγραφους κι αυστηρούς, που δεν μπορούν να αλλάξουν από έναν και μόνο άνθρωπο. Όταν κάποιος είναι ελεύθερος, ελεύθερος απ’ τον έρωτα και τα δεσμά του, δηλαδή, βγαίνει στον κόσμο κι αναζητά –συνειδητά και μη– κάποιον άλλο άνθρωπο, που συμπίπτει με κάποιες ορισμένες προδιαγραφές. Στις μέρες μας, όμως, οι επιλογές που ανοίγονται μπροστά μας κατά την αναζήτησή μας αυτή είναι τόσες πολλές που μία έρευνα αγοράς επιβάλλεται, εφόσον δε θέλουμε να χαρίσουμε τον εαυτό μας στον πρώτο τυχόντα.

Το να ‘ναι κάποιος αδέσμευτος και να παίζει σε διάφορα ταμπλό δεν είναι ούτε βρόμικο ούτε αφύσικο. Είναι ο μόνος τρόπος να εκμεταλλευτεί όσες περισσότερες ευκαιρίες μπορεί, μέχρι να καταλήξει –ή κι όχι– σε μία από αυτές. Απ’ τη στιγμή που θα γίνει η διαλογή αυτή, βέβαια, η προηγούμενη συμπεριφορά του δεν είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, το γεγονός ότι έχει παίξει και –πιθανώς– χορτάσει από ερωτικές περιπέτειες, τον καθιστά απόλυτα πιστό στην εντελώς συνειδητή κι ιδανική επιλογή του.

Βασική προϋπόθεση, φυσικά, για να μη θεωρηθεί ανήθικη αυτή η έρευνα αγοράς, είναι ο καταναλωτής να μην παίζει βρόμικα. Οφείλει να ‘ναι ξεκάθαρος απ’ την αρχή, δηλώνοντας ότι βρίσκεται σε μια φάση αναζήτησης και δοκιμής, και να μη δεσμευτεί αν δεν έχει κλείσει όλους τους υπόλοιπους ανοιχτούς λογαριασμούς του. Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ δεν αγοράζουμε υλικά αγαθά, αλλά πολιορκούμε ανθρώπινες καρδιές, εύθραυστες κι άξιες σεβασμού απ’ όλες τις απόψεις. Το παν σε αυτό το παιχνίδι είναι τα όρια, το αίσθημα της ευθύνης κι η ειλικρίνεια, που θα πρέπει να στελεχώνει την κάθε προσέγγισή μας.

Το παιχνίδι του έρωτα είναι όμορφο μα κι επικίνδυνο. Απαιτεί πλήρη έλεγχο της εκάστοτε κατάστασης, όσο δύσκολο κι αν μπορεί να αποβεί αυτό τις περισσότερες φορές. Με τους ανθρώπους δεν έχει το δικαίωμα να παίζει κανείς, κι ούτε είναι ανεκτό το να καταχράται ο καθένας τα συναισθήματα, την ενέργεια και την αφοσίωση κάποιου άλλου.  Εφόσον, όμως, παίζεις δίκαια, και δε σκοπεύεις να πληγώσεις κανέναν, το να ‘σαι ανοιχτός σε διάφορες επιλογές είναι απόλυτα δικαιολογημένο.

Βγες, λοιπόν, στη θάλασσα, βούτα μέσα στο κύμα, παίξε με τις ταχύτητες κι ανέβασε στροφές, μέχρι να ανακαλύψεις το καλύτερο σενάριο για ‘σένα.