Τα -άντα τα έχεις πατήσει. Τα πρώτα. Μπορεί και τα δεύτερα. Θεωρητικά έχεις ωριμάσει. Ανήκεις όμως στην κατηγορία εκείνη που αρνείσαι πεισματικά να μεγαλώσεις. Το παιδί που έχεις μέσα σου, όχι μόνο το κρύβεις, αλλά όποτε σου δίνεται η ευκαιρία το αφήνεις να κάνει και το κέφι του. Φαντάσου τώρα εκτός από την παιδιάστικη συμπεριφορά σου, να έχεις και παιδική εικόνα. Όχι, δεν εννοώ να ντύνεσαι ναυτάκι με λευκά σοσονάκια και πεδιλάκια. Εννοώ αυτό που ελληνικότατα λέμε να είσαι “babyface”. Τόπος καταγωγής Neverland, τρόπον τινά. Θέλεις να ζυγίσουμε τα καλά και τα κακά και να δούμε πού θα γείρει το ζύγι;
Καταρχάς μπορείς να φλερτάρεις με άτομα πολύ νεαρότερα από ‘σένα. Τα επονομαζόμενα πιπίνια. Πρόσεχε μόνο να έχουν κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας τους για νομικούς κι ευνόητους λόγους. Και έχεις όλα τα πλεονεκτήματα με το μέρος σου. Την νεανίζουσα εμφάνιση, την αντίστοιχη συμπεριφορά, στην οποία όμως αφήνεις και τις πινελιές της ωριμότητας να δίνουν το στίγμα τους, οπότε μη σε περάσουν και για κανένα τρελόπαιδο. Άλλωστε μια δόση ωριμότητας πάντα έχει τη γοητεία της. Κι αν ή όταν έρθει και η στιγμή της αποκάλυψης, τότε τι να σου πω. Κάνε ό,τι νομίζεις. Πάντως αν θες μια γνώμη. Πες από την αρχή την ηλικία σου. Ειλικρίνεια πάνω απ’ όλα.
Πάμε τώρα στην κλάση σου. Δε θέλεις να το πιστέψεις, αλλά πολλοί από αυτούς που περάσατε μαζί την εφηβεία σας, που κάνατε όλες τις μαλακίες μαζί, αρχίζουν και προσαρμόζονται στην ηλικία που αναγράφεται στην ταυτότητα. Η οσμή της φορμόλης. Σοβαρεύονται, συμπεριφέρονται ή προσπαθούν να συμπεριφερθούν καθώς πρέπει. Μιλάνε σαν να είναι οι καθηγητές του πανεπιστημίου και σου κάνει εντύπωση. Πού είναι εκείνος ο Μάικ που όταν άνοιγε εκείνο το βρωμόστομα ήταν χειρότερο κι από χαβούζα; Πάει ο Μάικ. Είναι πια ο κύριος Μιχάλης. Στέλεχος επιχείρησης. Λίγο το κουστούμι, λίγο η φαλάκρα που αρχίζει και κατοικοεδρεύει στην κεφαλή. Αμ, εκείνη η Τζοάνα; Εκείνη η γκοθού, η μονίμως μαυροφορεμένη. Δεν υπάρχει πια. Πλέον είναι η κυρία Ιωάννα. Με το ταγιέρ και τη γόβα. Σύζυγος δικηγόρου. Ενώ εσύ; Αν σε παίρνει, όποτε γουστάρεις βάζεις το τζιν παντελόνι με την αρβύλα και το μπλουζάκι το “IRON MAIDEN” και πας να πιεις τις μπίρες σου στο μεταλλάδικο. Τυχερέ!
Η ζωή, όμως δεν είναι μόνο πλάκα και φλερτ. Είναι κι εκείνες οι καταστάσεις που θέλεις να πεις «Μάγκα μου, κοίτα να δεις. Σου ρίχνω και μια δεκαετία στο κεφάλι. Θα σέβεσαι». Στο εργασιακό σου περιβάλλον ας πούμε. Πόσες φορές οι συνάδελφοί σου σε στρίμωξαν, επειδή είτε γνωρίζουν την πραγματική σου ηλικία είτε όχι, σου φόρτωσαν την αγγαρεία μόνο και μόνο επειδή δεν τους ενέπνευσες τον επονομαζόμενο σεβασμό. Και πολλές φορές να έχεις να κάνεις με άτομα που εκτός δουλειάς θα αποκαλούσες απλά πιτσιρικαρία. Τότε τι κάνεις; Το πνίγεις και φέρνεις εις πέρας την αγγαρεία ή τους κολλάς την ταυτότητά σου στη μούρη βάζοντάς τους στη θέση τους;
Στην ουρά μιας τράπεζας, στο γκισέ μιας δημόσιας υπηρεσίας. Φέρε την εικόνα στο μυαλό σου. Τα γερόντια βρίζουν θεούς και δαίμονες. Όσοι είναι μπροστά από αυτούς είναι για το ανάθεμα. Προσπαθείς με όλον τον σεβασμό να τους δώσεις να καταλάβουν ότι προηγείσαι. Είσαι πιο μπροστά στην ουρά πώς να το κάνουμε. Και δως του το κράξιμο. «Δε σέβεστε εσείς οι νεαροί! Το μόνο που σας απασχολεί είναι να πάτε στις καφετέριες να ξοδέψετε το χαρτζιλίκι του πατέρα σας!». Άντε τώρα εσύ να εξηγήσεις πως ο πατέρας σου έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο κι αντί για την καφετέρια, πρέπει να πας στη δουλειά. Άδικος κόπος. Ασ’ το να πάει στο καλό του!
«Πόσων χρονών είπες πως είσαι; Δε σου φαίνεται καθόλου!» Μικροδείχνεις. Ευλογία ή κατάρα; Μάλλον ευλογία, δε συμφωνείς; Απόλαυσέ το. Έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ακόμα πράγματα που κάποιοι στην ηλικία σου τα νοσταλγούν. Ακόμη χειρότερα, μπορεί να έχουν ξεχάσει και πώς γίνονται. Όσο για τα προβληματάκια, πάρε τα στην πλάκα, μωρέ. Πες εκεί ένα «Δε… βαριέσαι». Τι νόμιζες ότι θα έλεγα. Σαραντάρης άνθρωπος είμαι.
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
