Πες μου αλήθεια. Σου έχει συμβεί ποτέ να θέλεις να φας κάτι, αλλά να μην ξέρεις τι; Να θέλεις να κάνεις κάτι για να περάσεις την ώρα σου, αλλά να μη βρίσκεις κάτι να ασχοληθείς; Το ψάχνεις από ‘δω, το φέρνεις από ‘κει. Μάταιος κόπος. Δεν ξέρεις τι θέλεις. Πιτόγυρο; Μπα, θα σου πέσει βαρύ. Άσε που θα μυρίζει και το στόμα σου. Να πας μια βόλτα; Έλα μωρέ, ποιος σηκώνεται τώρα να ντυθεί.
Δεν ξέρεις τι θέλεις. Ε και; Δεν είναι υποχρεωτικά κακό αυτό. Γιατί όταν δεν ξέρεις τι θέλεις, αυτομάτως ξέρεις και τι δε θέλεις. Λειτουργείς δια της ατόπου επαγωγής, κατά τη μαθηματική ορολογία. Αποκλείεις δηλαδή ό,τι δε θέλεις για να καταλήξεις τελικά σε αυτό που θέλεις.
Γενίκευσε το λίγο αυτό στον κοινωνικό σου περίγυρο, στους ανθρώπους γύρω σου, στους συναδέλφους, στους συμφοιτητές, ακόμα και στο ταίρι σου. Σαφώς και ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Ο καθένας έχει τα προτερήματα και τα ελλατώματά του. Τη δική του ιδιοσυγκρασία. Που και αυτά βέβαια είναι υποκειμενικά, έτσι; Αυτό που για εσένα είναι καλό και καθιστά κάποιο συμπαθή στα μάτια σου, για κάποιον άλλο μπορεί το ίδιο να τον κάνει τον πιο αντιπαθητικό άνθρωπο του κόσμου. Έτσι έχουν τα πράγματα, αφού εκεί έξω υπάρχουν τόσοι πολλοί και συνάμα διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους.
Φυσικά εσύ δεν αποτελείς την εξαίρεση. Θα το ξέρεις αυτό. Έχεις κι εσύ τη δική σου ιδιοσυγκρασία και τον δικό σου χαρακτήρα. Και όντας κοινωνικό ον θέλεις να δημιουργήσεις ή να γίνεις κομμάτι ενός κύκλου ανθρώπων, μιας παρέας. Ψάχνεις να βρεις τον άνθρωπο που θα γίνει το ταίρι σου. Και δεν το έχεις βρει ακόμα όχι επειδή είσαι απαιτητικός αλλά επειδή ψάχνεις το καλύτερο δυνατό για ‘σένα, ανάμεσα σε τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, αυτόν που θα ταιριάξει περισσότερο ή και απόλυτα σε ‘σένα. Συναναστρέφεσαι με πολλούς, γνωρίζεις περισσότερους, δεν ξέρεις όμως τι θέλεις. Δεν είναι κακό αυτό, είπαμε, πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι εκεί έξω.
Κάτσε ένα απόγευμα ή καλύτερα ένα βράδυ με τον εαυτό σου. Ξέρεις, τότε που καλμάρει το πνεύμα και ηρεμεί η ψυχή από την ένταση της ημέρας. Πιείτε παρέα ένα ποτήρι κρασί και κάντε μια κουβέντα μεταξύ σας. Τι θέλεις; Ψάξτε να το βρείτε. Δεν μπορείτε να το βρείτε; Πάρτε το αλλιώς. Τι δε θέλεις; Δε θέλεις να είναι απόλυτος. Μα γιατί θα σου πει ο εαυτός σου ως αντίλογο. Δε θέλεις έναν δυναμικό άνθρωπο; Όχι. Γιατί αυτό που για κάποιους θεωρείται δύναμη χαρακτήρα για κάποιους άλλους άλλους αγγίζει τα όρια του εγωισμού. Άρα ψάχνουμε έναν άνθρωπο διαλλακτικό; Ίσως. Θέλεις να είναι πάντοτε ντυμένος στην τρίχα; Ε, όχι πάντα, επομένως πάμε σε κάτι πιο casual. Τι θα έλεγες για έναν άνθρωπο που σε αυτόν βλέπεις τον ίδιο σου τον εαυτό; Μπα. Δε θα είναι το άλλο σου μισό. Η ουσία είναι να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Κι έτσι, όσο αποκλείεις τόσο πιο πολύ πλησιάζεις σε αυτό που όντως θέλεις.
Εντάξει, μεταξύ μας τώρα, ο τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει θέλει πολύ ψάξιμο για να βρεθεί μα θα το αξίζει. Μπορεί όμως να βρεθεί αυτός που πλησιάζει περισσότερο τις ιδανικές προσδοκίες σου. Που θα γεμίσει περισσότερα κενά από αυτά που θα σου γέμιζε μια επιφανειακή επιλογή. Αυτός θα είναι ο τέλειος.
Και εν κατακλείδι να σου πω και κάτι; Η αγάπη είναι που μετράει. Κάτι τόσο απλό που το καταντήσαμε τόσο πολύπλοκο. Αγάπα τον άνθρωπό σου, αγάπα και τις ατέλειες του. Κι αν βρεθεί ο τέλειος άνθρωπος, τότε πραγματικά έχεις την εύνοια των πλανητών. Αν δε βρεθεί, άτοπος επαγωγή και πάλι. Σχήμα οξύμορο, ε; Κι αυτό, γιατί η αγάπη είναι συναίσθημα και όχι τριτοβάθμια εξίσωση.
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
