Όπως σε πλήγωσαν κάποτε θα πληγώσεις

Η ζωή, λένε είναι μια ρόδα και γυρίζει. Και μήπως δεν είναι έτσι; Τα πάντα εναλλάσσονται σ’ αυτό που λέμε κύκλο της ζωής. Η χαρά διαδέχεται τη λύπη, η αγωνία την ανακούφιση. Όλα τελειώνουν κι όλα ξαναρχίζουν. Διαφορετικά πάντα, αλλά και τόσο όμοια μεταξύ τους. Κάποιες φορές όμως, σου παίζει κάτι περίεργα παιχνίδια η ζωή. Κάποτε ας πούμε, είχες πληγωθεί. Στον έρωτα, στη φιλία κανένας δεν υπάρχει που να μη γνώρισε έστω και μια φορά την άσχημη πλευρά τους. Κι ένιωσες την πικρία. Προδομένος γιατί σε πούλησαν. Αδικημένος γιατί έδωσες πολλά και δεν πήρες τίποτα. Τι κρίμα,αλήθεια. Αλλά εσύ, μαζεύεις τα κομμάτια σου και προχωράς.

Μοιραία, λοιπόν συνεχίζεις τη ζωή σου. Και μια μέρα, κοίτα πως τα φέρνει. Έρχεται κάποια στιγμή που κι εσύ θα πληγώσεις κάποιον όπως κάποτε πλήγωσαν κι εσένα. Να αρνηθείς όπως σ’ αρνήθηκαν. Να απορρίψεις κάποιον που ήθελε να σου προσφέρει πολλά και δεν πήρε τίποτα. Από θύμα που ήσουν κάποτε, ξαφνικά γίνεσαι ο θύτης. Πώς να το διαχειριστείς; Μπορείς; Πρόβλημα. Εδώ όμως σε θέλω. Για δείξε μας, τι έμαθες;

Η εύκολη λύση είναι το να μη βάλεις τον εαυτό σου σ’ αυτή τη διαδικασία. Όχι μόνο ξεχνάς πώς ήταν όταν ήσουν εσύ σ’ αυτή τη θέση, όχι μόνο αδιαφορείς για τα τραύματα που προκαλείς τώρα που είσαι στη θέση του ισχυρού αλλά δεν μπαίνεις καν στον κόπο να εξηγήσεις τον λόγο για τον οποίο λειτουργείς όπως λειτουργείς. Κι εννοείται βέβαια πως να δικαιολογηθείς, δεν υπάρχει περίπτωση. Τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου και δεν τρέχει τίποτα. Τι κι αν ο άλλος θέλει να σου προσφέρει τα πάντα; Ό, τι κι αν σημαίνει γι’ αυτόν τα πάντα. Για εσένα είναι λίγα. Μπορεί και τίποτα. Ίσως να μην είναι αυτό που ψάχνεις, θ’ απαντήσεις. Θέλεις κάτι άλλο. Δεκτό. Αλλά τίμιο;

Νιώθεις δυνατός. Σαν να ασκείς μια εξουσία επάνω σε κάποιον που το μόνο που θέλησε ήταν να σου προσφέρει. Και τον απορρίπτεις. Τον πληγώνεις. Όπως κάποτε είχαν απορρίψει εσένα. Όπως σε είχαν πληγώσει. Αδυνατείς όμως να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου. Δεν είναι το ίδιο. Τα δικά σου «τα πάντα» είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτά που σου προσφέρονται τώρα. Μπορεί πάλι να νιώσεις και δικαίωση. Σαν η ζωή να θέλησε να σου ξεπληρώσει αυτό που κάποτε σου έκανε. Κι ας είναι αθώο το εξιλαστήριο θύμα. Ή απλά το έχεις ξεχάσει.

Υπάρχει κι η άλλη όψη του νομίσματος. Κάτι που θέλει κότσια για να το κάνεις. Να βγάλεις τον εαυτό σου από τη θέση αυτού που κινεί τα νήματα και να θυμηθείς πώς ήταν όταν ήσουν εσύ στην απέναντι πλευρά. Τότε που πληγωνόσουν. Μπορείς; Μα και βέβαια μπορείς. Ξέρεις πώς είναι, άλλωστε. Και δε θέλεις να πληγώσεις κι εσύ όπως κάποτε σε πλήγωσαν. Γιατί διδάχτηκες το μάθημα και κατάλαβες πώς είναι. Έμαθες να εκτιμάς αυτά που σου προσφέρονται. Δείξε λοιπόν την εκτίμηση σου στην προφορά αυτή και σ’ αυτόν που στην προσφέρει.

Μπορεί να βρεις αυτά που έψαχνες στο πρόσωπο που δεν περίμενες ποτέ, ή και περισσότερα από αυτά που αναζητούσες. Και η πληγή εκείνη που κουβαλάς, μπορεί επιτέλους να γιατρευτεί. Δεν μπορείς; Κανένας δεν πρόκειται να σου προσάψει τίποτα. Εκτίμησέ το, όμως. Μην το υποτιμάς όπως κάποτε είχες υποτιμηθεί κάποτε κι εσύ. Ευχαρίστησε τον κι ευχήσου του κάποτε αυτά που σου προσφέρει, να βρουν τον αποδέκτη τους και να του επιστραφούν. Όχι πως θα του χρυσώσεις το χάπι, έτσι. Αλλά θα τον βοηθήσεις να προχωρήσει και πίστεψέ με, θα σε θυμάται πάντα με τρυφερότητα. Γιατί εκτίμησες τον άνθρωπο αυτόν και τον σεβάστηκες. Και κυρίως, ήσουν ειλικρινής απέναντί του.

Από παιδί σου έλεγαν να μην κάνεις στους άλλους ό, τι δε θέλεις να σου κάνουν. Κοίτα να δεις τελικά, πως τα μεγαλύτερα κλισέ είναι εκείνα που σου γυρνούν στο τέλος την ανάποδη. Σαν ένα αλισβερίσι συμπεριφορών και συναισθημάτων, δίνουμε και παίρνουμε και μένει η ποσότητα αγάπης σταθερή στον κόσμο. Τώρα πια ξέρεις. Μην κάνεις λοιπόν το ίδιο λάθος.