Όταν το μεταξύ σας ούτε με λεξικό δεν ορίζεται

Δύο. Στην αρχή ήσασταν μόνο δύο. Δύο φίλοι. Το ξεκίνημα της ιστορίας σας δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αυτά τα ωραία και καλογυρισμένα intro των friends fallen in love ταινιών. Αχώριστοι από παιδιά ή και όχι, πάντα αισθανόσουν μια σύνδεση ιδιαίτερη ανάμεσά σας και πολλές φορές έβρισκες τον εαυτό σου να δυσκολεύεται να το προσδιορίσεις. Καμία λογική δεν ήταν αρκετά καλή να το ερμηνεύσει.

Αυτός ο άνθρωπος που ακόμα και αν δεν κουβαλούσατε την ίδια τρέλα θα σ’ αγαπούσε εξίσου ακόμη κι αν είχες έλλειψή της ή την είχες σε μεγαλύτερες ποσότητες από τις συνηθισμένες. Ο χρόνος που περνούσατε μαζί ευχόσουν να είναι ατελείωτος και σε γέμιζε μια κρυφή χαρά όταν άκουγες το ίδιο κι από την άλλη πλευρά. Μπορούσατε να μιλάτε για τα πάντα ανοιχτά, όπως δε θα μπορούσατε με άλλους ενδεχομένως. Προτάσεις που θα τις ολοκλήρωνε πριν προλάβεις να τις ξεστομίσεις, ή καν να τις σκεφτείς.

Συναισθήματα που δεν ήθελες να τους δώσεις όνομα καθώς δεν είχες αντιληφθεί, ή μάλλον βρισκόσουν σε άρνηση να εξηγήσεις στον εαυτό σου γιατί εξ αρχής βρέθηκες να τα αισθάνεσαι. Το πρώτο καμπανάκι πως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν έρχεται με το πράσινο λαμπάκι της ζήλιας, ξέρεις, αυτό που δυσανασχετείς με όλες. μα με όλες, τις επιλογές που κάνει, περιστασιακές και μη. Αστεία και σπόντες που πίσω κρύβουν μια ανασφάλεια μη χάσεις τη θέση σου.

Κι όταν έρχεται η στιγμή που αντιμετωπίζεις την αλήθεια; Αντικρίζεις το ίδιο άτομο αλλά πλέον αλλιώς. Ξέρεις πολύ καλά πως όποια κι αν είναι η κατάληξή σας δεν μπορείτε να επιστρέψετε εκεί όπου ήσασταν πριν. Ουσιαστικά αγοράζεις ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για να πας από τη χώρα του Εμείς-Είμαστε-Μόνο-Φίλοι στην άγνωστη χώρα του Μήπως-Είμαστε-Ερωτευμένοι;

Πάρτε ως παράδειγμα τη μέρα που αντί να επιλέξετε τη κλασική σας πίτσα θα πάρετε μια με ανανά ή αντζούγιες ή τέλος πάντων οτιδήποτε που δε θα ρισκάρατε να δοκιμάσετε προηγουμένως. Αλλά το θέλετε και πιστεύετε -ή μάλλον θέλετε να πιστέψετε πολύ σε αυτό-, πως αυτή η πίτσα με τον ανανά θα σας κάνει ευτυχισμένους. Η πρώτη μπουκιά ίσως είναι απογοητευτική, δεν μπορείτε να διακρίνετε τη γεύση όλων αυτών των υλικών συνδυαστικά. Μοιάζει, θα έλεγα, με το πρώτο διάστημα όπου έχοντας συνειδητοποιήσει τα συναισθήματα που τρέφετε, αποφασίζετε να συνεχίσετε μαζί πλέον ως κάτι άλλο. Αν εσείς ήσασταν η νόστιμη και λαχταριστή πίτσα τότε ο ανανάς θα είναι η νέα σας σχέση. Μετά την πρώτη μπουκιά δοκιμάζεις ξανά, δεν την αφήνεις. Διαπιστώνεις πόσο καλά έκανες που βγήκες από τη ζώνη άνεσής σου και δοκίμασες μια νέα γεύση. Ξαφνικά ο συνδυασμός μοιάζει ακαταμάχητος.

Τα πράγματα αλλάζουν ανάμεσά σας όπως και οι υπάρχουσες ισορροπίες μετασχηματίζονται για να εξυπηρετήσουν τη νέα σχέση που προκύπτει. Αρχικά αποδεχτείτε ότι δε θα λύνετε τους τσακωμούς σας με τον ίδιο τρόπο. Οι λεγόμενες τακτικές συμφιλίωσης που υιοθετούσατε από κοινού πλέον θα χάσουν τη λειτουργικότητά τους μιας και νέα συναισθήματα μπλέκονται στη μέση. Το πώς θα ξεδιαλύνετε τα προβλήματα που θα προκύπτουν ίσως μοιάζει με πρόκληση ανυπέρβλητη, αλλά δεν είναι έτσι. Όταν θες, σίγουρα θα βρεις τον τρόπο να το καταφέρεις.

Όλα, καλά και κακά, σίγουρα αποτελούν όχι μία αλλά αρκετές διαφορετικές πραγματικότητες που ανήκουν σε πολλές ψυχούλες που δεν έχουν ιδέα τι στο καλό σχέση έχουν εκεί έξω και πάνε από το φιλικό στο -θέλω να σε βάλω κάτω- και ξανά πίσω. Μην κάνετε όμως πίσω επειδή τα συναισθήματα έγιναν πιο δυνατά. Η ζωή κυλάει και μαζί της και οι στιγμές μας που περνάνε από μπροστά μας με ταχύτητα φωτός. Ίσως η ευτυχία, αυτό που στην πραγματικότητα έχουμε ανάγκη να είναι ακριβώς δίπλα μας, κάτω από τη μύτη μας. Μην αναλώνεστε στην υπερ-ανάλυση για την κατάληξή σας ή για το όποιο μετά σας περιμένει. Άλλωστε είναι τύχη να ερωτευτείς το καλύτερό σου φιλαράκι. Δεν ξέρω ποιος το είπε, μα κάτι θα ήξερε.