Το κατάλληλο άτομο την ακατάλληλη στιγμή

Θυμάσαι εκείνον τον άνθρωπο που πίστευες ότι ήταν ιδανικός για ‘σένα, κι όμως σου απέδειξε το αντίθετο; Θυμάσαι εκείνη τη σχέση που, ενώ δε θα ‘πρεπε, είχε πολλά προβλήματα, και τελικά έληξε άδοξα; Ή εκείνη που δεν ξεκίνησε καν, επειδή δεν το επέτρεψαν οι συνθήκες;

Μία απ’ τις πιο άτυχες στιγμές της ερωτικής σου ζωής θα ‘ναι το να γνωρίσεις το κατάλληλο άτομο την ακατάλληλη στιγμή. Να βρεις επιτέλους εκείνον τον άνθρωπο που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα σου, φτιαγμένος για να ικανοποιήσει κάθε σου φαντασίωση, κάθε σου επιθυμία και κάθε σου ανάγκη, και να τον χάσεις, εξαιτίας της κακιάς στιγμής, εκείνης που αποφάσισε για ‘σένα, χωρίς την άδειά σου.

Έχεις ακούσει ποτέ κανέναν να λέει πως σε θέλει, αλλά ότι δεν είναι σε καλή περίοδο; Το έχεις πει ποτέ ο ίδιος; Σου ‘χει τύχει να γνωρίζεις μέσα στο κεφάλι σου πως κάποιος αποτελεί το ιδανικό σου ταίρι, μα η ρημάδα η καρδιά σου να ονειρεύεται το πρόσωπο κάποιου άλλου; Ελέγχει, αλήθεια, τόσο πολύ ο χρόνος τη ζωή μας, ή μήπως τον χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία για εκείνα που φοβόμαστε να κυνηγήσουμε; Πού πήγε η μαγκιά της θεωρίας του «Όταν θέλεις κάτι, το κάνεις ο κόσμος να χαλάσει»;

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Ο χρόνος είναι μία πολύ ύπουλη διάσταση. Άλλες φορές τρέχει πιο γρήγορα κι από νερό σε καταρράκτη, άλλες πάλι σταματά εντελώς, κι άλλες περνάει αργά, ίσα για να σε βασανίσει. Όποτε κοιτάς το ρολόι σου, όμως, φαίνεται να κινείται με τον ίδιο ρυθμό, αποδεικνύοντάς σου ότι δεν μπορείς να τον ελέγξεις, ότι θα ‘σαι πάντοτε έρμαιό του.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο χρόνος παίζει πονηρά παιχνίδια και στις σχέσεις που αναπτύσσουμε ως άνθρωποι, κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Σχέσεις φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές, χωρισμένες με τη βία σε δύο κατηγορίες: σε εκείνες που έρχονται την κατάλληλη στιγμή και σε εκείνες που –λες και μας κοροϊδεύουν– περνούν από μπροστά μας σε περίοδο που δεν μπορούμε ούτε να τις αγγίξουμε, και μένουμε απλά να τις κοιτάμε καθώς χάνονται στον χρόνο.

Πόσες ευκαιρίες έχουν χαθεί, άραγε, έτσι, άδικα; Πόσες φορές σου ‘χει τύχει να γνωρίσεις ένα πρόσωπο που, αν ερχόταν σε άλλη περίοδο της ζωής σου, θα ήταν ιδανικό για ‘σένα, για το τι ζητάς και για το τι ψάχνεις; Είναι αλήθεια κρίμα να χάνεις τον έρωτα λόγω κακού timing. Αλλά πόσο ισχύει αυτό σαν γεγονός, αλήθεια;

Θυμήσου αυτό το πρόσωπο, μην το αφήσεις να φύγει απ’ το μυαλό σου. Τι θα γινόταν αν αυτός ο άνθρωπος ερχόταν τώρα, όπως ήρθε και τότε; Θα ήσουν πιο έτοιμος να αναγνωρίσεις την αξία του και να ζήσεις μαζί του; Θα ήταν τα πράγματα καλύτερα, χειρότερα ή ίδια; Τι ήταν αυτό που σας έσπασε ή που δε σας επέτρεψε να δοκιμάσετε καν ο ένας τον άλλο; Η στιγμή; Η ψυχολογία σας; Η κατάστασή σας; Η απόσταση;

Ίσως, πράγματι, να ‘ναι έτσι. Ίσως, όντως, να μην έπρεπε να γίνει –ό,τι ήταν αυτό που δε σου συνέβη, τελικά– γιατί δεν ήταν η κατάλληλη περίοδος. Ως άνθρωποι, η αλήθεια είναι ότι δεν παύουμε να εξελισσόμαστε, να μεγαλώνουμε και να αλλάζουμε. Ο χρόνος περνάει από πάνω μας και μας επηρεάζει με κάθε δυνατό τρόπο, κάνοντας τις επιθυμίες και τα σχέδιά μας να μοιάζουνε αστεία, όταν κάποια μεγαλύτερη δύναμη –ονόμασέ την όπως θες, θεό, σύμπαν, τύχη, μοίρα– αποφασίζει ότι δεν είναι η σωστή ώρα ή η κατάλληλη περίοδος για κάτι, για οποιονδήποτε λόγο.

Έχεις παρατηρήσει, φαντάζομαι, ότι, όσο κι αν προσπαθείς για να κατακτήσεις κάτι, κάποια πράγματα είναι απλά πάνω απ’ τις δυνάμεις σου. Κάποια πράγματα απλά δεν τα ελέγχεις, όπως για παράδειγμα το πότε θα γνωρίσεις κάποιον, πότε θα νιώσεις κάποιο συναίσθημα, ή πότε κι αν ο άλλος θα το ανταποδώσει. Ό,τι, λοιπόν, δεν είναι στο χέρι σου, αν το καλοσκεφτείς, είναι συνήθως στο χέρι του καλύτερου γιατρού. Κι όταν ο χρόνος αναλαμβάνει μια υπόθεση, εμείς ίσως να οφείλουμε να υποχωρούμε.

Μην πτοείσαι, όμως. Αν ο άνθρωπος εκείνος που αναδύθηκε τώρα στο μυαλό σου είναι πράγματι ιδανικός για ‘σένα, δε θα χαθεί. Θα ξαναβρείτε την ευκαιρία που χάσατε, θα ξανάρθετε κοντά, θα ξανασυναντηθείτε. Ίσως τότε να μην ήσασταν έτοιμοι, ίσως τότε να κάνατε περισσότερο κακό παρά καλό ο ένας στον άλλο. Ίσως στο μέλλον –το μακρινό ή το κοντινό– να το ξαναπιάσετε απ’ την αρχή. Ίσως, πάλι, οι δρόμοι σας να μην ξανασυναντηθούν ποτέ, και να μείνετε με μια τρυφερή ανάμνηση, και τίποτε παραπάνω. Αυτό δεν αποκλείει το να βρείτε κάτι καλύτερο ή δυνατότερο στον δρόμο σας.

Κι αφού αυτές είναι οι μόνες πιθανές περιπτώσεις που έχεις μπροστά σου, δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι. Συνέχιζε να ελπίζεις και να ερωτεύεσαι, κι εμπιστεύσου τον χρόνο∙ σίγουρα έχει κάποιον άσο στο μανίκι του.