Αυτό το κείμενο σε αφορά

Περνά η ώρα και δεν έχεις ετοιμαστεί. Τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο, σκοτώνεσαι και λίγο χτυπώντας το μικρό σου δαχτυλάκι σε γωνίες, ξεχνάς πράγματα χωρίς να καταφέρεις να κλείσεις την εξώπορτα του σπιτιού, ξαναγυρίζοντας πίσω να τα πάρεις, και πάει λέγοντας. Κι αυτή δεν είναι η ζωή σου μια μέρα, αλλά κάθε μέρα. Αυτό το κείμενο σε αφορά. Όλοι έχουμε βιώσει το παγωμένο συναίσθημα να χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας με υπαίτιο το άγχος. Είναι αυτό το ζημιογόνο συστατικό που χαλά την ηρεμία κι αφαιρεί τη ζωντάνια από τους οργανισμούς. Υπάρχουν τρόποι να το απομακρύνει κάποιος από μέσα του, αλλά το θέμα είναι να θέλει είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα.

Κι είναι πράγματι πολύ απλή η σκέψη για την αντιμετώπισή του για κάποιον που δεν έχει προβλήματα άγχους. Αν έχεις αργήσει στη δουλειά ή στη βόλτα ή σε μια προγραμματισμένη συνάντηση, δεν είναι ανάγκη να σκοτωθείς και να δημιουργήσεις νευρικότητα, διότι είναι ξεκάθαρα περιττή, αλλά αντιθέτως, να συντονίσεις καλύτερα τις κινήσεις σου. Απλό δεν ακούγεται; Κι όμως δεν είναι. Διότι το άγχος είναι αδερφικός φίλος με την αναβλητικότητα και την παράλυση κι ενώ ξέρεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, ταυτόχρονα ο εγκέφαλός σου σε απωθεί από το να το πραγματοποιήσεις.

Ακούγεται εύκολη λύση λοιπόν το: αντί να ξεκινήσεις την ετοιμασία σου μισή ώρα πριν φύγεις, ξεκίνησέ τη μια ώρα πριν φύγεις. Γίνεσαι πιο ευέλικτος, έχεις και χρόνο σε περίπτωση που κάτι προκύψει. Είναι σημαντικό να δίνεις χρόνο στον εαυτό σου και να τον προετοιμάζεις κατάλληλα χωρίς βιασύνες, σίγουρα. Έτσι θα νιώσεις καλά κι εσωτερικά κι εξωτερικά χωρίς να εμπεριέχεις το άγχος στην προετοιμασία σου. Ωστόσο κι αυτό που πραγματικά κάνει τη διαφορά στις περιπτώσεις που κανείς δεν μπορεί να συμβαδίσει με το χρονοδιάγραμμά του, είναι η σημασία που δίνει στον χρόνο και η σχέση του μαζί του. Άρα και τρεις ώρες να έχεις μπροστά σου, θα καταφέρεις και πάλι να αγχωθείς, εκτός κι αν αποδομήσεις την έννοια του “αργώ” μέσα σου.

Μια ακόμη πτυχή του άγχους μπορεί να είναι κι η συνομιλία σου μ’ ένα άτομο, είτε είναι εργοδότης, διευθυντής, φίλος, γνωστός, ταίρι, οικογένεια, ο οποιοσδήποτε. Ο φόβος της έκθεσης, της επίδοσης, η αμηχανία της οικειότητας, γεννούν μέσα σου το άγχος, αρχίζοντας παράλληλα να ψάχνεις τρόπους να το ανατρέψεις ή να αμυνθείς. Μερικές φορές μάλιστα, χωρίς καν να έχει συμβεί τίποτα, εσύ κατασκευάζεις σκηνές ετοιμότητας  κουράζοντας τον νου, για το τι θα σου απαντήσει σε θέμα που έχει υψηλή βαρύτητα για σένα, πώς μπορεί να καταλήξει η συζήτηση, ποιες είναι οι πιο πιθανές αντιδράσεις.

Το παράδοξο με το παραπάνω, είναι πως αποτελεί κι εργαλείο χειραγώγησης. Όταν κάποιος έχει καταφέρει να σε αγχώνει, με την ψευδαίσθηση της ετοιμότητας ως μηχανισμό άμυνας, νομίζεις ότι όλα τα σενάρια που κατασκευάζεις θα σε οδηγήσουν στη νίκη σου. Κάνεις λάθος, ομως, γιατί τελικά μπλοκάρεις όλο και περισσότερο γιατί μειώνεις ο ίδιος τα αντανακλαστικά σου.

Ένας ακόμη παράγοντας είναι το αυτογενές άγχος. Αυτό το είδος επικρατεί όταν αγχώνεσαι για ένα διαγώνισμα, για μια διάλεξη, για ένα project, για μια ομιλία, για μια ανακοίνωση σ’ ένα σημαντικό πρόσωπο για εσένα, σ’ ένα ακροατήριο και πάει λέγοντας. Αυτό-γενές, αυτό δηλαδή που γεννάται μόνο του κι εμείς το αγκαλιάζουμε ως χαρακτηριστικό μας.

Σαφώς, το άγχος έχει και τα καλά του εφόδια. Ένα από αυτά είναι η δύναμη να σε κάνει να κινείσαι παραγωγικά και να πηγαίνεις ένα βήμα παραπέρα. Η πεποίθηση πως όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζονται λίγο άγχος χωρίς να μας καταβάλει γιατί, αντιθέτως, μας ενδυναμώνει, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τον αγχώδη χαρακτήρα. Όπως, χρήσιμο είναι να μετατρέπεις το άγχος σου σε πλάνο για τη σταδιοδρομία σου, καθώς σε οδηγεί από μόνο του στις αδυναμίες σου, τις οποίες μπορείς να μετριάσεις ή να χειριστείς δίνοντας βάση και ξεπερνώντας τις εν τέλει.

Αυτό το κείμενο σε αφορά. Κανένας δεν αποτελεί εξαίρεση: όλοι έχουμε το άγχος στη ζωή μας. Το θέμα είναι σε ποιους επιτρέπουμε να μας το περάσουν, σε τι βαθμό επιτρέπουμε να μας επηρεάσει, αν το βλέπουμε πάντα με αρνητικό τρόπο εκτινάσσοντάς το στα ύψη, με αποτέλεσμα να μας διαλύει ή να μας κάνει να χάσουμε πολλά πράγματα από τη ζωή και την ψυχική μας υγεία. Και τελικά, εμείς του δίνουμε ζωή, για να πάρει τη δική μας. Εν τέλει, αυτό μας αφορά;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!