Οι παρεξηγημένοι γατόφιλοι που άδικα θεωρούμε μοναχικά τυπάκια

Γάτες. Πλάσματα αγαπησιάρικα και ταυτόχρονα παρεξηγημένα. Η μοίρα τους τους όρισε να ζουν στη σκιά των σκύλων, ενώ η ανεξάρτητη φύση τους συχνά κατακρίνεται. Ευτυχώς που οι γατούλες δε θίγονται και δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για όσους δεν τις χωνεύουν. Έλα όμως που πολλές φορές εκείνοι που αγαπούν τις γάτες έρχονται αντιμέτωποι με αυθαίρετα συμπεράσματα που πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο απ’ το κατοικίδιό τους.

Η γάτα, ζώο ανεξάρτητο και μοναχικό, πολλές φορές θεωρείται αντικοινωνική. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως όχι μόνο δεν μπορεί να αγαπήσει αλλά προσπαθεί και με τον τρόπο της να βλάψει τους γύρω. Όσοι δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με γάτα, τη βλέπουν μαθημένη να μην τρέφει ιδιαίτερες συμπάθειες και να τριγυρνάει χωρίς παρέα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν πολλοί και τα πρόσωπα που λατρεύουν τις γάτες.

Αν θέλουμε να πιάσουμε το φαινόμενο από την αρχή, πρέπει να ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω, στον Μεσαίωνα, τότε που υπήρχαν μάγισσες υπαίτιες για τα δεινά που χτυπούσαν την κοινωνία. Αλλόκοτες και χαιρέκακες, αγαπούσαν μόνο τις γάτες τους και για να σωθεί ο κόσμος από το κακό έπρεπε να παραδοθούν στην πυρά μαζί με τη γάτα, αφού μέρος της κατάρας που έφερε η μάγισσα, έφερε και το ζώο. Στο πέρασμα του χρόνου, οι απόψεις αυτές ευτυχώς ξεπεράστηκαν. Κάποια κατάλοιπα όμως, δυστυχώς συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Ο άνθρωπος που αγαπάει τις γάτες πολλές φορές θεωρείται αντικοινωνικός. Κλεισμένος στο σπίτι του, αγκαλιά με μία -ή και περισσότερες-, δίνει την εντύπωση του μοναχικού τύπου που δεν αναζητά και πολύ τη συντροφιά των άλλων. Ειδικά από μια ηλικία και μετά, υπάρχουν πολλοί που θα δώσουν στον γατόφιλο την ταμπέλα του μαγκούφη ή της γεροντοκόρης, χωρίς βέβαια ο χαρακτηρισμός αυτός να στηρίζεται κάπου, αφού πρόκειται για στερεότυπες αντιλήψεις που απλώς αναπαράγονται. Ο άνθρωπος που αγαπάει τις γάτες μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και νωθρός. Οι γάτες, βλέπεις, αγαπούν πολύ τον ύπνο και μπορούν να κοιμούνται μέχρι και 16 ώρες τη μέρα! Φαντάσου τώρα το άτομο που έχει γάτα, πόσο τεμπέλης/α παίζει να είναι… Ενώ αυτός που έχει σκύλο; Άνθρωπος γεμάτος ενέργεια που βγαίνει συνέχεια βόλτες. Κι αν βάλουμε στην εξίσωση και την παράμετρο της κοινωνικότητας, ο σκυλόφιλος μοιάζει ξεκάθαρα πιο εξωστρεφής, αφού φαίνεται να κάνει γνωριμίες όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, παρέα με το κατοικίδιό του.

Φυσικά η αλήθεια απέχει απ’ τις παραπάνω αντιλήψεις. Ο γατόφιλος δεν είναι αντικοινωνικός (ή ακόμη κι αν τυχαίνει να είναι, αυτό δεν έχει σχέση με το κατοικίδιό του). Ίσως πολλές φορές να μοιάζει πιο μοναχικός, αλλά μπορεί και να ‘χει ανάγκη να περάσει χρόνο με τον εαυτό του. Ακόμα, μπορεί να διατηρεί την ηρεμία και την ψυχραιμία του. Όπως η γάτα μένει ήρεμη σχεδόν σε κάθε ερέθισμα, έτσι και ο άνθρωπος που αγαπάει τις γάτες και λειτουργεί όπως αυτές, έχει μάθει να μην τα χάνει στα ζόρια. Το πιο σημαντικό, όμως, χαρακτηριστικό των γατόφιλων είναι πως ξέρουν να εκτιμούν την αγάπη.  Κι εδώ έγκειται η μεγαλύτερη παρεξήγηση γύρω απ’ τις γάτες. Νομίζουμε πως δεν αγαπάνε. Παιδιά, δεν είναι έτσι. Οι γάτες ξέρουν να αγαπούν όσο κι οι σκύλοι, αλλά για να αγαπήσουν πρέπει πρώτα να σε περάσουν από κόσκινο. Κι αν σε αγαπήσουν, είσαι τυχερός, γιατί δεν αγαπούν όποιον να ‘ναι. Άλλωστε το είπε και ο Charles Dickens: «Υπάρχει καλύτερο δώρο απ’ την αγάπη μιας γάτας;».

Το να δηλώνουμε φιλόζωοι σημαίνει πως είμαστε φίλοι των ζώων (όλων των ζώων). Το ότι μπορεί να έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες, τους σκύλους ή τα χρυσόψαρα δε μας κάνει λιγότερο ή περισσότερο φιλόζωους από κάποιους άλλους. Και στο φινάλε, στην αγάπη δε χωράνε διακρίσεις, είτε πρόκειται για ζώα, είτε για ανθρώπους.