Ανάμεσα σε δύο επιλογές να κρατάς την τρίτη

Οι επιλογές είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, της ρουτίνας μας ενίοτε και φυσικά ποικίλουν. Αποκτάς το δικαίωμα επιλογών απ’ την παιδική σου ηλικία, με χαζά σχεδόν ανόητα διλήμματα, όπως το αν θες παγωτό βανίλια ή σοκολάτα. Μπαίνοντας στην εφηβεία έρχονται τα πιο μεγάλα διλήμματα κι αυτά δεν αφορούν τίποτα άλλο απ’ τις σχέσεις σου και τα συναισθήματά σου. Αυτά σε εντάσσουν σιγά-σίγα στον δύσκολο κόσμο των ενηλίκων.

Ενήλικας πλέον κι έχοντας πλήρη συναίσθηση των πράξεών σου, ανακαλύπτεις πως όσες περισσότερες επιλογές έχεις τόσο μεγαλύτερο το δίλημμα της επιλογής. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τις ερωτικές σου σχέσεις δυσκολεύεσαι, κυρίως αν η πρώτη είναι καλύτερη απ’ τη δεύτερη, αλλά δεν ήταν αρκετή για να σε συγκινήσει. Οπότε θέλοντας να μην καταλήξεις σε ένα ερωτικό τρίγωνο, με κέντρο βάσης εσένα, αποφασίζεις να εξετάσεις με προσοχή με ποια συμπεριφορά ταιριάζει περισσότερο η δική σου ψυχοσύνθεση, ώστε να καταλήξεις σε ένα τελικό συμπέρασμα.

Ξεκινάς και φτιάχνεις μια νοητή λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά και των δύο σου επιλογών, θεωρείς πως κάνοντας καταγραφή των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων τους θα καταφέρεις να επιλέξεις εκείνη με τα λιγότερα αρνητικά. Εύκολο, σκέφτεσαι, δεν είναι και κβαντομηχανική φυσική. Κάνεις, λοιπόν, κάποια τεστ συμπεριφοράς, διότι έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία ψυχολογίας κι έχει ύφος χιλίων καρδιναλίων κι ένστικτο ντετέκτιβ για να συνειδητοποιήσεις ότι οι δυο τους τελικά δε διαφέρουν ιδιαίτερα.

Με ύφος αγανάκτησης κι απελπισίας καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι τα θετικά έρχονται να ισοσταθμίσουν τα αρνητικά. Οπότε εμφανίζεται και μια τρίτη λύση-επιλογή, η οποία παραδόξως δεν ταυτίζεται με τις προηγούμενες, επειδή είναι εντελώς διαφορετική και φυσικά σε εξιτάρει.

Στην πραγματικότητα κι ενώ αισθάνεσαι ότι έχεις κατασταλάξει σε ένα σύντροφο, καταλήγεις πάλι εκεί που ξεκίνησες, με ένα δίλημμα ανάμεσα σε δυο. Φαύλος κύκλος με λίγα λόγια, δεν μπορείς να διαλέξεις, πάλι ξεκινάς να διαχωρίζεις με βάση τα υπέρ και τα κατά. Όμως ουσιαστικά αυτό που αποζητάς είναι ο ενθουσιασμός της πρώτης ερωτικής σου επιλογής κι όχι της τελευταίας, καθώς το μυαλό σου αναπαράγει με τη βοήθεια του υποσυνείδητου πάντα το συναίσθημα του ενθουσιασμού και του αυθόρμητου.

Το συνειδητό μπορείς να το ξεγελάσεις, αλλά το υποσυνείδητο μπορεί να καταγράφει καλύτερα απ’ τον οποιοδήποτε τα έντονα συναισθήματα που νιώθεις για ένα άτομο και τα αναπαράγει τη στιγμή που θα ξανασυναντηθείτε τυχαία. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι αυτό που στην αρχή το επιλέγεις από καθαρή παρόρμηση κι αυθορμητισμό είναι και εκείνο στο οποίο θα καταλήξεις στο τέλος.

Φαίνεται παράλογο να ζητάς να γυρίσεις σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έχει να σου δώσει τίποτα απολύτως και να επιμένεις ότι είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει για τα δεδομένα σου, ενώ έχεις ακόμα δυο επιλογές που περιμένουν να τις εξετάσεις. Όμως ο έρωτας λένε ότι είναι τυφλός, οπότε προτιμάς ανάμεσα στις τρεις επιλογές σου την πιο ριψοκίνδυνη, εκείνη που για χάρη της θα καείς αν είσαι άτυχος ή θα κάψεις αν η τύχη είναι με το μέρος σου. Γιατί το μυστήριο εξιτάρει το μυαλό σου κι αν υπάρχουν ανοιχτά δεδομένα να βρεθείς κοντά στο αντικείμενο του πόθου σου θα κινήσεις γη κι ουρανό για να το καταφέρεις.

Εκείνο που ενεργοποιεί τις αισθήσεις σου είναι το αίσθημα του φόβου και της απόρριψης των προσδοκιών σου. Δηλαδή, όσο πιο κλειστό είναι το άτομο που έχεις για αυτό αισθήματα, τόσο πιο πολύ θα κάνεις τα πάντα για να το κάνεις να ανοιχτεί και να μάθεις τα μυστικά του. Θα προσπαθείς να κατακτήσεις την επιλογή αυτή, δε νοιάζεσαι για το αποτέλεσμα τόσο όσο για την προσπάθεια να διεκδικήσεις αυτό που θεώρησες δεδομένο στην αρχή, αλλά αποδείχτηκε εντελώς διαφορετικό στο τέλος.

Η επιθυμία είναι αυτή που σε οδηγεί και το ένστικτο που σε βοηθάει να κατακτήσεις αυτό που άλλοι δεν μπορούν. Γιατί ανάμεσα σε δυο επιλογές αξίζει να κρατάς την τρίτη, εκείνη που δε συγκρίνεται. Αν η πρώτη σε εξίταρε αρκετά η δεύτερη δε θα υπήρχε καν κι αν ήθελες πραγματικά τη δεύτερη, θα είχες αφήσει ήδη την πρώτη.