Γιατί πιο εύκολα δανείζουμε σε ξένο παρά σε οικείο μας;

Η εμπιστοσύνη είναι μια κυρία με την πιο κομψή εμφάνιση και ταυτόχρονα τον πιο δύσκολο χαρακτήρα επί γης. Δε δημιουργεί εύκολα γέφυρες αλλά άπαξ και δημιουργήσει, είναι καλοχτισμένες και περίτεχνες. Είναι όμως πάντοτε εφικτό να κρατηθούν γερές από ανθρώπους που ξέρουμε χρόνια ή είναι εφικτό να κρατηθούν γερές από άτομα που γνωρίζουμε ελάχιστο χρονικό διάστημα; Μια καλή λύση για να καταλάβουμε είναι η ανταλλαγή πραγμάτων.

Τα προσωπικά μας αντικείμενα έχουν το αποτύπωμα του γούστου, της συναισθηματικής μας εμπλοκής, του τρόπου ζωής μας. Συχνά διστάζουμε να δώσουμε στα αδέρφια και στους οικείους πράγματά μας όπως για παράδειγμα ένα πολύ όμορφο ζευγάρι παπούτσια, μια καινούρια ζακέτα, το αυτοκίνητο ή το ποδήλατό μας. Την ίδια στιγμή, κατά περιπτώσεις, αν κάποιος άλλος που δεν τον γνωρίζουμε πολύ καλά ζητήσει να δανειστεί κάτι από εμάς, προσφερόμαστε με μια σχεδόν εμπιστοσύνη και μεγάλη προθυμία να του δώσουμε ότι θέλει. Έχουμε μήπως την ανάγκη για κοινωνικοποίηση και δίνουμε σιγά σιγά κομμάτια μας. Γνωρίζουμε τον τρόπο που μεταχειρίζονται οι οικείοι μας τα πράγματά τους και φοβόμαστε μην κάνουν και στα δικά μας το ίδιο. Ή απλώς ευχόμαστε και θεωρούμε πως ο άγνωστος αυτός δε θα το ζητήσει τελικά.

Από την άλλη, όταν μοιραζόμαστε πράγματα, αισθανόμαστε μια χαρά γιατί προσφέρουμε κάτι σε κάποιον που το έχει ανάγκη, συνεπώς τον κάνουμε χαρούμενο κι έτσι βάζουμε το πρώτο θεμέλιο. Οι άνθρωποι έρχονται κοντά μας όταν φέρουμε θετική ενέργεια. Το να είσαι δοτικός σε ανεβάζει στα μάτια των άλλων δημιουργώντας την αίσθηση πως αρχίζει να χτίζεται η εμπιστοσύνη. «Σου δίνω κάτι σημαντικό για μένα γιατί εσύ είσαι σημαντικός για μένα, ή γιατί θα μπορούσα να είμαι σημαντικός για σένα, τόσο, ώστε να μου το προσέξεις σαν δικό σου.» Κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα μεγαλώνει ο κύκλος των οικείων μας.

Ο δανεισμός πραγμάτων σε άτομα που ήδη γνωρίζουμε δε μας προσφέρει κάτι παραπάνω από εξυπηρέτηση ή στιγμιαία χαρά διότι ήδη γνωρίζουμε τον άλλον και δεν εισπράττουμε κάτι καινούργιο- είναι γνώριμα τα συναισθήματα. Κάποιες φορές τείνει να χαλάσει και μια ανθρώπινη σχέση οποιουδήποτε είδους γιατί κάποιος κατέστρεψε κάτι ή χάλασε ή έχασε κάτι που δανείστηκε από εμάς και μας υποσχέθηκε πως θα το προσέχει μέχρι να το επιστρέψει. Δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί κάτι από αυτά αλλά σαφώς δεν μπορούμε να το μάθουμε αν δε δανείσουμε.

Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους που δε γνωρίζουμε. Δε σημαίνει πως επειδή είναι άγνωστος θα μας προσέξει τα πράγματα καλύτερα ή δε θα σταματήσει να ζητάει κι άλλα κι άλλα ξεπερνώντας κάθε όριο. Ωστόσο είναι ένας τρόπος κοινωνικοποίησης και βασίζεται στην προσφορά, που τελικά είναι κι ένα χαρακτηριστικό που μας κάνει αρεστούς. Ταυτόχρονα θεωρείται δείγμα δοτικότητας, οπότε αυτόματα φέρνει ανθρώπους κοντά μας, ενώ κατά περιπτώσεις μας κάνει από μηχανής θεούς που έρχονται για να σώσουν τη μέρα. Και ποιος δε θέλει να νιώσει και λιγάκι θεός;

Όλοι θέλουμε να διευρύνουμε τον κύκλο των ατόμων που συναναστρεφόμαστε, όλοι θέλουμε υγιείς σχέσεις χωρίς προβλήματα και με βάση την εμπιστοσύνη, όλοι θέλουμε να προσφέρουμε για να εξυπηρετούμε ή να κάνουμε χαρούμενους τους γύρω μας. Αλλά πρωτίστως, όλοι θέλουμε να μας επιλέγουν για μας κι όχι τελικά για το πόσο τους βολεύουμε. Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται κι αποδεικνύεται στις απλές πράξεις και το μοντέλο συμπεριφοράς που διατηρούν οι άλλοι απέναντί μας. Οπότε δίνουμε γιατί έτσι γνωρίζουμε ανθρώπους, αλλά το τι θα πάρουμε πίσω απ’ αυτούς είναι κι αυτό που θα καθορίσει τη μορφή της σχέσης που θα έχουμε. Διαφορετικά κάποιος θα βρεθεί ριγμένος κι ενδεχομένως χωρίς ποδήλατο ή παπούτσια.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!