Το «περίμενε» δεν έχει θέση στον έρωτα

Δεν υπάρχουν κανόνες στην αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα που να την ορίζει απόλυτα ή να την περιορίζει, να την ταριχεύει και να την κατηγοριοποιεί.

Η αγάπη είναι μία και ταυτόχρονα διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Δεν ακολουθεί στρατηγικές ή πεπατημένες, δεν εγκλωβίζεται σε εκβιασμούς κι υποτιθέμενες εκβάσεις. Η αγάπη σε εκπλήσσει, σε κερδίζει και σε κυριαρχεί.

Όλα ξεκινούν με τον έρωτα, που έχοντας την αφέλεια ενός μωρού, αψηφά τη λογική κι εμπιστεύεται τυφλά. Σε πετυχαίνει πάντα με διαβολική ακρίβεια, αναποδογυρίζει ολόκληρο τον κόσμο σου, σε κάνει να χάνεις κάθε σταθερά, κάθε αξιοπρέπεια, κάθε εαυτό. Και πάνω που νομίζεις ότι κρατάς ακόμα τον έλεγχο, συνειδητοποιείς ότι τα χέρια σου αντ’ αυτού είναι γεμάτα τριαντάφυλλα, κατακόκκινα κι ευωδιαστά μα και με κάμποσα αγκάθια.

Υπάρχουν βιβλία ολόκληρα, τραγούδια, ντοκιμαντέρ, ταινίες, εκατομμύρια αφιερώματα γι’ αυτό ακριβώς το σημείο των ερωτικών σχέσεων: την αρχή. Τα πρώτα ραντεβού, τα πρώτα φιλιά, τα πρώτα βλέμματα. Οι πρώτες στιγμές που φτιάχνεις με έναν άνθρωπο που σου αρέσει, εκείνες που είτε θα γίνουν η βάση για μια ωραία και διαρκή στον χρόνο περιπέτεια είτε θα γίνουν στάχτη και θα εξαφανιστούν στο πρώτο φύσημα του ανέμου. Όπως και να ‘χει, όλοι τις απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές. Τόσο που καμιά φορά τις αφήνουμε να μας παρασύρουν.

Και κάπου εδώ μπαίνουν οι κανόνες, εκείνοι τους οποίους κάποιοι απεχθάνονται με όλη τους την ψυχή. Βλέπεις, όταν μέσα στην τρέλα της εποχής μας καταφέρνεις να βρεις ένα άτομο που σε ενδιαφέρει, που μοιράζεται την τρέλα σου και σε καταλαβαίνει, δεν είναι λογικό να εμποδίζεις τον εαυτό σου απ’ το να ζει κάθε στιγμή μαζί του στο έπακρον.

Κατά καιρούς ακούμε πολλές αμπελοφιλοσοφίες με κέντρο τη λέξη «περίμενε». Δημοφιλέστερη από αυτές τις παροτρύνσεις αναμονής είναι αυτή που αφορά το κομμάτι σεξ. Ποιος θέλει, άλλωστε, να χρησιμοποιηθεί απ’ το εν δυνάμει αμόρε του; Ποιος θέλει να περαστεί για απελπιστικά διαθέσιμος ή λύση ανάγκης; Ποιος θέλει να φέρει την πινακίδα “booty call”, ενώ στο κεφάλι του το πάει προς σχέση; Πώς μπορεί κανείς να ‘ναι σίγουρος ότι θα τα αποφύγει όλα αυτά;

Θα σου πουν να περιμένεις, να μην το κάνεις απ’ την αρχή, ακόμα κι αν το νιώθεις. Θα σε πείσουν πως έτσι θα εξασφαλίσεις αυτά που χρειάζεσαι, αυτά που αναζητάς. Αν πετύχει, θα ‘σαι πλέον βέβαιος ότι ο έρωτας βασίζεται σε συγκεκριμένες θεωρίες. Αν δεν πετύχει, θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου που δεν ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές -κι όμως, δεν έκανες πουθενά λάθος.

Μην παιδεύεσαι άδικα, ο έρωτας είναι το πιο τυχερό παιχνίδι του κόσμου. Γι’ αυτό χαρακτηρίζεται από φράσεις όπως το «όλα ή τίποτα». Κάθε τζογαδόρος ξέρει ότι υπάρχουν συγκεκριμένα συστήματα, μα πάντα υπάρχει κι ο παράγοντας «τύχη». Κι εφόσον στο παιχνίδι αυτό δεν υπάρχει κανείς να εξαγοράσεις, οι πιθανότητές σου να κερδίσεις είτε παίξεις με σύστημα είτε χωρίς είναι 50/50. Μην ξεχνάς, όμως, ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.

Γιατί υπάρχουν, τότε, τόσοι κανόνες, θα ρωτούσε κάποιος εύλογα. Τι είναι αυτό που έκανε τους ανθρώπους να τους δημιουργήσουν, αν δεν πρόκειται για αδιαμφισβήτητα ορθά βήματα προς την αληθινή αγάπη;

Ανασφαλείς δικαιολογίες. Οι κανόνες που φτιάχνουμε είναι δικαιολογίες, όχι οδηγίες. Αν κάτι δε δουλέψει, το ρίχνουμε εκεί. Τι πιο εύκολο απ’ το να αποβάλει κανείς από πάνω του την ευθύνη, για οποιοδήποτε ζήτημα; Ένας τρόπος να εξηγήσουμε κάτι ανεξήγητο, κάτι παράξενο, κάτι που κανένας δεν μπορεί να μας περιγράψει με απλά, σαφή, λόγια: τον ίδιο τον έρωτα.

Μην απογοητεύεσαι, όμως. Πέρα απ’ το να ‘σαι ο εαυτός σου, να κάνεις ό,τι νιώθεις κι ό,τι σκέφτεσαι και να ‘χεις ανοιχτά τα μάτια σου για να μη χάσεις καμία ευκαιρία, δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω που θα χρειαστεί να κάνεις για να σε βρει ο έρωτας. Δεν υπάρχουν μαγικά κι ιεροτελεστίες. Τα βουντού είναι ντεμοντέ κι οι κανόνες  μάλλον άχρηστοι και πολυφορεμένοι.

Ο έρωτας κι η αγάπη είναι πολύ πιο απλά συναισθήματα απ’ ό,τι πιστεύεις. Ο λόγος που δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε δεν είναι η πολυπλοκότητά τους αλλά η ουσία τους. Μας έπεισαν πως είναι φρόνιμο να περιμένουμε, μα πόσο να περιμένεις πια; Δεν πρέπει να κάνεις κάτι κι εσύ;

Στην τελική, το αν θα πέσεις στο κρεβάτι εξαρχής δεν είναι αυτό που θα προσδιορίσει την πορεία της σχέσης σου. Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια του άλλου, να καταλαβαίνουμε ενστικτωδώς το τι έχει να μας προσφέρει, το πόσο ταιριάζουμε, το τι μπορούμε να δεχτούμε και να δώσουμε σε αυτόν. Δε χρειάζεται να παίξεις κανέναν απολύτως ρόλο, λοιπόν. Δε χρειάζεται να τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι. Αυτό που σου βγάζει ο άλλος αρκεί για να λύσει όλα σου τα προβλήματα.

Κάνε ό,τι νιώθεις, λοιπόν, και πάψε να μετράς τα ραντεβού, αναμένοντας τη στιγμή που επιτρέπεται να εκδηλωθείς.