Μεγάλος ρουφιάνος το διαδίκτυο. Κάτι που έχει ειπωθεί πολλές φορές κι από όλους μας. Δε συμφωνείς; Πόσες φορές δε σου αποκάλυψε πράγματα που δεν ήξερες; Κινήσεις κι αντιδράσεις που δεν μπορούσες ποτέ σου και με τίποτα να φανταστείς. Κι όσο κι αν ο δράστης θέλει να κρυφτεί, τελικά ουδέν κρυπτόν υπό του ηλίου και του διαδικτύου. Για σκέψου το λίγο. Φαντάσου. Εκεί που βρίσκεις λίγη ώρα για να σερφάρεις, να ξεχαστείς λιγάκι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σου έρχονται ειδοποιήσεις σχετικά άσχετες, αλλά παράλληλα και τόσο σχετικές. Δημοσιεύσεις του πρώην δεσμού σου. Ok μέχρι εδώ. Μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρχε αλληλεπίδραση μεταξύ σας. Οπότε θέλεις δε θέλεις, ενημερώνεσαι. Ακόμα και για το άτομο που σ’ αντικατέστησε. Και υπάρχουν και οι κοινοί φίλοι. Εκείνοι που ξέρουν την ιστορία σας. Που έπεσαν από τα σύννεφα όταν είδαν ή έμαθαν ότι εσύ κι ο πρώην δεσμός σου δεν είσαστε πια μαζί. Κι έσπευσαν να μάθουν τι έγινε. Να σου συμπαρασταθούν. Πού να ‘ξερες.

Περνάει, λοιπόν από μπροστά σου μια δημοσίευση. Και στη δημοσίευση αυτή σταματάς. Βλέπεις το πρόσωπο αυτό να έχει στο πλάι του κάποιον άλλο. Όπως είχε κάποτε εσένα. Αγκαλιασμένοι. Σε μια κατάσταση «νιώθει ότι τον αγαπούν». Ομολογουμένως, ένα σοκ το νιώθεις. Μια πίκρα. Έναν εκνευρισμό ίσως. Κολλάς λίγο κι αποτυπώνεις αυτό που βλέπεις. Σφίγγεσαι και πας παρακάτω. Κι εκεί στις αντιδράσεις, βλέπεις το όνομα ενός φίλου σου να έχει πατήσει εκείνο το χεράκι του like ή ακόμη χειρότερα εκείνη την ηλίθια καρδούλα. Και λες από πού κι ως πού. Αυτός ο φίλος δεν ήταν ένας απλός διαδικτυακός φίλος. Ήταν ένας υπαρκτός φίλος. Ένας φίλος που πέρασες κάποιες στιγμές μαζί του. Στην πραγματική ζωή. Που όταν έπεφταν οι τίτλοι τέλους στη σχέση σου, αυτός έσπευσε να σε παρηγορήσει. Και να που τώρα το διαδίκτυο έρχεται να προβεί σε αποκαλύψεις. Να σου αποκαλύψει πράγματα που δεν πίστευες πως μπορεί να γίνουν. Ο φίλος εκείνος που σ’ έκανε να πιστέψεις πως θέλει να σε βοηθήσει, πως είναι εκεί για να σου σταθεί, μ’ αυτόν τον πλάγιο κι έμμεσο τρόπο, νιώθεις ότι επικροτεί αυτό που εσένα σε πλήγωσε. Που εσύ θεωρείς προδοσία.

Τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν τη στιγμή εκείνη πολλά και μπερδεμένα. Απογοήτευση, πικρία κι οργή. Απλά δεν ξέρεις πιο απ’ όλα είναι αυτό που υπερτερεί. Κι όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να τα ταξινομήσεις. Άλλωστε δεν έχει σημασία κι η ταξινόμησή τους. Αυτό που επικρατεί εκείνη τη στιγμή είναι ένα γιατί. Εκείνο το γιατί που σε βασανίζει. Πώς είναι δυνατόν; Αυτός ο φίλος ήταν που σε είδε να πέφτεις στα πατώματα. Να υποφέρεις για τον έρωτα αυτόν που χάθηκε και να σου απλώνει το χέρι του για να κρατηθείς. Πού να φανταστείς πως με το άλλο του χέρι σ’ έσπρωχνε προς τα κάτω. Πως σε πίεζε προς τα κάτω.

Κι αφού περάσεις το αρχικό σοκ, προσπαθείς με όση ψυχραιμία και λογική σου έχει απομείνει, να βρεις τον τρόπο που θα διαχειριστείς αυτήν την κατάσταση. Πώς ν’ αντιμετωπίσεις τον άνθρωπο αυτόν, τον υποτιθέμενο φίλο. Η λογική σου λέει, να τον αγνοήσεις. Δεν είναι η πρώτη, ούτε η  τελευταία φορά που μέτρησες λάθος. Sad but true που λένε κι οι φίλοι μας οι Metallica. Οπότε αξιοπρεπέστατα ξεκόβεις και δεν ξανασχολείσαι με το συγκεκριμένο άτομο. Τραβηγμένο σίγουρα, μα στο χωρισμό κάτι τέτοια δεν τα  σηκώνεις και πολύ γιατί απλά όλα μετράνε πιο έντονα, πιο πολύ, μιλάει ο πόνος κι η απώλεια και θέλεις ξεκάθαρους συμμάχους. Και δεν είναι η καρδούλα το πρόβλημα, είναι ότι εγκρίνει. Αυτό είναι που σ’ εκνευρίζει περισσότερο. Δεν σε ενδιαφέρει η εξήγηση που έχει να σου δώσει. Άλλωστε ό, τι και να σου πει, δεν είναι ικανός να σε πείσει. Ό,τι και να ‘ακούσεις δεν είσαι σε θέση να το πιστέψεις.

Πώς να διαχειριστείς αυτήν την κατάσταση. Η απάντηση είναι υποκειμενική. Η αξιοπρέπεια ίσως να επιβάλλει την πρώτη περίπτωση. Μη δίνεις σημασία. Δε βαριέσαι. Θα τ’ αντέξεις κι αυτό. Το συναίσθημα σού προκρίνει τη δεύτερη. Κράξε, Να τον πάρει και να τον σηκώσει ρε! Βγάλ’ τα από μέσα σου. Ξέρασέ τα. Φίλε μου, μη σου συμβεί. Αλλά αν σου συμβεί, όπως και ν’ αντιδράσεις μαζί σου. Μόνο που, βάλε στο μυαλό σου πως ο πρώην δεσμός προχώρησε. Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνεις το ίδιο.

 

 

Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου