«Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα», λέει το γνωστό άσμα. Ξέρεις, εκείνη που βγάζει τα καλύτερα παιδιά. Εκτός όμως από τα καλύτερα παιδιά, έχει βγάλει και κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες σε όλους τους χώρους που άφησαν το στίγμα τους, μας συντρόφευσαν και εξακολουθούν να μας συντροφεύουν, και ενέπνευσαν πολλούς νέους που θέλησαν να ασχοληθούν με τις τέχνες. Με τυχαία σειρά, πάμε να θυμηθούμε κάποιους από αυτούς;
1. Νίκος Παπάζογλου
Ας ξεκινήσουμε την καταγραφή μας από τον μεγάλο Νίκο Παπάζογλου. Ο τραγουδοποιός που απέδειξε πως το μπαγλαμαδάκι μπορεί να είναι ροκ και καθιέρωσε το κόκκινο φουλάρι. Ποιος αλήθεια δεν έχει κλάψει με το «Κανείς εδώ δεν τραγουδά», δεν έχει νοσταλγήσει με τον «Αύγουστο»; Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων που έφυγε ήσυχα από τη ζωή, όπως και έζησε ήσυχα. Τα τραγούδια του όμως θα ακούγονται πάντα.
2. Κώστας Βουτσάς
Ο αιώνιος έφηβος. Ο αγέραστος. Τι μπορούμε αλήθεια να πούμε για τον μεγάλο αυτό ηθοποιό; Σαν Ευτύχιος Κοπέογλου στην ταινία «Το ανθρωπάκι» ή σαν Τζακ Ιακωβίδης στην ταινία «Νύχτα γάμου» ενσάρκωσε τον Θεσσαλονικιό με μεγάλη επιτυχία και χάρισε το γέλιο σε αφθονία.
3. Ζωή Λάσκαρη
Αναμφισβήτητα μια από τις πιο όμορφες Ελληνίδες ηθοποιούς. Το 1959 κατέκτησε τον τίτλο της Σταρ Ελλάς, αλλά στην πορεία την κέρδισε η υποκριτική. Αν και πολυτάλαντη, μιας και διέπρεψε σε μιούζικαλ της εποχής, άφησε το στίγμα της σε κοινωνικές ταινίες όπως η «Στεφανία» ή ο «Κατήφορος», καθώς δε δίστασε να γυρίσει τολμηρές σκηνές για την εποχή και να αναστατώσει όλο τον πληθυσμό.
4. Γιάννης Δαλιανίδης
Μιλώντας για ελληνικές ταινίες και για μεγάλους ηθοποιούς, δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα και ο μεγάλος Σαλονικιός σκηνοθέτης που τους ανέδειξε, ο Γιάννης Δαλιανίδης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής και χορογράφος, ωστόσο από το 1961 που ξεκίνησε η συνεργασία του με τη Φίνος Φιλμ, μας χάρισε πολλές ταινίες που πραγματικά μεγάλωσαν γενιές και γενιές.
5. Ντίνος Χριστιανόπουλος ή -κατά κόσμον- Ντίνος Δημητριάδης
Ο ποιητής που μας χάρισε η Θεσσαλονίκη. Ένας αντισυμβατικός ποιητής με στίχο καυστικό, σχεδόν ειρωνικό. Το 2011 αρνήθηκε να δεχτεί την τιμητική διάκριση με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, καθώς θεωρεί πως κάθε μορφή βράβευσης είναι υποτιμητική μιας και αυτός που βραβεύει απλώς αναγνωρίζει το έργο κάποιου που στην ουσία θεωρεί κατώτερό του και που παραδέχεται πως έκανε κάτι μεγάλο. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από πολλούς Έλληνες συνθέτες, όπως ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις.
6. Σταύρος Κουγιουμτζής
Άλλος ένας μεγάλος στιχουργός και συνθέτης, που συνέδεσε το όνομά του με τη λαϊκή μουσική. Ίσως να μην είναι και τόσο γνωστός στις νεότερες ηλικίες, ωστόσο τραγούδια του όπως το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», «Κάπου νυχτώνει», ανέδειξαν πολλούς μεγάλους τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου και ο Γιάννης Πάριος.
7. Διονύσης Σαββόπουλος
Ο θείος Νιόνιος. Η ψυχή του ελληνικού νέου κύματος. Για χάρη της μουσικής εγκατέλειψε τις σπουδές του ως δικηγόρος και χαρακτηρίστηκε για τις ιδιαίτερες πεποιθήσεις του κόντρα στο καθεστώς της εποχής. Ρομαντική ψυχή, μας χάρισε μεγάλα, αλλά και διαχρονικά τραγούδια, όπως η «Συννεφούλα» και η «Θαλασσογραφία» που όλοι ερωτευτήκαμε, αλλά και ταξιδέψαμε ακούγοντάς τα.
8. Γιάννης Αγγελάκας
Φυσικά και δε θα μπορούσε να μην υπάρχει εκπρόσωπος από τη Θεσσαλονίκη στην ελληνική ροκ μουσική σκηνή. Από Dj στο πάλαι ποτέ θρυλικό ροκ μπαρ Berlin στην περίφημη οδό Προξένου Κορομηλά, τίμησε αλλά και ανέδειξε όσο λίγοι την ελληνικό ροκ με την μπάντα του, τις Τρύπες. Ένας γνήσιος ροκάς που τιμήθηκε με το βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας και Κινηματογράφου για το soundtrack της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά». Ωστόσο το στίγμα του το είχε ήδη αφήσει με τις -ας μου επιτραπεί η έκφραση- κομματάρες του, όπως το «Δε χωράς πουθενά», «Αμνησία», «Ταξιδιάρα Ψυχή» και πόσα άλλα.
9. Δημήτρης Ζερβουδάκης
Ο έντεχνος της παρέας. Με τη βελούδινη φωνή του και τους άκρως ποιητικούς του στίχους, ο Δημήτρης αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο της γενιάς των μεταγενέστερων μουσικών μας που με τους στίχους και τις μελωδίες του μας ταξιδεύει από «Τα ψηλά στα χαμηλά» και στην «Πλατεία Ναυαρίνου», βγάζοντας ένα αίσθημα γλυκιάς μελαγχολίας.
10. Ζωζώ Σαπουντζάκη
Η επονομαζόμενη και ως Βασίλισσα της νύχτας. Η αειθαλής Θεσσαλονικιά. Δεν ήταν ηθοποιός, δεν ήταν τραγουδίστρια. Ήταν πολύ και απ’ όλα. Η γυναίκα που καθιέρωσε τις ερωτικές εμφανίσεις στις πίστες και πολλοί διάσημοι, αλλά και πλούσιοι Έλληνες της εποχής κυριολεκτικά έκαιγαν τα λεφτά τους για χάρη της. Με το μπρίο και τον αρχοντικό της αέρα ήξερε πως να καίει καρδιές. Και το έκανε με μεγάλη επιτυχία.
Αυτά είναι κάποια από τα μεγάλα ονόματα που έβγαλε η Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη πάντα έβγαζε και πάντα θα βγάζει προσωπικότητες σε όλους τους χώρους. Θέλεις ο αέρας που αναπνέουμε; Θέλεις η μπουγάτσα με το τυρί που τρώμε; Παιδιά, μη θεωρηθούμε τοπικιστές, αλλά πώς να το κάνουμε; Βγάζουμε μεγάλες προσωπικότητες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Γιατί έχουμε το πάθος έμφυτο. Γιατί γεννηθήκαμε στη Σαλονίκη.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.