40 βαθμοί αισθητή και μη θερμοκρασία νιώθεις ασφυκτικά κι αποπνικτικά τον χώρο εργασίας σου, όλα σου την δίνουν, νευριάζεις και με τον παραμικρό ήχο που κάνει το ψυγείο. Βαριέσαι να βλέπεις ποστ σε Facebook και Instagram να λιάζονται γνωστοί και μη κι εσύ να ψήνεσαι δουλεύοντας και καθώς σε χτυπάει το αιρ κοντισιον λαμβάνεις μήνυμα: «μόλις σχολάσεις πάμε για μπανιο;» η πρόταση έγινε και η απάντηση είναι μάλλον θετική -βασικά ναι είναι σίγουρα θετική απαντάς με ένα «ναι, εννοειται».
Και φυσικά τι καλύτερο από ένα βραδινό μπάνιο εκείνη την ώρα που ήλιος ετοιμάζεται να δύσει κι έχει βάψει τη θάλασσα με αποχρώσεις του κόκκινου, το θέμα δεν είναι μόνο το τοπίο που σου κόβει την ανάσα και σε έλκει αλλά και το πρόσωπο το οποίο σίγουρα το διαφεντεύει μια τρέλα ίδια με την δική σου, έχετε έναν έρωτα κοινό τη θάλασσα, την αλμύρα της και το πιο βασικό, τρέλα στον εγκέφαλο και χημεία.
Περιμένεις πώς και πώς για μια τέτοια νύχτα με ατελείωτες βουτιές, αλμύρα φιλιά και ηρεμία. Η ώρα φτάνει και δεν ξέρεις αν πρέπει να χαλαρώσεις ή να παραμείνεις σε εγρήγορση, από τη μια το ιώδιο να σου δίνει μια μοναδική αίσθηση χαλάρωσης και να σ’ οδηγεί να βουτήξεις στα πιο παγωμένα νερά κι από την άλλη να έχεις δίπλα σου το λόγο που θα μπορούσες να κάνεις τις πιο τρελές εξορμήσεις.
Η αίσθηση του κρύου νερού στην αρχή σας παγώνει και λίγο σας φοβίζει όμως σύντομα κάποιος παίρνει εκείνη την πρώτη και γενναία απόφαση να βουτήξει κι εκεί αλλάζουν όλα. Είναι καταφύγιο και λύτρωση ο βυθός, το σκοτάδι βοηθάει να αποφύγετε αδιάκριτα βλέμματα κι ίσως ενοχλητικές παρουσίες. Είναι το αγχολυτικό σας και ταυτόχρονα η ηρεμία σας, αφήνεστε και παραδίνεστε σ’ αυτήν, το μυαλό και των δύο σας ταξιδεύει, γαληνεύει κι αδειάζει.
Κολυμπάτε προς την ακτή και στο αυτοκίνητο παίζει το αγαπημένο σας κομμάτι, χαμογελάτε ταυτόχρονα και το βλέμμα σας δείχνει ότι ξέρετε ότι άξιζε, δυναμώνετε την ένταση και ξεκινάτε να γυρίσετε πίσω.Ίσως η χαλάρωση της αγκαλιάς να σας οδηγήσει σε μια αναπάντεχη υπερένταση κι όντως τα φιλιά να είναι τα βασικά στοιχεία για να κλείσει αυτή η βραδιά. Ίσως πάλι να καταλήξετε να τρώτε κάποιο βρώμικο σε μια καντίνα δεξιά του δρόμου, ίσως γίνουν και τα δυο.
Γι’ αυτό η αμμουδιά της αλμύρας της είναι εκείνη που ενώ ξέπνοοι κολυμπήσατε στην ακτή, σας βρίσκει αγκαλιά και το φεγγάρι να κρατάει ακόμη ένα μυστικό στο βυθό της, μια βραδιά που αξίζει να φέρνει κάθε χρόνο τα καλοκαίρια.
Καλοκαίρι αγκαλιά της σας πήρε κι από το αυτοκίνητο να ακούγεται το τέλος του τραγουδιού. Μόνο αυτή κι εσείς ξέρετε για το τι έγινε το αποψινό βράδυ, βλέποντας στον ορίζοντα τα χρώματα της ανατολής να ξεπροβάλλουν και να την βάφουν πάλι κόκκινη, μ’ εσάς του δύο αγκαλιά, με αλμύρα, άμμο και χαμόγελα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου