Λέει μια παροιμία «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά». Αλήθεια πόση πραγματικότητα κρύβει αυτή η ρήση! Αν το δεις απλά, χωρίς να το περάσεις από χίλια κόσκινα θα διαπιστώσεις πως όντως κάπως έτσι είναι. Πάρε μια μέρα από τη ζωή σου. Την καθημερινότητά σου. Ξυπνάς το πρωί την ώρα που πρέπει να ξυπνήσεις, ανάλογα με τις υποχρεώσεις που έχεις να διευθετήσεις εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα. Υποχρεώσεις. Τι απαίσια λέξη αλήθεια. Στο άκουσμα και μόνο αισθάνεσαι αυτομάτως δέσμιος μιας κατάστασης που δεν πολυγουστάρεις. Πρέπει όμως. Άλλη μια απαίσια λέξη. Πρέπει.
Εν πάση περιπτώσει στο θέμα μας. Χτυπάει το ξυπνητήρι. Με το ζόρι σηκώνεσαι, να πιεις έναν καφέ. Να ανοίξει το μάτι σου βρε αδερφέ. Να πιεις τον καφέ σου, να αποφασίσεις τι θα φορέσεις ανάλογα με την περίσταση, να φτιάξεις και την αντίστοιχη ψυχολογία. Πρέπει να είσαι έτοιμος γι’ αυτό που θα πρέπει να φέρεις εις πέρας. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Από έναν λογαριασμό που πρέπει να πας να πληρώσεις μέχρι και μια συνέντευξη που πρέπει να περάσεις για να διεκδικήσεις εκείνη την πολυπόθητη θέση εργασίας που τόσο έχεις ανάγκη. Δεν τρελαίνεσαι όμως. Ήδη σκέφτεσαι πως μέρα είναι και θα περάσει. Θα έρθει εκείνο το βράδυ που θα έχουν τελειώσει όλα. Και να σου πω κάτι; Πολύ καλά κάνεις. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να οπλιστείς με δύναμη και υπομονή ώστε να βγάλεις αυτή τη δύσκολη μέρα.
Κι επιτέλους! Η ώρα εκείνη που ανυπομονούσες να έρθει έφτασε. Είσαι ήδη σπίτι σου, έχεις κάνει το αναζωογονητικό σου ντουζάκι και πλέον φοράς τις άνετες και λατρεμένες πιτζαμούλες σου. Βράδιασε. Ήρθε η ώρα του απολογισμού της ημέρας. Η ώρα που τα δεσμά που σε δέσμευαν αρχίζουν και χαλαρώνουν. Θέλεις να καλέσεις το κολλητάρι σου, να συζητήσετε τα δρώμενα της ημέρας; Προτιμάς να κάνεις μια κουβέντα με τον εαυτό σου; Καλό και το ένα, καλό και το άλλο. Τα βάζεις κάτω, λοιπόν και τα ζυγίζεις. Εξετάζεις τα πιθανά ενδεχόμενα. Τι θα γίνει αν συμβεί αυτό; Τι μπορείς να κάνεις αν κάτσει το άλλο; Είσαι χαλαρός και ήρεμος, έχοντας ανέβει το βουνό που είχες μπροστά σου το πρωί, μπορείς πλέον να εξετάσεις τις καταστάσεις και τα δεδομένα με ηρεμία και με μια πιο καθαρή ματιά. Άλλωστε ό,τι έγινε, έγινε. Μπορείς να αλλάξεις κάτι; Λογικά όχι. Οπότε δες τι έγινε, τι έκανες και οργάνωσε τα επόμενα βήματά σου. Θα μπορούσες να τα είχες πάει καλύτερα; Μπορεί. Αλλά θα μπορούσες και να τα κάνεις χειρότερα. Συμπέρασμα. Πάμε παρακάτω.
Κι εκεί πάνω στον απολογισμό-διαλογισμό, ξαφνικά το στομάχι σου σού θυμίζει πως δεν ασχολήθηκες καθόλου μαζί του σήμερα. Οποία παράλειψη! Τελείως μηχανικά κατευθύνεσαι προς το ψυγείο. Άδειασέ το. Πας προς το συρτάρι με τα ντελιβερόχαρτα. Τίναξε το μπάτζετ σου στον αέρα. Ναι φίλε μου. Ήρθε η ώρα να γουρουνιάσεις. Και το αξίζεις. Ήρθε η ώρα της επιβράβευσης. Τι καλύτερο βραβείο από ένα κρεπάλιασμα; Θέλεις να πιεις και κάτι; Απάνω του αδερφέ. Κι αν δεν υπάρχει αλκοόλ στο σπίτι, πάντα θα υπάρχει κάποιο περίπτερο στη γειτονιά, ώστε να προμηθευτείς λίγες μπίρες. Έστω και σε κουτάκι. Εξάλλου κι ως γνωστόν, νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Τώρα αν πιει και λίγο, φαντάσου τι μπορεί να κάνει.
Αρχίζει και βραδιάζει. Ξέρεις, εκεί γύρω στις δέκα με έντεκα. Όταν οι δείκτες του ρολογιού τείνουν να ευθυγραμμιστούν. Έχεις φέρει εις πέρας άλλη μια μέρα. Με τις όποιες δυσκολίες. Ελεύθερος από τα δεσμά και τις υποχρεώσεις, αφήνεσαι στη χαλαρότητα και στην ηρεμία της νύχτας. Κάνεις τον απολογισμό σου, μετράς τα υπέρ και τα κατά και προχωράς. Ήρεμος κι ανάλαφρος. Μέχρι την επόμενη μέρα. Μέχρι το επόμενο βράδυ. Κι εν κατακλείδι;
Ζωή είναι μωρέ. Θα περάσει.
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
