Δίνεις για να πάρεις ή δίνεις γιατί έχεις;

Αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ πως πάντα κι όλοι μας, όποτε είναι να δώσουμε κάτι σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, αναρωτιόμαστε τι θα πάρουμε πίσω; Τι θα μας δοθεί ως αντάλλαγμα; Τι απέγινε εκείνο το ιδανικό που το λέμε «ανιδιοτέλεια»; Έχει εκλείψει; Δε γίνεται, ρε παιδιά, να έχει εκλείψει. Δυστυχώς όμως, σπανίζει. Κι όταν προσπαθεί να ξεδιπλωθεί, η λαχτάρα για το πολυπόθητο αντάλλαγμα, καραδοκεί. Δίνεις για να πάρεις. Πήρες για να δώσεις.

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν και κάτι από επένδυση. Κυρίως επενδύεις συναισθήματα. Ανάλογα με τις εμπειρίες και τα βιώματα που έχεις προσδοκάς κι ανάλογες ανταποδόσεις. Μπορεί το μόνο που θέλεις να πάρεις πίσω να ‘ναι το να βλέπεις τον σύντροφό σου ευτυχισμένο. Να νιώθεις πως του προσφέρεις χαρά. Ένα χαμόγελο πιο λαμπερό κι απ’ τον ήλιο τον ίδιο. Η καλύτερη επένδυση! Ο ορισμός ίσως της προαναφερθείσας ανιδιοτέλειας. Να εισπράττεις τη χαρά που δίνεις στον σύντροφό σου.

Τι γίνεται, όμως, όταν σε αυτά που δίνεις οι προσδοκίες για όσα θέλεις να πάρεις πίσω τείνουν να ξεπερνούν τα όρια του ελέγχου; Όταν δίνεις για να εγκλωβίσεις τον σύντροφό σου στα στενά πλαίσια του εγώ σου; Στην περίπτωση αυτήν προφανώς κι υπάρχει πρόβλημα. Η σχέση πλέον γίνεται πελατειακή. Η αγάπη, ο έρωτας –όπως θέλεις πες το– λες και μετατρέπεται σε μια άτυπη σύμβαση μεταξύ των δυο συμβαλλομένων.

Οι λόγοι που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, πολλοί και διάφοροι. Ίσως κάποια τραύματα του παρελθόντος, ίσως το ότι η γνωριμία μεταξύ των συμβαλλομένων ήταν υποβοηθούμενη, σε απλή ελληνική, προξενιό, γιατί –παιδιά, πιστέψτε με– γίνονται και σήμερα! Εν πάση περιπτώσει ας μη σταθούμε στο γιατί μια σχέση μπορεί να καταλήξει σε αυτό το σημείο. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το πού θα οδηγηθεί μια τέτοια σχέση, σωστά;

Οι ανασφάλειες, λοιπόν, αρχίζουν και ροκανίζουν τη σχέση. Δίνεις όχι γιατί νιώθεις πως θέλεις να δώσεις, αλλά για να αναγκάσεις τον σύντροφό σου να μείνει μαζί σου. Φοβάσαι μήπως δε φτάνουν αυτά που κάνεις, μήπως βρεθεί κάποιος άλλος και δίνοντας περισσότερα από αυτά που εσύ πασχίζεις να δώσεις, σου πάρει αυτό που με νύχια και με δόντια προσπαθείς να κρατήσεις. Σκέφτεσαι «Εγώ που έδωσα τόσα κι έκανα άλλα τόσα, δε θα μου φύγει. Για ποιον, άλλωστε, έδωσα ό,τι έδωσα κι έκανα ό,τι έκανα;». Έλα όμως που το μικρόβιο αυτό συνεχίζει να σε τρώει.

Κι, άντε, αν το ταίρι σου επιθυμεί διαρκώς και κάτι, ok, αφού θέλεις οπωσδήποτε να είσαστε μαζί, τράβα το κι όσο πάει. Νομίζεις όμως ότι θα το αντέξεις; Πίστεψέ με. Όχι. Άμα μπεις σε αυτό το λούκι, μοιραία κάποια στιγμή θα σκάσεις. Δε γίνεται να δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις και να μην εκτιμάται τίποτα. Το παράδοξο της υπόθεσης, όμως, ξέρεις ποιο είναι; Πως στο τέλος μπορεί να τα βάλεις με τον εαυτό σου που τελικά αποδείχθηκε λίγος. Την περίπτωση ο σύντροφός σου να σου δημιούργησε την ανασφάλειά σου τη σκέφτηκες καθόλου; Γιατί παίζει κι αυτό το σενάριο.

Πάμε λίγο και στην άλλη μεριά. Νιώθεις ότι ο σύντροφός σου σού δίνει πράγματα. Κοιτάς προς τη βρύση κι ήδη το ποτήρι με το νερό είναι μπροστά σου και σε περιμένει. Τσακίστηκε να σου φέρει το νερό. Τι όμορφη κίνηση, αλήθεια. Να σου αποδείξει ότι μόνο αυτός ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για ‘σένα. Σε έχει ταράξει στα δώρα. Μέρα παρά μέρα κι ένα καινούριο δωράκι. Και δε μιλάμε τώρα για τίποτε φτηνιάρικο. Ακριβά δώρα, ε! Συγκινητικό; Δε θα το ‘λεγες με βεβαιότητα.

Κάτι δε σου κάθεται καλά. Το νιώθεις. Ο άνθρωπος προσπαθεί να σε εγκλωβίσει. Να σε κάνει να νιώσεις υποχρέωση απέναντί του. Τόσα δώρα! Τέτοιο ενδιαφέρον! Προσπαθεί να σε κλείσει μέσα σε ένα χρυσό κλουβί. Ναι, θα έχεις ό,τι θέλεις. Το μόνο αντάλλαγμα που θα προσφέρεις; Θα ‘σαι μέσα σε αυτό εδώ το κλουβί. Πλέον η απόφαση έγκειται στη δική σου κρίση. Τι απ’ τα δυο βλέπεις. Βλέπεις χρυσάφια ή βλέπεις κάγκελα. Διαλέγεις και παίρνεις.

Αγαπάς για να αγαπηθείς. Αν δε σε αγαπήσουν, προσπαθείς. Αν, όμως, δεν τα καταφέρεις; Σκέψου λίγο αυτό. Γιατί να μη δίνεις την άνευ όρων αγάπη σου στους ανθρώπους; Γιατί πρέπει πάντα να περιμένεις κάτι; Χωρίς καν να σε νοιάζει τι, απλώς κάτι. Γιατί στο φινάλε ζητάς την επιβεβαίωση. Την εκτίμηση των όσων έκανες. Μέχρι εδώ καλά. Πρόσεχε, όμως. Δίνε γιατί έχεις. Όχι για να πάρεις.