Τα ταξίδια που σε δυσκολεύουν είναι εκείνα που πρέπει να κάνεις

Όσοι αγαπάμε τα ταξίδια δεν τ’ αγκαλιάζουμε, μας αγκαλιάζουν αυτά, χαρίζοντας ένα τόσο ευρύ φάσμα στιγμών που θα χωρέσουν με τη σειρά τους στο δωμάτιο «ανάμνησις» φτιάχνοντας την πιο πλούσια βιβλιοθήκη. Ακόμα και το μεταφορικό μέσο που θα επιλέξουμε για την έναρξη του ταξιδιού μας δεν μπορεί παρά να επηρεάσει την ψυχοσύνθεσή μας, διότι είμαστε όντα αποτελούμενα από λογική, βιώματα και φαντασία, επομένως τι διαλέγουμε να ζήσουμε καθορίζει κι όλα όσα θα θυμόμαστε.

Ο καιρός περνάει και ξεχνάμε καμιά φορά πόσο σημαντικό είναι να ταξιδεύουμε, ή τι είδους ταξίδια μπορούμε να κάνουμε. Μας τρώνε οι δουλειές, οι υποχρεώσεις, η κούραση. Αποτέλεσμα; Ο μόνος ελεύθερος χρόνος που διαθέτουμε να είναι εκείνος που μένουμε με τον εαυτό μας, λίγα λεπτά το βράδυ, όταν τα φώτα σβήσουν. Τι πολυτέλεια να πηγαίναμε ένα ταξίδι, ε; Και χρησιμοποιώ τη λέξη πολυτέλεια αν και δεν είναι ανάγκη να είναι ακριβό. Αρκεί να περιλαμβάνει την απόσταση που έχουμε την ανάγκη να πάρουμε από τον υπόλοιπο κόσμο και διάθεση προγραμματισμού από την πλευρά μας. Ταξίδι δε θεωρείται μόνο αυτό που κάνεις για να πας σε μια άλλη χώρα, επίσης. Ταξίδι θεωρείται κι ένας βραδινός περίπατος, μια βόλτα με τ’ αμάξι ή τη μηχανή σε δρόμους, αμμουδιές και βλάστηση. Ταξίδι θεωρείται οτιδήποτε σε κάνει να ξεφεύγεις από ό,τι θεωρείς γνωστό.

Αναμνήσεις και εικόνες ξεπηδούν στην οθόνη του μυαλού όταν ταξιδεύεις, οραματισμοί κι επιθυμίες που μένουν μισές, φαντασιώσεις που προκαλεί ένα τοπίο που πέρασε από το οπτικό σου πεδία. Κι έτσι, απλά, η αταξία μπορεί και σε κυριεύει, ενώ θαρρείς πως κάποιος βοριάς φύσηξε εντός σου κι ανακάτεψε οτιδήποτε πάγιο. Γιατί ταξίδια, είναι και τα νοητά. Οι σκέψεις που κάνουν πάρτι και σκόρπιες ανακατεύονται με ό,τι έκανες και περισσότερο με ό,τι δεν έκανες. Ταξίδια είναι κι οι επιστροφές στο παρελθόν, οι απολογισμοί για το τι έκανε έναν έρωτα ν’ αποτύχει, γιατί τελείωσε τόσο άδοξα. Κι ίσως αυτά τα ταξίδια, να είναι και τα πιο δύσκολα, γιατί δεν είναι πάντα για καλό ή δεν τ’ αφήνουμε να γίνουν.

Η φύση μας η ίδια, βέβαια, έχει τη δυνατότητα να κλείνει κάθε ανοιχτή πληγή που επιμένουμε ν’ ανοίγουμε με τις σκέψεις μας. Δεν είναι υγιές πράγματι, να επιλέγουμε να ταξιδέψουμε νοητά σε μέρη που θα μας πληγώσουν, αλλά τίποτα δε γίνεται να τιθασεύσει τον νου και να του χαρίσει στιγμές ηρεμίας, παρά μόνο η επιλογή μας να το κάνουμε. Μοιάζει με το να κλείνεις εισιτήρια στο κατάλληλο μέρος, τη σωστή περίοδο κι έτσι να σου βγαίνει το ταξίδι πιο φθηνό, αλλά ταυτόχρονα ν’ απολαμβάνεις όλα όσα έχει να σου προσφέρει το μέρος που πας.

Εσύ σε ποια ομάδα συγκαταλέγεσαι τελικά; Σ’ εκείνους που ταξιδεύουν σε μέρη που τους πληγώνουν, μένοντας στο παρελθόν ή σ’ εκείνους που κάνουν βουτιά στον επόμενο προορισμό τους; Ίσως και να είναι δύσκολο ν’ απαντήσουμε αμέσως, όσο καλά και να τα έχουμε με τον εαυτό μας, γιατί το μυαλό είναι άβυσσος και παίζει τρομερά παιχνίδια. Τόσο δύσκολα, σε σημείο που και να νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο και το σκορ, κάνει απότομα μια στροφή και στ’ αλλάζει όλα!

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!