Και να που ερωτεύτηκες. Κι άντε, αν υπάρχει ανταπόκριση όλα καλά. Τι γίνεται όμως όταν αντί να σου φέρει χαρά, σε πληγώνει κάθε μέρα και περισσότερο; Όταν η κατάσταση, αντί για πολλά υποσχόμενη γίνεται ζόρικη και σου αφήνει στα χείλη μια γεύση χαλασμένου φρούτου, τότε είναι άραγε έρωτας;
Έστω, λοιπόν, πως βρέθηκε στον δρόμο σου ο άνθρωπος εκείνος. Εσύ τον ερωτεύτηκες. Τον ξεχώρισες από όλους τους άλλους και τον έβαλες σε περίοπτη θέση στην καρδιά σου. Ένιωσες συναισθήματα γι’ αυτόν. Θέλεις τα μάτια του, θέλεις ο τρόπος που μιλάει ή η αύρα που αποπνέει, για τους δικούς σου λόγους τέλος πάντων αυτό το πρόσωπο το ερωτεύτηκες. Μαζεύεις ό,τι απόθεμα θάρρους έχεις, παίρνεις βαθιά ανάσα και κάνεις την κίνησή σου. Έλα όμως που τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως επιθυμούμε! Και το πρόσωπο δεν ανταποκρίνεται. Κάπου εκεί έρχεται η απογοήτευση. Εκείνο το αναπάντητο γιατί. Μήπως ήταν λίγα τα συναισθήματά σου; Μήπως είσαι εσύ ο λίγος; Και στην τελική δεν αξίζεις κι εσύ να ζήσεις έναν μεγάλο έρωτα;
Πάμε τώρα να το πάρουμε αλλιώς. Φαντάσου, λέει, να στρέψει ο έρωτας τα βέλη του σε κάποιον εκεί έξω και να του τρυπήσει την καρδιά του για εσένα. Κι όπως κάποτε κι εσύ απορρίφθηκες, έτσι τώρα είσαι έτοιμος να απορρίψεις. Όπως δε σου δόθηκε η ευκαιρία που κάποτε ζήτησες, τώρα δεν είσαι σε θέση να τη δώσεις κι εσύ. Δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου δίπλα σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Δεν πιστεύεις πως μπορείς ποτέ να τον ερωτευτείς. Σαν κάτι να λείπει, που κάθε φορά που προσπαθείς έστω και λίγο να το προσδιορίσεις, πέφτεις σε αντιφάσεις και τα παρατάς.
Κι όμως. Δείχνει να σε θέλει τόσο πολύ κι είναι σχεδόν φυσικό να είστε μαζί. Είναι τόσο έκδηλα και τόσο φανερά τα αισθήματα που νιώθει για εσένα που αρχίζει βήμα-βήμα και σε γοητεύει το πόσο ξεκάθαρος κι ευάλωτος μπορεί να είναι κανείς όταν αισθάνεται. Ναι, μπορεί να σπάει την προσδοκία σου και να σε φέρνει μπροστά στην πραγματικότητα των σχέσεων, εκείνων που δε ζεις στο κεφάλι σου αλλά υπάρχουν με σώμα και παλμό και σε οδηγούν. Δεν είναι λίγο αυτό. Πού ξέρεις. Ίσως μ’ αυτόν τον άνθρωπο να ζήσεις όλα εκείνα που ποτέ δεν έζησες. Να πάρεις όσα ζήτησες. Δεν αξίζει άραγε αυτός ο άνθρωπος μια ευκαιρία;
Στον έρωτα όλοι μας ψάχνουμε να βρούμε το ιδανικό. Αυτό που λέμε τέλειο. Ποιο όμως είναι το ιδανικό και το τέλειο; Κι αν δεν το βρούμε ποτέ; Ή μήπως κάποτε κι εκεί που δεν το περιμένουμε, αυτό το ιδανικό και το τέλειο έρχεται και μας βρίσκει; Άλλωστε πάντα αυτό που ψάχνουμε, πότε δε βρίσκεται εκεί που το αναζητάμε. Πάντα βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη. Κάπως έτσι συμβαίνει και στον έρωτα. Ψάχνουμε τον άνθρωπο μας όπως τον έχουμε φανταστεί. Θέτουμε στάνταρ που πρέπει να έχει και βγαίνουμε να τον αναζητήσουμε. Κι όσο δεν τον βρίσκουμε, όλο κι απογοητευόμαστε. Όλο και κάτι μας χαλάει. Μέχρι που έρχεται εκείνος ο άνθρωπος που βρίσκει σ’ εμάς όλα όσα εμείς ψάχνουμε κάπου αλλού. Εκείνος ο άνθρωπος που μας αγάπησε. Δεν είναι λίγο αυτό. Κι αν δεν είναι αυτό που αρχικά αναζητούσαμε, μπορεί να γίνει αυτό που θέλαμε αλλά δε βρίσκαμε. Γιατί το να αγαπηθείς, καμιά φορά είναι το πρώτο βήμα για ν’ αγαπήσεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
